Samuel życiorys

Życiorys i biografia Samuela

Postać biblijna. Prorok, pełniący obowiązki kapłańskie. Autor się Pierwszej Księgi Samuela.

Młodość

Samuel przyszedł na świat w mieście Rama. Wedle przekazów biblijnych jego urodziny były cudem, gdyż stanowiło o wyleczeniu z niepłodności jego matki Anny. Stąd też imię Samuel, który oznacza „Bóg wysłuchał”. Samuel niedługo po narodzeniu został oddany Helemu w Szilu, by mógł oddać się Bogu. Biblia mówi o objawieniu się Boga młodemu Samuelowi. Treść przepowiedni zapowiadała rychły koniec rodu Helego, co też się później wydarzyło.

Stworzenie monarchii

Po zagładzie, dorosły Samuel namawiał mieszkańców Izraela do nawrócenia i tego, by nie wyznawali innych Bogów. Skłaniał ich do odrzucenia bałwochwalstwa.
Gdy Samuel był już starcem, ustanowił sędziami swoich synów, Joela i Abiasza. W przeciwieństwie do swego ojca byli oni jednak przekupni, więc Izraelici wezwali Samuela do ustanowienia króla w Izraelu, tak jak czyniły to inne narody. Według Samuela jednak, jedynym Bogiem dla ludu, mógł być sam Jahwe.
Królem Izraela został Saul i Samuel zrzekł się swojej pozycji sędziego. Zapowiedział ludowi powodzenie w przypadku wierności Bogu, grożąc jednocześnie nieszczęściem w przypadku odstępstwa. Obiecał jednocześnie, że aż do swej śmierci będzie modlił się za swój lud.
Samuel i Saul jednak wkrótce pokłócili się, co doprowadziło do otwartej walki. Na nowego króla został wybrany Dawid, który został sługą Saula. Dawid jednak udał się na tułaczkę. Saul próbował go pojmać, ale Bóg mu na to nie pozwolił.

Kult i duch Samuela

Jak głosi biblia, duch Samuela ukazał się Saulowi w Endor, przepowiadając jego klęskę w bitwie pod Gilboa. Te fragment biblii jest interpretowany na różne sposoby. Prorok Samuel pochowany został w swoim domu w Rama. W roku 406 jego relikwie zostały przeniesione do Konstantynopola. W ikonografiach święty Samuel przedstawiany jest na różne sposoby. Wyobrażany jest albo jako starzec z długą, siwą brodą odziany w szaty żydowskiego sędziego z nakryciem głowy lub też jako stary człowiek o długich włosach i krótkiej brodzie, z wyciągniętymi w modlitwie dłońmi.
W kościele katolickim jego dzień jest obchodzony 20 sierpnia.