Św. Łukasz Ewangelista życiorys

Życiorys i biografia św. Łukasza Ewangelisty

Św. Łukasz Ewangelista jest autorem jednej z czterech Ewangelii i Dziejów Apostolskich. Towarzysz św. Pawła. Święty kościoła katolickiego i prawosławnego. 

Patron

Do św. Łukasza modlą się lekarze, chirurdzy, introligatorzy, malarze i rzeźbiarze, a także historycy, notariusze, złotnicy, rzeźnicy. Święty patronuje Hiszpanii oraz miastu Achai. 

Fakty z życia

Informacje o św. Łukasza znajdują się między innymi w Liście św. Pawła do Filemona, Liście do Kolosan oraz Drugim liście do Tymoteusza. 

Nie był Żydem oraz nie należał do grona 72 uczniów Jezusa. 

Najprawdopodobniej przyszedł na świat w Antiochii Syryjskiej. Tam też pracował jako lekarz. Był wykształconym i oczytanym człowiekiem. Znał grekę, potrafił umiejętnie opisywać źródła zdobytych informacji. Na wiarę chrześcijańską nawrócił się jeszcze przed dołączeniem do św. Pawła. Został ochrzczony ok. 40 r. Stał się uczniem i towarzyszem św. Pawła ok. 50 r., razem z nim głosił nauki Chrystusa w Rzymie, Macedonii, Grecji. Paweł na jakiś czas zdecydował się zostawić Łukasza w Filippach. Powód tej decyzji jest nieznany. Od 58 r. apostołowie podróżowali już razem. Łukasz nie opuścił swojego mistrza, nawet gdy ten trafił do więzienia w Rzymie. Możliwe, że to właśnie wtedy (w ciągu 2 lat) zbierał materiały do spisania Ewangelii.

Jego tekst wyróżnia szczegółowość relacji. Opisywał między innymi scenę zwiastowania i narodzenia Jezusa oraz Jana Chrzciciela. Dzięki jego relacji znane są informacje z życia dzieciństwa Jezusa, a także Matki Bożej. Pisał również o cudach Jezusa, w tym wskrzeszeniu młodzieńca z Nain, a także o nauczaniu przez przypowieści. Ewangelia jego autorstwa opisuje wiele przypowieści, w tym o miłosiernym Samarytaninie, o zagubionej owcy i drachmie. 

Nieznane są dokładne losy św. Łukasza po śmierci św. Pawła. Możliwe, że nauczał m.in. w Macedonii. 

Istnieje również koncepcja według której Łukasz był malarzem ikon. Miał trudnić się głównie malowaniem wizerunków Maryi (m.in. Czarnej Madonny, Matki Boskiej Kostromskiej). 

Zmarł w Beocji. Najprawdopodobniej miał 84 lata. 

Kult

Obecnie relikwie świętego znajdują się w kościołach w Padwie, Pradze i Tebach. 

Jego wspomnienie przypada 18 października w kościele katolickim oraz 31 października i 17 stycznia w kościele prawosławnym (według kalendarza gregoriańskiego). 

Jest przedstawiany jako młodzieniec odziany w tunikę w czasie malowania lub pisania. Jego najpopularniejszy wizerunek stworzył Rogier van der Weyden. Za atrybuty Świętego uznaje się byka, woła, księgę, zwój, papier i kamień.