Św. Franciszek z Asyżu życiorys

Życiorys i biografia św. Franciszka z Asyżu

Św. Franciszek z Asyżu (Jan Bernardone) przyszedł na świat w 1181 lub 1182 r. w Asyżu (środkowe Włochy), zmarł 3 października 1226 r. w Porcjunkuli (nieopodal Asyżu). Święty kościoła katolickiego. Za życia założył zakon franciszkanów, brał też udział w tworzeniu zakonu klarysek i tercjarzy. Był mistykiem i stygmatykiem. 

Patron

Od 1979 r. decyzją Jana Pawła II św. Franciszek z Asyżu jest patronem ekologii i ekologów. Patronuje również zwierzętom, harcerzom, ornitologom, aktorom, niewidomym (sam cierpiał za życia na problemy ze wzrokiem), robotnikom, więźniom i ubogim. Za swojego patrona obrały go zakony: franciszkanów, kapucynów, klarysek, bernardynek, albertynów, albertynek, tercjarzy franciszkańskich. 

Jest patronem Włoch, Asyżu i Bazylei.

Młodość

Pochodził z zamożnej, kupieckiej rodziny. Jego ojcem był Pietro di Bernardo di Moricone, matką Pika. Franciszek w młodości nosił ekstrawaganckie stroje, chętnie brał udział w przyjęciach wyprawianych przez rodziców. Był lubiany przez swoich rówieśników. 

Uczył się w parafialnej szkole przy kościele św. Jerzego w Asyżu. 

Jako młody mężczyzna walczył w wojnie między Asyżem a Perugią. Na skutek zdrady swojego współtowarzysza w 1202 r. trafił do więzienia w Perugii. Przebywał tam do 1204 r. W tym czasie poważnie zachorował. 

Głębokie nawrócenie przeżył w czasie wyprawy wojennej do Apulii. W tym czasie był już po rycerskim pasowaniu. Miał wtedy wizję, która zmieniła całkowicie jego postawę życiową. Kolejne widzenie miał już w Asyżu w czasie wizyty w jednym z miejscowych kościołów. W San Damiano Jezus wypowiedział do niego słowa: Franciszku napraw mój Kościół. 

Franciszek zdecydował bez konsultacji z ojcem, zabrać materiały z jego sklepu - chciał wymienić je na materiały budowlane. Wzburzony ojciec, kiedy odkrył postępek syna, zdecydował ukarać go przez wydziedziczenie - zgłosił sprawę biskupowi (1206 r.). Biskup zdecydował, że młodzieniec powinien oddać ojcu koszt skradzionego towaru. Franciszek zdjął wtedy wszystkie swoje szaty i oddał je ze słowami, że od teraz jego jedynym ojcem jest Bóg. Po tym incydencie Franciszek opuścił dom rodzinny i oddał się pokucie. Spełnił też prośbę Jezusa i odnowił kaplice San Damiano, San Pietro i kaplicę Matki Bożej Anielskiej w Porcjunkuli.

Kolejnym etapem nawrócenia Franciszka było zdjęcie habitu eremickiego i założenie brązowej, plebejskiej tuniki. Motywacją do tej decyzji były czytania Ewangelii, które usłyszał w lutym 1208 r. Franciszek pojął wtedy prawdziwe znaczenie słów Jezusa, które usłyszał w czasie swojego drugiego widzenia. 

Franciszkanie

Do Franciszka szybko zaczęli przyłączać się wierni. Jako pierwsi dołączyli  do niego Bernard z Quintavalle, kanonik Piotr z Cattani oraz brat Idzi z Asyżu. 

Już w 1209 lub 1210 r. Franciszek zwrócił się z prośbą do papieża Innocentego III o zatwierdzenie swojej reguły. Miał już wtedy spisane reguły życia swojego zakonu. Spotkał się z akceptacją papieską. Po powrocie do Rzymu zakon braci mniejszych zaczął rozwijać się przy kościele Matki Bożej Anielskiej. 

Dwa lata później Franciszek poznał Klarę Ofreduccio. To spotkanie było początkiem istnienia zakonu klarysek (Zakon Ubogich Pań). 

Zgodnie z formułą zakonu franciszkanie składają śluby posłuszeństwa, ubóstwa oraz czystości. Swoje życie poświęcają pokucie i umartwianiu. Franciszek w swoim nauczaniu i życiu dążył do jak najwierniejszego naśladowania Chrystusa, zauważania jego dobroci m.in. w braterstwie stworzeń. 

Franciszek w czasie swojego życia pełnił posługę misyjną - niestrudzenie wędrował i głosił wiernym ideę pokuty. W roku 1219 Franciszek udał się na Wschód. Odwiedził między innymi Egipt, Akkę i Palestynę. Kiedy wrócił do Włoch postanowił powierzyć kierowanie nad zakonem jednemu ze współbraci. Wybrał do tej roli Pietro Cattaniego. 

Św. Franciszek był stygmatykiem. Stygmaty otrzymał 14 września 1224 r. w grocie na szczycie La Verny w czasie prowadzonego przez siebie czterdziestodniowego postu. Był pierwszym stygmatykiem w dziejach kościoła.

U schyłku życia wiele podróżował. Zmarł 3 października 1226 r. Miał 45 lat. Obecnie jego szczątki spoczywają w bazylice jego imienia w Asyżu. Dodatkowo relikwie świętego rozsiane są w wielu klasztorach franciszkańskich. 

Dodatkowe informacje

Franciszek zasłynął również jako pomysłodawca bożonarodzeniowych żywych szopek. Pierwsza powstała w 1223 r. w Greccio. 

Jest autorem m.in. reguły niezatwierdzonej z 1221 r. i  reguły zatwierdzonej z 1223 r., Testamentu, który sporządził w 1226 r., Pieśni słonecznej (jego najpopularniejsze dzieło) oraz wielu listów. Tworzył również teksty poetyckie i modlitwy.

Św. Franciszek doczekał się wielu biografów. Jedna z pierwszych biografii Świętego powstała w 1229 r. (Życiorys pierwszy).

Kult

Wyniesiony na ołtarze przez papieża Grzegorza IX 16 lipca 1228 r. 

Postać Świętego jest wspominana 4 października. 

Jest przedstawiany w brązowym habicie z kapturem. Na jego wizerunkach często można zobaczyć stygmaty, czyli przebity bok, ręce i stopy. Często malowany jest w otoczeniu ptaków. Jego atrybuty to baranek, krucyfiks, księga, ryba.

Był malowany przez wielu znanych artystów, w tym: Berlinghiero Berlinghieri, Cimabue, Giotta, Simone Martiniego.