Laban życiorys

Rys biograficzny Labana

Laban to postać biblijna występująca w Starym Testamencie. Ojciec Lei i Racheli – żon Jakuba.

Pochodzenie, rodzina

Laban pochodził z aramejskiej rodziny, mieszkającej w Paddan-Aram. Był synem Betuela i bratem Rebeki – żony patriarchy Izaaka. Jako syn Betuela był również spokrewniony z Abrahamem, protoplastą Izraelitów. Jego imię z języka hebrajskiego znaczy „biały”. Biblia mówi o nim pierwszy raz właśnie w kontekście aranżowanego ślubu Izaaka z Rebeką, na który Laban, jako jej krewny, wyraża zgodę.

Według tradycji żydowskiej ożenił się z kobietą o imieniu Adina. Mieli trzech synów – Beora, Aluba i Murasza, a także córki – Leę i Rachelę. Laban wraz z rodziną mieszkał w Charanie.

Przyjęcie Jakuba

Laban przed przybyciem Jakuba miał nieliczne stada, które często były dziesiątkowane przez zarazy. Gdy jego siostrzeniec, uciekając przed gniewem swojego brata Ezawa, szukał schronienia u swojego wuja, ten zgodził się mu pomóc w zamian za pomoc przy wypasie zwierząt. Dzięki błogosławieństwu od Boga, jakie posiadał Jakub, stada Labana zaczęły rosnąć, tak że stał się bardzo majętnym człowiekiem.

Siostrzeniec Labana pokochał jego córkę, Rachelę. Ojciec zgodził się na zaślubiny, jeśli Jakub odpracuje u niego 7 lat. Po tym czasie wyprawiono wesele, jednak ojciec panny młodej dokonał podstępu i zamiast z Rachelą, Jakub ożenił się z jej starszą siostrą Leą, co odkrył dopiero w trakcie nocy poślubnej. Jego teść przyznał się do oszustwa, argumentując je faktem starszeństwa Lei. Prawdziwym powodem podstępu była jednak chęć zatrzymania Jakuba w domu, gdyż jego obecność przynosiła dobrobyt. Jakub mógł poślubić ukochaną tydzień po pierwszym ślubie, jednak miał w zamian odpracować kolejne siedem lat.

Oszustwo

Po wielu latach, gdy Jakubowi urodził się przedostatni z synów – Józef, chciał on odejść z domu Labana. Działo się tak też z powodu konfliktów i niechęci, jaką mieli do niego bracia Lei i Racheli, zazdrośni o dobytek i dobre stosunki zięcia z teściem.

Laban zgodził się na wyjście rodziny ze swojego domu i przystał na propozycję Jakuba, aby podzielić stada między nimi w zależności od koloru sierści. Miał zostawić sobie te które były białe i czarne, a Jakub miał otrzymać cętkowate i płowe. Białych i czarnych zwierząt było początkowo więcej, jednak zięć przechytrzył Labana i tak rozmnożył zwierzęta, że po pewnym czasie płowych i cętkowanych było więcej. Gdy okazało się, że zwierząt, które mają należeć do Jakub jest więcej i stał się on bardzo zamożnym człowiekiem, Laban i jego synowie zaczęli być zazdrośni o powodzenie Jakuba.

Konflikt i pojednanie

Laban nie wiedział o zamiarze Jakuba, który postanowił uciec od teścia wraz z rodziną niepostrzeżenie. Gdy więc poszedł strzyc owce, jego zięć wyszedł do Kanaanu wraz z żonami, dziećmi i całym dobytkiem. Na odchodne Rachela zabrała jeszcze z domu swojego ojca posążki domowe. Gdy Laban zauważył brak posążków oraz fakt ucieczki Jakuba, postanowił ścigać go razem ze swoimi synami i krewnymi. Dogonił go po siedmiu dniach na wyżynie Gilead. W nocy jednak Bóg przemówił do niego we śnie i przestrzegał go, aby nie żądał niczego od Jakuba.

Gdy następnego dnia spotkał się ze swoim zięciem wypomniał mu niespodziewaną ucieczkę ze swojego domu oraz kradzież posążków domowych. Jakub przyznał, że uciekł ponieważ obawiał się, że Laban nie pozwoli mu zabrać ze sobą rodziny. Równocześnie zaprzeczył, że ktokolwiek ma jego posążki, ponieważ nie wiedział o kradzieży Racheli, pozwolił też przeszukać całe obozowisko. Rachela ukryła posążki pod swoim siodłem i nie pozwoliła się przeszukać zasłaniając się przypadłościami kobiecymi.

Laban nie odnalazł swoich posążków i na pytanie Jakuba, co ten mu zawinił, że chciał odejść wraz ze swoją rodziną zgodził się, że nie stało się to bezprawnie.

Obaj zawarli przymierze, zbudowali pagórek z kamienia na znak zgody, po czym złożyli ofiarę na cześć Boga i zjedli posiłek. Nazwali go Jegar Sahaduta (Laban) albo Galed (Jakub). Następnego dnia Laban ucałował swoje wnuki, pobłogosławił im i udał się w drogę powrotną do domu.

Ciekawostki

Według tekstów rabinicznych Laban oprócz Lei i Racheli miał jeszcze dwie córki urodzone przez niewolnice – Zilpę i Bilhę, które później były służącymi Lei i Racheli i równocześnie matkami dzieci Jakuba.