Rycheza Lotaryńska życiorys

Życiorys i biografia Rychezy Lotaryńskiej 

Rycheza Lotaryńska nazywana również Ryksą przyszła na świat ok 993 r., zmarła 21 marca 1063 r. w Brauweiler. Żona Mieszka II, królowa Polski. Matka Kazimierza I Odnowiciela (króla Polski) oraz Gertrudy i drugiej córki o nieznanym imieniu. 

Pochodzenie 

Przyszła na świat w rodzinie palatyna reńskiego Erendieda Ezzona oraz Matyldy. Jej matka była córką cesarza rzymskiego Ottona II. Miała sześć sióstr i trzech braci. Dorastała w jednym z klasztorów - w Quedlinburgu lub w Gandersheimie. Rodzice zadbali o jej wykształcenie, znała łacinę, potrafiła pisać i czytać. 

Królowa Polski

Jej małżeństwo z Mieszkiem II Lambertem miało być przypieczętowaniem pokoju. Decyzję o wydaniu Ryksy za polskiego władcę podjęto czasie zjazdu gnieźnieńskiego w 1000 r. Z kolei w czasie zjazdu w Merseburgu w 1013 r. para wzięła ślub. 

W 1025 r. otrzymała wraz z mężem polską koronę. Tym samym została pierwszą koronowaną królową Polski. 

Po zaledwie sześciu latach od objęcia korony Mieszko został zmuszony do ucieczki z Polski do Czech (1031 r.). Do tej decyzji zmusił go atak brata Bezpryma, który zaatakował wschodnie tereny państwa. Mieszko, który w tym czasie walczył o Łużyce (z cesarzem Konradem) nie był w stanie odeprzeć ataku brata. Rycheza również opuściła Polskę. Wyjechała do Niemiec. Przezornie zabrała ze sobą insygnia królewskie oraz sporą część dóbr.

W Niemczech podjęła decyzję o wstąpieniu do klasztoru. Wybrała opactwo benedyktynów w Brauweiler. Przed laty zakon ten wspierany był przez jej rodziców. 

Wydała na świat troje dzieci: Kazimierza I Odnowiciela oraz dwie córki.

Była szanowaną osobą - szczególnie Niemcy uważali ją za świątobliwą kobietę. Charakteryzowała ją silna osobowość i świadomość polityczna. Za życia zasłynęła też jako wspomożycielka wielu klasztorów. 

Rycheza, mimo wyjazdu z Polski i braku realnej władzy, całe życie tytułowała się królową. 

Zmarła 21 marca 1063 r. w zakonie.