Św. Juda Tadeusz życiorys

Życiorys i biografia św. Judy Tadeusza

Św. Juda Tadeusz (Juda Jakubowy, brat Jakuba, brat Pański, Lebbeusz) był jednym z pierwszych uczniów Jezusa Chrystusa. Należał do grona dwunastu apostołów. Nieznana jest jego dokładna data śmierci. Historycy szacują ją na rok ok. 80. Tradycja głosi, że był bratem św. Jakuba. Autor Listu Judy. Jest świętym kościoła katolickiego i prawosławnego. 

Patron

Święty patronuje Armenii, Magdeburgowi oraz diecezji siedleckiej. Wierni modlą się do niego o pomyślne rozwiązanie spraw trudnych i beznadziejnych. 

Fakty z życia

Niewiele wiadomo na temat życia Judy Tadeusza. Najprawdopodobniej był synem Kleofasa i Marii Kleofasowej oraz bratem apostoła św. Jakuba Młodszego. Inne stanowisko przedstawiają teksty apokryficzne, które nazywają go synem Józefa z Nazaretu. Tradycja wspomina go jako członka rodziny Jezusa oraz przypisuje mu autorstwo Listu Judy (jednego z listów zamieszczonego w Nowym Testamencie). List miał powstać ok. 67 r. Juda Tadeusz mógł być stryjecznym lub ciotecznym bratem Jezusa. 

Jego imię pojawia się w listach apostołów napisanych przez św. Łukasza i św. Jana. 

Po zmartwychwstaniu Jezusa Juda Tadeusz rozpoczął posługę misyjną. Nauczał w Edessie, Libii, Mezopotamii i Persji. 

Zginął śmiercią męczeńską za wiarę w Persji (najpewniej w mieście Suanir) lub Libanie. Według części historyków śmierć poniósł wraz ze św. Szymonem. Zabito go najprawdopodobniej przy użyciu pałek lub włóczni. 

Kult

Obecnie relikwie świętego są umieszczone w bazylice św. Piotra w Rzymie. Jego kult rozwinął się w XVIII w. 

Wspomnienie św. Judy Tadeusza w kościołach katolickim, ewangelickim i anglikańskim przypada 28 października. 

Jest przedstawiany z symbolami swojego męczeństwa: pałkami lub włóczniami, bywa również malowany ze zwojem w dłoni lub mandylion z podobizną Jezusa, nosi czerwoną szatę lub ciemny płaszcz. Jego atrybuty to: barka, kamienie, krzyż, księga, laska, maczuga, miecz, pałki, topór.