Mahomet życiorys

Życiorys i biografia Mahometa

Mahomet przyszedł na świat w Mekce, zmarł 8 czerwca 632 r. w Medynie. Jest prorokiem islamu. Jego pełne imię brzmi Muhammad ibn Abd Allah ibn Abd al-Muttalib. Źródłem wiedzy na temat Mahometa jest Koran oraz źródła z III i IV wieku, do dzisiaj zachowały się między innymi pisma w redakcji Ibn Hiszama, Junusa ibn Bukajra oraz Tarich ar-Rusul wa al-Muluk At-Tabariego. 

Historycy podkreślają, że Koran zawiera głównie informacje na temat objawienia, a nie faktów z życia proroka. Dodatkowo, nieznana jest data napisania Koranu. Imię Mahomet pochodzi od arabskiego Muhammada, co oznacza wychwalany, sławiony przez Boga. 

Fakty z życia - dzieciństwo i młodość 

Syn Abd Allaha ibn Abd al-Muttaliba i Aminy bint Wahb. Przyszedł na świat w roku słonia. Należał do rodu Haszymitów (od strony ojca). Niewiele wiadomo na temat jego dzieciństwa. 

Mahomet nie poznał swojego ojca, gdyż ten zmarł przed jego narodzinami. Matka zmarła 6 lat po jego narodzinach. W związku z tym opieka nad chłopcem spadła na dziadka Abd al-Muttalib, a następnie wuja Abu Talib. Ten zajmował się kupiectwem, więc Mahomet w dzieciństwie sporo podróżował do Syrii w karawanach wuja. 

Podobno podczas jednej z takich podróży spotkał chrześcijanina, mnicha Bahirę. Na pewno dzięki niemu udało mu się poznać tradycje judaizmu i chrześcijaństwa. 

Mahomet wziął ślub mając 25 lat. Poślubił Chadidżę. Ta w dniu ślubu miała 40 lat, była wdową i matką kilkorga dzieci. Podobno mieli kilku synów, ale ci zmarli we wczesnym dzieciństwie, mieli też cztery córki. 

Fakty z życia - Mekka i Medyna

Źródła podają, że Mahomet często spędzał czas w osamotnieniu w górach Hira nieopodal Mekki. Tam, w grocie, w okolicach 610 r. miał swoje pierwsze objawienie, tak zwaną Noc Przeznaczenia. Ukazał mu się wtedy archanioł Gabriel, wizje te towarzyszyły mu przez całe życie. O swoim objawieniu opowiedział żonie, która natychmiast uwierzyła, że pochodzą one od Boga. 

Na publiczne wystąpienie w roli proroka Mahomet zdecydował się głównie dzięki namowom żony. Mahomet opowiadał o religii, która kontynuowałaby religię Abrahama, ale wykluczałaby wszystkie pojawiające się tam błędy. Był orędownikiem monoteizmu, sądu ostatecznego, przedstawił również podstawowe obowiązki muzułmanów: modlitwę, pomoc ubogim. Z czasem lista ta się rozbudowana. Zabraniał również czczenia bożków z sanktuarium Al-Kaby. 

Zakaz ten rozdrażnił arystokrację Mekki, która zarabiała na pielgrzymkach do sanktuarium. Tym samym rozpoczęły się pierwsze prześladowania muzułmanów. Mahomet był jednak chroniony przez wpływy swojego wuja, przywódcy rodu Haszymitów. Doprowadziło to do konfliktu, który sprawił, że handel z rodem Kurajszytów został wstrzymany. Na konflikcie tym znacznie zyskały pozostałe rody. 

W 619 r. zmarła żona i wuj Mahometa, co znacząco pogorszyło jego sytuację, między innymi dlatego, że rodem zaczął zarządzać Abu Lahab, który nie darzył Mahometa szacunkiem. Mahomet opuścił Mekkę. Data jego wyjazdu (hidżry) uznawana jest za początek ery muzułmańskiej – 622 r.  Osiedlił się w Jasribu (Medyna), gdzie zaproponowano mu mieszkanie. 

W Medynie powstał pierwszy meczet. Mahomet został jednocześnie wodzem muzułmanów, jak i całej Medyny. Od 623 r. rozpoczęły się napady na mekkańskich kupców. Niedługo później doszło do bitwy pomiędzy oddziałem Mahometa, a członkami mekkańskiej karawany. W odwecie mekkańczycy zaatakowali muzułmanów, Ci ponieśli klęskę pod Uhudem. Mahoment został ranny, ale ostatecznie mekkańczycy nie zajęli Medyny. Kilka lat później po Bitwie Rowu, Mahomet poparł zabójstwo około 900 żydowskich mężczyzn oraz sprzedaż kobiet i dzieci.

Mahomet zarządził najazd do Dumat al-Dżandal, kierował nim Abd ar-Rahman. Miasto, w większości chrześcijańskie, poddało się i zawarło sojusz z Medyną. Liczne sojusze z sąsiednimi plemionami, spowodowały odcięcie Mekki. 

W 628 r. doszło do zawarcia dziesięcioletniego pokoju między Mekką oraz muzułmanami, który pozwalał na pielgrzymowanie. Ostatecznie Mekka została zajęta przez Mahometa w 630 r., Kurajszyci złożyli mu przysługę posłuszeństwa, zniszczono wszystkie pogańskie świątynie i posągi bożków. Z czasem Mahometowi poddało się większość plemion Arabii. 

Okres medyński to również czas wprowadzenia kilku nowych zasad islamu, między innymi kierunku modlitwy – w stronę Mekki, a nie tak jak dotychczas Jerozolimy, wprowadzono nawoływanie do modlitwy (Azan) oraz miesiąc postu ramadan. 

Mahomet zmarł 8 czerwca 632 r., trzy miesiące po pożegnalnej pielgrzymce do Mekki. Zmarł w Medynie. Nie pozostawił męskiego potomka, miał (poza Chadidżą) 13 żon. 

Islam po śmierci Mahometa

Po śmierci Mahometa nastąpił rozłam wśród muzułmanów. Szyici, uznali za jego następcę Alego, przybranego syna i zięcia Mahometa. 

Ostatecznie na czele muzułmanów stanął Abu Bakr., jego władzy uznała jedynie Mekka, Medyna i At-Ta'if. Pozostałe plemiona odeszły od islamu. 

Postać Mahometa w islamie

Postać Mahometa jest podstawą całego islamu, gdzie jest on wysłannikiem i prorokiem Boga. Prorokami byli chociażby Adam, Abraham, Jezus, mieli oni głosić wiarę w jednego Boga i zapowiadać sąd ostateczny. Przyjście na świat Mahometa jest potwierdzeniem słów proroków. 

Objawienie Mahometa spisano i w ten sposób powstał Koran, święta księga islamu. Mahomet nie czynił cudów, ale tradycja przypisuje mu wiele nadnaturalnych czynów, w tym Isrę i Miradż. Mahomet w niebiańską podróż udał się na cudownym koniu, ten zabrał go do Jerozolimy, gdzie spotkał się z wcześniejszymi prorokami. Później wstąpił do nieba.

Tradycja podaje również, że Mahomet był niepiśmienny, dzięki czemu był bliżej Boga. Tradycja przyjmuje również, że woda, w której kąpał się Mahomet jest pełna mocy, a drzewa i chmury oddawały mu cześć.