Św. Jan Chrzciciel życiorys

Życiorys i biografia św. Jana Chrzciciela

Św. Jan Chrzciciel żył pomiędzy 6/2 r. p.n.e. a 32 r. n.e. Zmarł w Macheroncie. Święty kościoła katolickiego i prawosławnego. Zarówno chrześcijanie, jak i muzułmanie uznają go za proroka. 

Patron

Jan Chrzciciel patronuje następującym państwom: Austria, Francja, Holandia, Malta, Niemcy, Prowansja, Węgry, Akwitania, Aragonia. Dodatkowo patronuje kilkunastu miastom, wśród nich są: Wrocław, Norymberga, Turyn, Wiedeń. 

O jego szczególne wstawiennictwo proszą: dziewice, mnisi, pasterze, kowale, krawcy, kuśnierze, skazani na śmierć, chorzy na epilepsję. Wspiera wiernych w czasie gradobicia.

Fakty z życia

Jego postać poznajemy dzięki Ewangeliom oraz działalności historyka Józefa Flawiusza (Dawne dzieje Izraela). Przez ludzi swoich czasów uznawany był za Mesjasza. Chrześcijanie czczą go jako ostatniego proroka, który zapowiadał Jezusa Chrystusa. Z kolei muzułmanie widzą w nim poprzednika Jezusa i Mahometa. 

Jego imię oznacza z hebrajskiego Bóg jest łaskawy. 

Syn kapłana Zachariasza i Elżbiety, która przez lata była bezpłodna. Przyszedł na świat, kiedy jego rodzice byli już w podeszłym wieku. Był dzieckiem długo oczekiwanym, wymodlonym przez ojca. Jego narodziny zapowiedział Zachariaszowi archanioł Gabriel. To anioł miał również wskazać imię dla chłopca. 

Św. Łukasz Ewangelista opisuje tak zwane zwiastowanie jego narodzin. Najświętsza Maria Panna miała odwiedzić swoją krewną Elżbietę. Na pozdrowienie Maryi miało poruszyć się dzieciątko w łonie św. Elżbiety. 

Jan Chrzciciel miał przyjść na świat w Judei lub wiosce Ain Karim pół roku przed Jezusem. 

Nauczanie 

Po śmierci rodziców zdecydował, że resztę życia spędzi jako pustelnik. Udał się na Pustynię Judzką. Możliwe, że poznał wówczas nauczanie esseńczyków. Kiedy osiągnął wiek 30 lat, zgodnie z prawem mógł rozpocząć działalność proroka - nauczał i wzywał do nawrócenia, zapowiadał przyjście Mesjasza.

Symbolicznym nawróceniem dla niewiernych miał być chrzest, czyli obmycie ludzi w rzece Jordan (nieopodal Jerycha). Nauczał głównie nad Jordanem, lub w Betanii, Enon i okolicach Salim.  

Chrzest z rąk Jana przyjął również Jezus.

Śmierć

Jan Chrzciciel został aresztowany i osadzony w więzieniu. Powodem aresztu miała być krytyka małżeństwa tetrarchy Galilei Heroda Antypasa. Jan miał prosto w twarz zarzucić mu, że nie powinien poślubiać żony swojego brata. Jan został zabity, przez ścięcie około 32 r. n.e. 

W Ewangelii znajduje się opis śmierci proroka. Miał on zginąć na skutek spisku Herodiady. Jej córka Salome w czasie obchodów urodzin Heroda wymusiła na nim obietnice, że ten da jej wszystko czego kobieta zapragnie. Gdy Herod się zgodził, ta namówiona przez matkę (Herodiadę) zażądała głowy Jana Chrzciciela. Jej prośba została spełniona i wkrótce otrzymała głowę Jana podaną na misie. 

Kult

Czczony już za życia. Jest też pierwszym świętym, który cieszył się kultem całego Kościoła. Przez Jezusa nazywany był swoim poprzednikiem i największą osobą, która chodziła po ziemi. 

Tradycja głosi, że został pochowany w Wielkim Meczecie Umajjadów w Damaszku. Tam też znajduje się jego głowa. Inna relikwia, prawa ręka, przez wieki znajdowała się w soborze Chrystusa Zbawiciela w Moskwie, z kolei palce Świętego umieszczono w Sienie i Stambule. W Polsce relikwie Jana Chrzciciela umieszczono w kościele jego imienia w Gnieźnie. 

Kościół katolicki wspomina Świętego 24 czerwca (wspomnienie narodzin) i 29 lipca (wspomnienie śmierci). Z kolei w kościele prawosławnym jest wspominany sześciokrotnie.

Przedstawiany jest jako dziecko lub młodzieniec. Często maluje się go w płaszczu z sierści wielbłąda lub w skórze zwierzęcej. Na ramionach może trzymać baranka, u stóp leży księga. Jego atrybuty to: baranek z kielichem, głowa na misie, krzyż.