Św. Iwo z Bretanii życiorys

Życiorys i biografia św. Iwa z Bretanii

Św. Iwo z Bretanii (Yves Hélory zwany również Iwo z Kermartin) przyszedł na świat 17 października 1253 r., zmarł 19 maja 1303 r. w Kermartin (Bretania we Francji). Święty kościoła katolickiego, z pochodzenie Francuz. Za życia był prezbiterem i tercjarzem franciszkańskim. 

Patron

Św. Iwo jest patronem prawników, adwokatów, sędziów i notariuszy. Każdego roku w Tréguier odbywa się odpust na jego cześć, na który zjeżdżają prawnicy z całego świata. Głównym punktem obchodów jest procesja z relikwiami Świętego (czaszka). 

Dodatkowo, patronuje również swojej rodzinnej Bretanii. Z prośbą o wstawiennictwo modlą się do niego ludzie biedni, wdowy i sieroty. 

Dzieciństwo i młodość 

Przyszedł na świat w rodzinie Hélorego. Jego ojciec był panem Kermartin i Azo du Kenquis. Dzięki pozycji ojca Iwo mógł uczyć się na Uniwersytecie Paryskim. Od 1267 r. studiował tam prawo cywilne, zgłębiał też teologię. Edukację kontynuował na Uniwersytecie w Orleanie, gdzie od 1277 r. uczył się prawa kanonicznego. 

Po zakończeniu edukacji, powrócił do rodzinnego miasta i objął stanowisko sędziego duchownego w diecezji w Rennes. Pracę rozpoczął w 1280 r. i już 4 lata później biskup Tréguier mianował go oficjałem sądu biskupiego. 

Działalność 

Dołączył do III Zakonu Braci Mniejszych (Franciszkański Zakon Świeckich). W wieku 31 lat przyjął święcenia kapłańskie.

Św. Iwo był całe życie zaangażowany w niesienie pomocy ubogim. Do Kermetanii powrócił w 1297 r., kiedy to odziedziczył po rodzicach pokaźny majątek. W swoim domu prowadził otwartą łaźnię, przyjmował chorych, ubodzy mogli u niego przenocować. Święty dbał również o sieroty i chorych. Z czasem jego dom rodzinny okazał się za mały, aby mógł pomóc wszystkim potrzebującym. Iwo zaczął więc go rozbudowywać. Kiedy tylko mógł opłacał koszty sądowe procesów ubogich, a skazańców odwiedzał w więzieniach. Często nazywany był adwokatem biedaków. Za życia zasłynął ze swojej sprawiedliwości oraz bezstronności. 

Dużo czasu poświęcał na modlitwy i sprawowanie Eucharystii. 

Śmierć

Zmarł 19 maja 1303 r. w Bretanii. Obecnie jego relikwie znajdują się w Katedrze św. Tugduala w Tréguier.

Kult

Kanonizowany w 1347 r. przez papieża Klemensa VI. Wierni wspominają go 19 maja. 

Jest przedstawiany w stroju sędziego - todze i birecie, lub jako diakon. Jego atrybuty to: księga, zwój pergaminu i pióro.