Rachela życiorys

Rys biograficzny Racheli

Rachela to postać biblijna występująca w Księdze Rodzaju starego testamentu. Była ukochaną żoną Jakuba – patriarchy Izraelitów.

Pochodzenie

Jej imię z jęz. hebrajskiego oznacza owieczka. Rachela była młodszą córką Labana Aramejczyka, krewnego patriarchy Abrahama. Miała starszą siostrę Leę, a także trzech braci - Beora, Aluba i Murasza. Według niektórych przekazów byli oni znacznie młodsi od swojej siostry.

Wraz ze swoją rodziną Rachela mieszkała w Charanie, w Paddan-Aram. Zajmowała się wypasaniem trzody swojego ojca. Właśnie w trakcie tej czynności, gdy przyszła ze stadem do studni jej postać pojawia się po raz pierwszy w Biblii. Także wtedy zobaczył ją Jakub, który pomógł dziewczynie napoić zwierzęta i powiedział jej, że są spokrewnieni.

Ślub z Jakubem

Rachela poszła powiedzieć swojemu ojcu o nowo poznanym mężczyźnie. Gdy Jakub został przyjęty do domu Labana przyznał, że zakochał się w Racheli i chciałby ją poślubić. Było to dla niego ważne również ze względu na pochodzenie dziewczyny i ich pokrewieństwo, co w tamtych czasach było wręcz pożądane przy zawieraniu małżeństw. Rachela według przekazów biblijnych była piękną kobietą. Jej ojciec zgodził się dać ją Jakubowi za żonę, pod warunkiem, że ten odpracuje u niego 7 lat na służbie.

Gdy minął wyznaczony czas, wyprawiono zaślubiny i wesele, jednak Rachela nie została tego dnia żoną Jakuba. Jej ojciec uknuł podstęp, żeby zatrzymać zięcia na dłużej w swoim domu i zasłaniając się zwyczajem rodzinnym zamienił Rachelę z jej starszą siostrą, Leą. Jej ukochany zauważył zamianę dopiero po nocy poślubnej. Istnieją przekazy, że Rachela świadoma tego, że to Lea będzie pierwszą żoną Jakuba chciała oszczędzić siostrze upokorzenia spowodowanego rozpaczą męża i w trakcie nocy poślubnej leżała pod łożem nowożeńców i mówiła do Jakuba słodkie słówka.

Ostatecznie Laban zgodził się dać Jakubowi za żonę swoją drugą córkę, jednak pod warunkiem, że ten odpracuje kolejne 7 lat. Tydzień po zaślubinach Jakuba z Leą, Rachela została jego drugą żoną. Mimo to, była tą ukochaną w przeciwieństwie do swojej starszej siostry.

Dzieci

Rachela bardzo chciała urodzić Jakubowi dzieci, jednak przez wiele lat nie mogła zajść w ciąże. W tym samym czasie Lea urodziła kilku synów, co powodowało zazdrość u młodszej siostry. Według przekazu biblijnego Bóg w ten sposób wynagradzał Lei brak miłości od męża.

Młodsza z sióstr chcąc, aby mąż miał potomstwo również od niej, pozwoliła, aby Jakub współżył z jej niewolnicą Bilhą. Poczęte w ten sposób dziecko byłoby potraktowane jako potomstwo Racheli, co było normalną praktyką zgodną z ówczesnym prawem mezopotamskim. Bilha urodziła dwóch synów – Dana i Neftalego. Lea widząc, że jej siostra dzięki swojej niewolnicy została matką, w ten sam sposób oddała Jakubowi swoją niewolnicę, aby wyprzedzić młodszą siostrę i móc się pochwalić większa liczbą potomstwa.

Rachela w dalszym ciągu bardzo pragnęła urodzić dziecko i zanosiła swoje modlitwy do Boga, aby ten zdjął z niej upokorzenie związane z niepłodnością. W końcu została wysłuchana i urodziła syna, któremu dała na imię Józef. Był on równocześnie ukochanym synem Jakuba, gdyż urodziła go właśnie Rachela.

Wyjście do Kanaanu

Po niemal dwudziestu latach życia i służby u swojego teścia Labana, Jakub postanowił powrócić w swoje rodzinne strony wraz z całą rodziną. W wyniku konfliktu, jaki wyniknął w trakcie podziału majątku i trzody, obydwie żony przyznały mu rację.

W momencie odejścia z domu Rachela ukradła ojcu posążki bóstw domowych, które dawały posiadaczowi prawo do dziedziczenia. Gdy Laban zorientował się, że ich nie ma, urządził za Jakubem i jego rodziną pościg. Za zgodą zięcia, który nie wiedział o kradzieży przeszukał wszystkie jego namioty i cały dobytek. Rachela tymczasem ukryła posążki w siodle wielbłąda, na którym siedziała. Odmówiła przeszukania, tłumacząc się przypadłościami kobiecymi. W ten sposób jej ojciec nie odzyskał swojej własności.

Śmierć

Kiedy po długiej wędrówce do Kanaanu rodzina przywędrowała do Betel, aby złożyć ofiarę Bogu, Rachela była ponownie w ciąży. W drodze do Efrata zaczęła rodzić, jednak poród był bardzo ciężki. Urodziła drugiego syna, dając mu imię Benoni, które Jakub zmienił na Beniamin. Rachela zmarła zaraz po urodzeniu dziecka. Została pochowana przy drodze do Efrata (dzisiejsze Betlejem). Według przekazów było to ok. 1553 p.n.e.

Obecność w innych kulturach

Postać Racheli jest obecna również w islamie, gdzie uznaje się ją za żonę Jakuba, jednego ze wspólnych patriarchów Muzułmanów i Żydów.