Św. Jan Ewangelista życiorys

Życiorys i biografia św. Jana Ewangelisty

Św. Jan Ewangelista nazywany również Janem Apostołem lub Janem Teologiem był jednym z dwunastu apostołów, uczniów Jezusa Chrystusa. Autor Ewangelii i Apokalipsy. Jest świętym wymienianym w czasie Modlitwy Eucharystycznej. 

Patron

Święty jest patronem Azji Mniejszej oraz Albanii. Wspiera również aptekarzy, bednarzy oraz wszystkich wykonujących zawody związane z pisaniem. Modlą się do niego ślusarze, teologowie, wioślarze, wdowy i dziewice. 

Św. Jan jest często wymieniany w tekstach ewangelicznych. Łącznie wspomina się go aż w 31 miejscach. 

Pochodzenie

Był synem Zebedeusza i Salome. Jego brat Jakub Starszy również był apostołem. Urodzili się i dorastali w Galilei w Betsaidzie. Obaj byli rybakami.

Apostoł

Został powołany przez Jezusa razem z bratem. Łowili wtedy ryby w Jeziorze Galilejskim. Zanim dołączył do grona uczniów Jezusa, pilnie śledził działalność św. Jana Chrzciciela. Był najmłodszy spośród dwunastu apostołów. 

Św. Jan był świadkiem przemienienia na Górze Tabor, był również obecny w Ogrodzie Getsemani. Ze św. Piotrem odpowiadał również za przygotowanie Ostatniej Wieczerzy. Razem odwiedzili też grób Jezusa po jego zmartwychwstaniu. 

Przez współtowarzyszy często był nazywany synem gromu. 

Po śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa, Jan przez długi czas przebywał w Jerozolimie, następnie wyruszył do Samarii i Efezu. Jan opiekował się Maryją, na wyraźną prośbę Jezusa. 

W późniejszych latach Jan miał swoich uczniów. Wśród nich był Polikarp, późniejszy biskup Smyrny, św. Papiasz i św. Polikarp. Święty miał również zarządzać chrześcijańskimi gminami w Azji Mniejszej. Z Azji Mniejszej miał wygnać go na wyspę Patmos cesarz Domicjan. Dopiero po śmierci cesarza, święty mógł powrócić do Efezu.

Śmierć

Do dzisiaj przetrwały dwie relacje dotyczące śmierci Apostoła. Możliwe, że umarł on śmiercią naturalną około roku 98, kiedy był już w bardzo sędziwym wieku. Miał w tym czasie przebywać w Efezie. 

Drugie podanie głosi, że zmarł śmiercią męczennika. 

Najprawdopodobniej został pochowany nieopodal Efezu. Obecnie znajdują się tam ruiny bazyliki jego imienia, która powstała w VI w. 

Autor Ewangelii

Ewangelia św. Jana miała powstać w 70 roku w Efezie. Najprawdopodobniej jej pierwszymi odbiorcami byli mieszkańcy Małej Azji. Ewangelię św. Jana uznaje się za najbardziej historyczną spośród wszystkich tekstów ewangelicznych. 

Autorstwo jednej z Ewangelii przypisał Janowi Ireneusz biskup Lyonu. Twierdził on, że Jan wydał swoją Ewangelię w Efezie. 

Świętemu przypisuje się nie tylko autorstwo Ewangelii, ale również Apokalipsy oraz trzech listów. Możliwe jednak, że tekst był redagowany przez kilka osób. 

Kult

W kościele katolickim, anglikańskim i ewangelickim wspomina się go 27 grudnia. Natomiast w kościele prawosławnym jest wspominany aż trzykrotnie 21 maja, 9 października oraz 13 lipca według kalendarza gregoriańskiego. 

Również kościół Wschodu wspomina Apostoła kilkukrotnie. 

Św. Jan Apostoł przedstawiany jest w tunice, jako rybak lub stary mędrzec, a także jako młodzieniec w płaszczu lub tunice. Jego atrybutem jest orzeł, księga, zwój, siedem plag a także gołębica oraz kielich z Hostią. Często znajduje się na obrazach, które przedstawiają sceny znane z Ewangelii. 

Legenda

Znana jest legenda dotycząca męczeństwa Świętego. Cesarz Domicjan miał podać Janowi kielich z zatrutym winem. Jednak, gdy ten uczynił nad nim znak krzyża, kielich pękł. Za strachu przed mocą Apostoła, cesarz skazał go na męczarnie. Wrzucono go do wrzącego oleju. Ten jednak nie poparzył ciała św. Jana.