Katarzyna Parr życiorys

Życiorys i biografia Katarzyny Parr

Katarzyna Parr przyszła na świat ok. 1512 r., zmarła 5 września 1548 r. w zamku Sudeley. Angielska i irlandzka królowa. Szósta żona Henryka VIII. 

Pochodzenie

Przyszła na świat w rodzinie sir Tomasza Parra, który był lordem Kendal oraz Maud Green. Miała królewskie korzenie, jej rodzina była spokrewniona z królem Edwardem III. Była najstarsza spośród rodzeństwa - brata Williama i siostry Anny. 

Ojciec Katarzyny pełnił kilka funkcji w królewskiej świcie. Był m.in. dowódcą straży i doradcą króla. Zmarł, kiedy Katarzyna była dzieckiem. Matka była damą dworu Katarzyny Aragońskiej (pierwszej żony Henryka VIII). Dlatego też królowa zgodziła się zostać chrzestną matką Katarzyny Parr. 

Już w dzieciństwie chętnie się uczyła. Znała łacinę oraz język włoski i francuski. 

Pierwsze i drugie małżeństwo

Pierwszym mężem Katarzyny był sir Edward Borough. Jej mąż był zarządcą lennym i sędzią pokoju u Tomasza Kiddella. Pobrali się w 1529 r. Już 4 lata później Katarzyna była wdową. 

Rok później Katarzyna poślubiła Jana Neville’a, który był wówczas trzecim baronem Latimer. Mężczyzna był od niej dwukrotnie starszy. Małżeństwo poprawiło status społeczny Katarzyny. Jej mąż był głęboko wierzący katolikiem. Po przeprowadzeniu reformy religijnej w królestwie i rozwodzie króla z Katarzyną Aragońską, doszło w kraju do powstania ludowego. Zryw nazwano Pielgrzymką Łaski. Zbuntowani chłopi zażądali od Latimera by ten dołączy do walk i wsparł ich działania na rzecz powrotu Anglii do rzymskiego kościoła. Rewolucjoniści pojmali Latimera. Po Katarzynę i dzieci barona wrócili w styczniu 1537 r. Grozili im śmiercią, jeśli baron nie sprzymierzy się z nimi. 

W tym czasie brat i wuj Katarzyny walczyli z buntownikami. Ostatecznie to dzięki ich wstawiennictwu barona oczyszczono z zarzutu konspiracji z buntownikami. Tym samym mężczyzna nie staną przed sądem państwowym. Podupadł na zdrowiu w 1542 r. Katarzyna czuwała przy nim aż do jego śmierci w 1543 r. 

Po swoim drugim mężu odziedziczyła pokaźny majątek. Wtedy też zdecydowała się pójść w ślady matki i zostać damą dworu. Tam szybko zainteresował się nią Henryk VIII. 

W roli królowej

Katarzyna poślubiła króla Henryka VIII 12 lipca 1543 r. Została jego szóstą żoną. 

Była zżyta z dziećmi Henryka VIII z jego wcześniejszych małżeństw, w tym szczególnie z Elżbietą (córka Anny Boleyn) i Edwardem (syn Jane Seymour). Była osobiście zaangażowana w ich edukację. Cały czas opiekowała się też dziećmi swojego pierwszego męża, które sprowadziła na dwór. 

Między innymi dzięki jej interwencji, Henryk VIII wydał Trzeci Akt Sukcesji, który umożliwiał starania o angielski tron córkom króla.

Latem 1544 r. (lipiec-wrzesień) była regentką (pełniła władzę w imieniu króla). Henryk wyjechał wtedy na wojnę prowadzoną we Francji. Wykorzystała ten czas i sprawowała aktywną władzę. Dbała o finanse państwa, zajmowała się też dostawami dla korpusu we Francji. 

Otrzymała od męża rentę, która miała być dla niej zabezpieczeniem na przyszłość. 

Po śmierci Henryka VIII opuściła dwór i udała się do domu w Old Mano w Chelsea. Wyszła za mąż po raz czwarty. Jej partnerem został baron Tomasz Seymour. Była to jej dawna miłość. Ich ślub odbył się w tajemnicy przed radą regencyjną. Ta nie udzieliłaby zgodny na tak szybkie ponowne małżeństwo królowej. 

W 1548 r., kiedy zaszła w pierwszą w swoim życiu ciążę, odkryła, że mąż zdradza ją z Elżbietą (córką Henryka VIII). Katarzyna, która przyłapała ich na spotkaniu natychmiast odesłała pasierbicę z domu i zerwała z nią kontakt. Z czasem zgodziła się jedynie na wymianę listowną. 

Śmierć 

Zmarła 5 września 1548 r. Przyczyną śmierci była gorączka po porodzie. Jej córka Maria po śmierci ojca trafiła pod opiekę księżnej Suffolk. 

Dodatkowe informacje

Była żonata aż cztery razy. Przeżyła trzech swoich partnerów (w tym Henryka VIII). Jest autorką dwóch książek. W 1544 r. przetłumaczyła też teksty autorstwa Johna Fishera. Tej pracy nie podpisała swoim nazwiskiem. Jej najpopularniejsze dzieło to Lamentacje grzesznika (wydane po śmierci króla, 1584). Została pierwszą Angielką, która wydała książkę podpisaną swoim nazwiskiem.