Anna Boleyn życiorys

Życiorys i biografia Anny Boleyn

Anna Boleyn przyszła na świat w 1501 r. lub 1507 r., zmarła 19 maja 1536 r. w Londynie. Królowa Anglii i Irlandii, żona króla Henryka VIII Tudora. 

Dzieciństwo i młodość 

Anna była córką hrabiego Tomasza Boleyna i szlachcianki Elżbiety Howard. Jej matka była damą dworu królowej Katarzyny Aragońskiej. Ojciec był szanowanym dyplomatą, byłym ambasadorem we Francji, był blisko związany z królem Henrykiem VIII. Anna miała czwórkę rodzeństwa, dwójka zamarła w wieku dziecięcym. Rodzeństwo dorastało w zamku Hever. Anna i jej siostra Maria odebrały edukację. Nauczyły się czytać, pisać, znały arytmetykę i historię. Uczono je także umiejętności zarządzania domem, tańca, śpiewu, szycia.

W roli dwórki

W młodości razem z siostrą Marią, w 1514 r. wyjechały na dwór Marii Tudor (siostra ówczesnego władcy Anglii). Były dwórkami królowej, która w tym czasie poślubiła Ludwika XII, króla Francji. Małżeństwo to trwało jedynie trzy miesiące i zakończyła je śmierć władcy. Dziewczęta pozostały jednak na francuskim dworze i służyły królowej Klaudii (żona Franciszka I). Na francuskim dworze spędziły siedem lat. Po powrocie do ojczyzny Anna została damą dworu królowej Katarzyny Aragońskiej. 

W 1522 r. siostra Anny, Maria wdała się w romans z królem Henrykiem VIII. Romans ten trwał cztery lata. Maria urodziła królowi dwóję dzieci, których władca nie uznał. Król zakończył relację, aby móc spotykać się z siostrą Marii. Początkowo Anna odmówiła królowi. Nie chciała zgodzić się na bycie kochanką, chciała być żoną władcy. 

Król zaślepiony pragnieniem syna, którego nie dała mu królowa Katarzyna, zaczął szukać sposobu aby zakończyć swoje małżeństwo. Ostatecznie, po wielu staraniach Henryk VIII doprowadził do unieważnienia swojego małżeństwa z Katarzyną Aragońską. Początkowo wysłał swojego sekretarza Williama Knighta, aby ten od papieża uzyskał zgodę na anulowanie małżeństwa. Jednak papież Klemens VII był wtedy pod wpływem Karola V (krewnego Katarzyny). Król zmuszony był prosić o pomoc kardynała Wolseya. Ostatecznie papież postanowił, że w Anglii odbędzie się sąd, który zajmie się wnioskiem o unieważnienie małżeństwa. Jednym z delegatów papieża został kardynał Wolsey, zapadła na nim niekorzystna dla króla decyzja. Pod wpływem Anny, Henryk VIII zdecydował o uwięzieniu kardynała.

Król znalazł nowy sposób na unieważnienie swojego małżeństwa. Posłuchał rady Thomasa Cranmera. Zasugerował on, że papież nie ma prawa decydować w sprawach jego małżeństwa, gdyż nie ma ono związku z prawem kanonicznym. Ostatecznie Katarzyna Aragońska została usunięta z dworu w 1531 r. 

Dodatkowo król mianował Thomasa Cranmera na arcybiskupa Canterbury. Przygotował on ustawę, która mianowała króla Anglii głową kościoła, ostatecznie w 1543 r. dekret ten został przyjęty. 

W roli królowej

Od 1 września 1532 r. Anna cieszyła się przywilejami królowej, doradzała Henrykowi, angażowała się politycznie, razem odbyli podróż do Francji i spotkali się z Franciszkiem I. Przywilejami i nowymi stanowiskami cieszyli się również bliscy i krewni Anny. Do ślubu Anny z królem doszło 25 stycznia 1533 r. Był to ślub nieoficjalny, Anna była wtedy w ciąży. 

Oficjalnie król otrzymał unieważnienie swojego wcześniejszego małżeństwa dopiero 23 maja 1533 r. Legalność małżeństwa z Anną uznano 28 maja tego samego roku. Obchody koronacji Anny trwały cztery dni – rozpoczęły się 29 maja. 1 czerwca 1533 r. w opactwie westminsterskim została mianowana królową. 

Pierwsze dziecko Anna urodziła 7 września 1533 r. Była to dziewczynka, nadano jej imię Elżbieta. Już rok później Anna była ponownie w ciąży, która zakończyła się poronieniem. Król szybko znudził się nową żoną, rozpoczynał kolejne romanse. Anna była zazdrosną i mściwą żoną, knuła intrygi, które prowadziły do pozbywania się z dworu kochanek króla. 

Anna była jeszcze na pewno dwa razy w ciąży. Poroniła chłopca kiedy przyłapała swojego męża z jedną z dam dworu (Jane Seymour). Wkrótce dwórka zamieszkała w komnatach królewskich, a Anna popadła w niełaskę. 

Henryk oskarżył ją nawet o podstęp i czary, które doprowadziły do ich małżeństwa. 

Śmierć

Część historyków uważa, że Tomasz Cromwell, odpowiadał za nieprzychylne nastawienie króla do Anny. Różniły ich przede wszystkim poglądy. Anna popierała sojusz z Francją, z kolei Cromwell sprzyjał Cesarstwu. 

Ostatecznie Annę postawiono przed sądem, który miał na celu pozbycie się jej z życia króla. Anna, która nie mogła dać już królowi męskiego potomka, została oddalona. Król jednak chciał się jej pozbyć. Kiedy Mark Smeaton (muzyk Anny) przyznał, że łączył ich romans (wcześniej zaprzeczył, ale poddano go torturom), aresztowano kolejnych dworzan. Wszystkich oskarżano o romans z królową Anną. Oskarżono o kazirodztwo nawet jej brata Jerzego. 

Samą Annę aresztowano 2 maja 1536 r. Więziono ją w Tower. Na proces czekała jedynie 13 dni. Odbył się on w Westminster. 

Królowej zarzucano cudzołóstwo, kazirodztwo, spiskowanie i zdradę. Anna nie przyznała się do zarzucanych jej czynów. Król działał szybko, już 14 maja ogłoszono rozwiązanie ich małżeństwa. 17 maja stracono brata Anny Jerzego oraz dwóch innych aresztowanych w procesie mężczyzn: Henryka Norrisa i Marka Smeatona. 

Król podjął decyzję, że Anna zostanie ścięta. Anna nie przyznała się do zarzucanych jej czynów. Została ścięta 19 maja 1536 r. Pochowano ją w kaplicy St. Peter ad Vincula w bezimiennym, zbiorowym grobie razem z wieloma innymi ludźmi straconymi za czasów panowania Henryka VIII. 

W roku 1876 r. jej szczątki przeniesiono do oddzielnej krypty, przywrócono jej też tytuł królowej. 

Za życia Anna nie została uznana za królową Anglii na żadnym dworze europejskim. Była znienawidzona przez swoich poddanych. Anna była porywczą i emocjonalną królową, za zgodą męża czytała księgi zakazane przez inkwizycję. Chętnie wspierała ludzi, którzy pracowali nad tłumaczeniem Biblii. Uważana była za modną i stylową władczynię. Nie oszczędzała na strojach i modnych meblach.