codziennie nowe aktualizacje
Św. Katarzyna ze Sieny życiorys
Spis treści
Życiorys i biografia św. Katarzyny ze Sieny
Św. Katarzyna ze Sieny, a właściwie Caterina Benincasa przyszła na świat 25 marca 1347 r. w Sienie, zmarła 29 kwietnia 1380 r. w Rzymie. Święta kościoła katolickiego, włoska tercjarka dominikańska. Doktor Kościoła.
Patronka
Św. Katarzyna patronuje Europie, a także Włochom, Rzymowi, Sienie. Modlą się do niej pielęgniarki, strażacy, ludzie cierpiący. Patronuje również Trzeciemu Zakonowi Dominikańskiemu.
Współpatronką Europy ogłosił ją Jan Paweł II (obok św. Brygidy Szwedzkiej, św. Benedykta z Nursji i św. Cyryla i Metodego).
Dzieciństwo i młodość
Przyszła na świat w mieszczańskiej, wielodzietnej rodzinie, jako przedostatnie dziecko Jakuba Benincasy i Lapy Piangenti. Miała 24 rodzeństwa, w tym siostrę bliźniaczkę, która zmarła niedługo po urodzeniu. Katarzyna nigdy się nie uczyła. Była analfabetką.
Dziewczynka mając siedem lat ślubował czystość. Pokutowanie rozpoczęła jak dwunastolatka. Już w 1363 r. dołączyła do Sióstr od Pokuty św. Dominika w Sienie, czyli tercjarek dominikańskich. Jej rodzice byli przeciwni tej decyzji. Kiedy miała 17 lat złożyła ślubowanie.
Tercjarka dominikańska
Św. Katarzyna już jako nastolatka prowadziła ascetyczne życie, skoncentrowane na pomocy potrzebującym i ubogim. Nie bała się pielęgnować chorych, w tym również trędowatych. Brak wykształcenia, nie przeszkadzał jej w zaangażowaniu się w życie i problemy Kościoła oraz Europy. Dużo pościła i umartwiała się.
Św. Katarzyna miała widzenia Jezusa oraz jego Matki. Już w wieku 20 lat była uznawana za mistyczkę i duchową mistrzynię, która doczekała się wielu naśladowców.
W związku z jej odwagą w głoszeniu swoich poglądów, szybko doczekała się też wrogów. Została wezwana przed trybunał inkwizycji do Florencji, gdzie udali się z nią również jej zwolennicy. Tam dzięki poparciu wiernych została uniewinniona, zdjęto z niej oskarżenia o herezje. Po jej powrocie do Sieny, w mieście wybuchła epidemia dżumy. Katarzyna z oddaniem pielęgnowała chorych i umierających.
Św. Katarzyna zasłynęła z licznych nawróceń oraz daru odstraszania demonów i złych duchów. Dzięki czemu mogła pomagać opętanym. Sama miała stygmaty, które otrzymała 1 kwietnia 1375 r.
W czasie natchnienia dyktowała liczne teksty, które zostały spisane. Jej autorstwu przypisuje się między innymi: Dialog o Bożej Opatrzności. Dyktowała również listy, które wysyłała do papieża i innych wpływowych ludzi, zarówno świeckich, jak i duchownych.
Śmierć
Zmarła 29 kwietnia 1380 r. w Rzymie, gdzie udała się na prośbę papieża Urbana VI. Miała 33 lata. Jej ciało podzielono, głowę pochowano w kościele św. Dominika w Sienie, a korpus w bazylice Santa Maria sopra Minerva w Rzymie.
Nie jest znana przyczyna śmierci świętej. Istnienie kilka hipotez. Według pierwszej Katarzyna zmarła w wyniku choroby żołądka, która utrudniała przyjmowanie posiłków. Według innych, miała sama zagłodzić się na śmierć w związku ze ścisłym postem.
Kult
Święta jest wspominana 29 kwietnia. Przedstawiana jest w habicie dominikańskim, na jej ciele widać stygmaty, w ręce często trzyma białą lilię i księgę, różaniec lub krzyż. Często przedstawia się ją również z Dzieciątkiem Jezus, w scenie gdzie dostaje od niego pierścień (symbol zaślubin Bogu).
Została kanonizowana przez papieża Piusa II w 1461 r. w swoim rodzinnym mieście. Jest Doktorem Kościoła.
Fakty z życia świętej znamy dzięki pracy bł. Rajmunda z Kapui, jej spowiednika i powiernika, który jest też autorem Żywota świętej Katarzyny ze Sieny.
Podobne biografie i życiorysy
Źródła
Zdjęcie pochodzi z portalu commons.wikimedia.org. Zdjęcie zostało wykorzystane na podstawie domeny publicznej. Autor wizerunku: Baldassare Franceschini.
Komentarze