Jane Seymour życiorys

Życiorys i biografia Jane Seymour

Jane Seymour przyszła na świat pomiędzy 1508 a 1509, zmarła w nocy z 24 na 25 października 1537 r. Królowa Anglii i Irlandii, żona króla Henryka VIII. Była jego trzecią partnerką (po Katarzynie Aragońskiej i Annie Boleyn). Matka późniejszego władcy Edwarda VI. 

Dzieciństwo

Przyszła na świat w rodzinie spowinowaconej z królem Edwardem III (była jego praprawnuczką) oraz Anną Boleyn (były dalekimi kuzynkami, Elizabeth Cheney była ich prababką). Córka sir Johna Seymoura i Margaret Wentworth. Miała ośmioro rodzeństwa. Rodzina mieszkała w zamku Wulfhall w hrabstwie Wiltshire. 

Nauczono ją czytania i pisania, poza tym posługiwała się sprawnie łaciną i francuskim. Chętnie szyła i haftowała.

Związek z królem

W młodości była dwórką Anny Boleyn (możliwe, że to dzięki staraniom króla sprowadzono ją do zamku). Z królem Henrykiem VIII poznali się jeszcze w jej rodzinnym domu. Zainteresowanie władcy nasiliło się jednak dopiero w 1536 r. - już po śmierci pierwszej żony króla. Wtedy też Anna Boleyn (druga żona króla) ponownie urodziła martwe dziecko. Król ponad wszystko pragnący męskiego potomka, zaczął odwracać się od małżonki.

Już wtedy Henryk otwarcie adorował młodą Jane. Nie powstrzymywała go nawet obecność królowej oraz jej zazdrość. Anna właśnie w stresie spowodowanym zalotami męża wobec innej kobiety, dopatrywała się przyczyny poronienia. 

Możliwe, że to rodzina Jane miała pobudzać rosnące zainteresowanie króla. Według części historyków Jane była marionetką ojca i braci. 

Z listu króla do Jane wynika, że planował on jedynie krótki, intensywny romans. Chciał nawet zapłacić jej za przyszłe noce, które spędzą razem. Kobieta jednak odmówiła, a posłańcom królewskim kazała przekazać, że nie splami swojego honoru, a król będzie mógł wynagradzać ją dopiero po ślubie. Jane, nauczona już przykładem Anny, która zdobyła serce króla kusząc go i jednocześnie odmawiając współżycia przed ślubem, postępowała dokładnie tak samo. Co prawda nie była tak wyrafinowaną kusicielką jak jej poprzedniczka, ale tym razem król zmęczony Anną, potrzebował właśnie skromnej, pokornej kobiety. 

Stale słabnąca pozycja Anny, przyczyniła się do wzmożonego zainteresowania Jane. Ta wiedziała, że aby poślubić króla, musi najpierw wyeliminować jego małżonkę. W maju królową oskarżono o zdradę stanu, kazirodztwo i próbę pozbycia się króla. Jeszcze przed aresztowaniem król otwarcie planował ślub z Jane.

Małżeństwo

Druga żona Henryka VIII została ścięta 19 maja 1536 r. Kilka dni później odbył się ślub Jane i króla. W darze od niego otrzymała ponad 100 posiadłości, rozległe lasy i tereny łowne. 

Jane od początku znajomości z królem zabiegała o naprawę jego stosunków z pierworodną córką króla Marią Tudor. Jej starania przyniosły efekt i król zaczął przychylniej patrzeć na córkę. 

Jane nigdy nie została koronowana. Nie należała do najbardziej lubianych władczyń. Słynęła z surowości i formalności. Zaniechała organizacji hucznych przyjęć i zabaw, które były popularne na dworze jej poprzedniczki. 

Na początku 1337 r. zaszła w ciążę. Król, który wyczekiwał męskiego potomka, rozpieszczał ciężarną żonę. Specjalnie dla niej sprowadzał przepiórki, pozwalał omijać publiczne wystąpienia, sprowadził do zamku najlepszego lekarza i położne. 

Upragniony syn przyszedł na świat 12 października. Bóle porodowe zaczęły się kilka dni wcześniej. 

Matką chrzestną Edwarda została Maria Tudor. Chłopcu nadano tytuł Księcia Walii i Kornwalii.

Śmierć

Jane bardzo cierpiała po porodzie. Kiedy 23 października poczuła się lepiej, myślano, że niedługo wyzdrowieje. Jednak już dzień później, jej stan ponownie się pogorszył. Zmarła 24 października 1537 r. W dniu śmierci miała 29 lat. Możliwe, że powodem zgonu była gorączka poporodowa. 

Pochowano ją 12 listopada w Kaplicy św. Jerzego na zamku Windsor (po latach obok niej pochowano również Henryka). Dopiero po trzech latach po jej śmierci, Henryk ponownie wyszedł za mąż.