Czesław Kiszczak życiorys

Życiorys i biografia Czesława Kiszczaka 

Czesław Kiszczak przyszedł na świat 19 października 1925 r. w Roczynach (niedaleko Andrychowa w Małopolsce), zmarł 5 listopada 2015 r. w Warszawie. Polityk i generał ludowego Wojska Polskiego. W latach 1973-1979 szef  Zarządu II Sztabu Generalnego, a następnie szef Wojskowej Służby Wewnętrznej (1979–1981). W latach 1981-1990 pełnił funkcję ministra spraw wewnętrznych, premier od 2 do 24 sierpnia 1989 r. Jedna z osób odpowiedzialnych za wprowadzenie stanu wojennego. Należał do Biuro Politycznego KC PZPR. 

Dzieciństwo i młodość

Przyszedł na świat w robotniczej rodzinie. Jego ojciec do 1935 r. pracował w hucie Guidotto w Chropaczowie na Śląsku. Stracił pracę w związku z prowadzoną przez siebie działalnością komunistyczną, należał do Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego. 

Czesław Kiszczak uczył się w miejscowej szkole podstawowej, którą ukończył w 1939 r. Wojna przerwała jego edukację w gimnazjum w Kętach.

W czasie II wojny światowej imał się różnych drobnych prac. Przebywał również na robotach przymusowych we Wrocławiu oraz w kopalni w Miechowicach. Z kopalni udało mu się uciec i schronić w Krakowie. Tam jednak złapano go w łapance i odesłano na prace do Wiednia. 

Do rodzinnej miejscowości powrócił dopiero w maju 1945 roku. Dołączył do Polskiej Partii Robotniczej, podjął również decyzję o kontynuowaniu przerwanej wojną edukacji. Uczył się w Łodzi w Centralnej Szkole Partyjnej PPR. 

Z czasem skierowano go do Głównego Zarządu Informacji Wojska Polskiego. Był odpowiedzialny między innymi za rozpracowanie środowiska AK w Londynie. Możliwe, że to on stworzył listę 54 oficerów podziemia, którzy powrócili do ojczyzny. Do 1953 r. był członkiem kontrwywiadu. 

Działalność w Polsce Ludowej

Pracował jako kierownik Wydziału Informacji 18 Dywizji Piechoty w Ełku. Następnie przeniesiono go do Departamentu Kadr Ministerstwa Obrony Narodowej, a w 1954 r. do Departamentu Finansów Ministerstwa Obrony Narodowej. 

Niedługo później został zatrudniony w Wojskowej Służbie Wewnętrznej, gdzie w strukturach kierowniczych pracował do 1965 r. Już w 1967 r. objął stanowisko zastępcy szefa WSW. Następnie przeniesiono go na stanowisko szefa Zarządu II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego i zastępcę szefa całej instytucji. Rok później został mianowany szefem Wojskowej Służby Wewnętrznej. 

Praca w MSW

Z Ministerstwem Spraw Wewnętrznych związany od 1981 r. Wtedy objął funkcję ministra. Należał do Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego. Był jedną z osób odpowiedzialnych za przygotowanie i wprowadzenie stanu wojennego (1981-1983). 

Od 1981 r. członek Komitetu Centralnego PZPR. Z kolei od 1986 r. aż do rozwiązania należał do Biura Politycznego Komitetu Centralnego PZPR.  

Brał udział w obradach Okrągłego Stołu i rozmowach w Magdalence. W 1989 r. powołano go na premiera, nie udało mu się jednak stworzyć rządu. Później w rządzie Tadeusza Mazowieckiego objął stanowisko wicepremiera (wrzesień 1989 r.)

Był aktywny politycznie do 6 lipca 1990 r. 

Informacje dodatkowe

Kształcił się w Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych Związku Radzieckiego. 

O swoim życiu i decyzjach politycznych opowiadał między innymi w książkach: Kto jest kim w Polsce. Inaczej. Cz. II Andrzeja Kępińskiego i Zbigniewa Kilara oraz Generał Kiszczak mówi... prawie wszystko, Witolda Beresia i Jerzego Skoczylasa. 

W 2004 r. zakończył się proces, w czasie którego sąd orzekł, że Kiszczak winien jest śmierci górników z kopalni Wujek oraz Manifestu Lipcowego. W czwartym z kolei procesie w  26 kwietnia 2011 r. warszawski Sąd Okręgowy uniewinnił Kiszczaka. Rok później ten sam sąd orzekł, że Kiszczak winien jest przynależności do związku przestępczego o charakterze zbrojnym. 

Był ojcem dwójki dzieci. Ewa i Jarosław przyszli na świat ze związku z Marią Teresą Kiszczak. 

Śmierć

Czesław Kiszczak zmarł 5 listopada 2015 r. Generała pochowano na cmentarzu prawosławnym w Warszawie.