Zenon z Kition życiorys

Życiorys i biografia Zenona z Kition

Filozof grecki, jeden z najsłynniejszych filozofów w Atenach. Założyciel szkoły filozoficznej, zwanej stoicyzmem.

Filozofia

Zenon z Kition początkowo pozostawał pod wpływem cyników oraz nauk Ksenofonta i Platona. Uważał, że tylko cnota, która uczy życia zgodnego z rozumem i naturą, może dać człowiekowi szczęście. Powinna ona prowadzić do poczucia obojętności wobec tych rzeczy, które nie są moralnie ani dobre, ani złe. Tak jak cnota może istnieć tylko pod panowaniem rozumu, tak występek może istnieć tylko z odrzuceniem rozumu. Cnota jest absolutnie przeciwna występkowi.

Zenon postulował potrzebę stworzenia podstaw logiki. Według niego wszechświat był Bogiem, w którym wszystkie części składają się w jedną całość. Do tej koncepcji włączał tezy Heraklita. Zdaniem Zenona podstawą wszelkiej działalności we wszechświecie jest boski ogień. Natura wszechświata jest taka, że ​​dokonuje on tego, co słuszne, a zapobiega temu, co przeciwne. Zenon wyróżnił cztery emocje negatywne: pragnienie, strach, przyjemność i smutek
i prawdopodobnie był odpowiedzialny za wyodrębnienie trzech odpowiadających im emocji pozytywnych: wola, ostrożność i radość.

Stoicyzm

Stoicyzm został stworzony jako kompletny system filozoficzny. Powstał niejako w kontrze do epikureizmu. Był monistyczny, materialistyczny oraz deterministyczny. Etyka stoicka polega na osiągnięciu szczęścia poprzez wewnętrzną dyscyplinę moralną i odcinaniu się od swoich emocji, które warunkują wydarzenia zewnętrzne, niezależne od człowieka.
Stoicy zakładali materialistyczną teorię bytu. Według tej szkoły filozoficznej materia ma charakter ciągły.

W kwestiach logiki, stoicy dużo czerpali z dzieł Arystotelesa. Stworzyli podstawy do nowej dyscypliny, logiki formalnej. Podłożyli podwaliny pod gramatykę, etymologię o semantykę.
Stoicy uważali, że przeciwstawianie się prawom natury nie ma wpływu na bieg wydarzeń świata. Stąd też wysnuli tezę, wedle której, jedynym słusznym rozwiązaniem jest zaakceptowanie tych praw. Kluczem do tej akceptacji ma być cnota, która jest równa dobru i szczęściu oraz jest naturalnym stanem człowieka.

Według tego systemu nie ma złych i dobrych zdarzeń – zarówno utrata rodziny, jak i wygranie na loterii są zdarzeniami naturalnymi, którym nie ma sensu przypisywać znaczenia moralnego.
Stoicyzm stał się bardzo popularny w Starożytnym Rzymie. Najbardziej znanymi rzymskimi stoikami był Marek Aureliusz oraz Lucjusz Anneusz Seneka.

Dzieła

Żadne dzieło Zenona nie zachowało się do dziś, poza fragmentarycznymi cytatami, które zostały zachowane przez późniejszych pisarzy. Najsłynniejszym dziełem Zenona była Republika Zenona, w której określił wizję idealnego społeczeństwa stoickiego. Świadomie czerpała ona z Republiki Platona.
Najbardziej znane tytuły dzieł Zenona: O państwie, O życiu zgodnym z naturą, O instynkcie, czyli o naturze człowieka, O namiętnościach, O obowiązku, O prawie.