Hagar życiorys

Rys Biograficzny Hagar

Hagar – postać biblijna ze Starego Testamentu. Niewolnica Sary, żony Abrahama. Matka Izmaela, jego pierwszego syna.

Pochodzenie i ciąża

Hagar należała do grona służących – niewolnic Saraj, żony Abrama. Pochodziła prawdopodobnie z Egiptu i weszła do ich rodziny w trakcie pobytu patriarchy w tym kraju. Początkowo relacje między Hagar a jej panią były prawidłowe, w czasach biblijnych niewolnictwo było traktowane jako coś normalnego.

Z powodu braku potomstwa i podeszłego wieku, Saraj namówiła męża, aby ten współżył z jej niewolnicą i mógł mieć potomstwo. Bezpłodność była w tamtych czasach traktowana jako ogromny wstyd i brak błogosławieństwa. Dziecko służącej miało być usynowione również przez prawowitą żonę. Abram zgodził się za namową Saraj na taki układ i po pewnym czasie Hagar zaszła w ciążę. Jednak perspektywa zostania matką dziecka swojego pana dała jej poczucie pewnej przewagi i dumę. Z tego też powodu szydziła ze swojej pani i naśmiewała się z niej, co bardzo raniło Saraj. Z bólu i zazdrości o młodszą i płodną rywalkę mściła się i upokorzyła ją.

Ucieczka na pustynię

Abram nie wstawił się za ciężarną służącą, podobnie jak nie rozwiązał konfliktu między kobietami, dlatego Hagar postanowiła uciec na pustynię. Sytuacja, w jakiej znalazła się służąca była bardzo trudna. Nie miała zapasów żywności ani warunków do życia, a ciąża tylko pogarszała sytuację. Jednak uraza, jaką chowała do Saraj była zbyt duża, gdyż mimo widma śmierci nie zdecydowała się na powrót do domu.

Gdy znajdowała się u źródła przy drodze, która prowadziła do Szur i była już bliska śmierci, ukazał jej się Anioł. Tradycja żydowska mówi, że Egipcjanka szła tą samą drogą przez pustynię, jaką wiele lat później szli Izraelici do Ziemi Obiecanej.

Wysłaniec Boga zapytał kobietę skąd przyszła i dokąd zmierza. Ta odpowiedziała, że uciekła od swojej pani, na co Anioł nakazał jej powrót do domu i bycie posłuszną mimo upokorzenia. Przez swojego posłannika Bóg obiecał także Hagar, że jej syn i dalsze potomstwo będzie bardzo liczne, niemożliwe do policzenia.

Powrót do domu

Hagar po objawieniu i obietnicy powróciła do domu Abrama. Urodziła syna, który został według boskiego nakazu nazwany Izmael – z hebrajskiego Bóg usłyszał. Przez kilka następnych lat konflikt między Saraj a jej niewolnicą został zażegnany. Gdy Izmael miał 14 lat, Sara, zgodnie z przymierzem i obietnicą Boga, będąc w podeszłym wieku urodziła Izaaka. Nie wiadomo, czy chłopcy wychowywali się razem. Izaak jako dziecko z „prawego łoża” miał pierwszeństwo do dziedziczenia. Odżyła też dawna niechęć Sary do swojej niewolnicy i jej dziecka. Prawdopodobnie z obawy przed ewentualnym wspólnym dziedziczeniu majątku przez obydwu braci, wymusiła na mężu ponowne wygnanie Hagar i Izmaela.

Dalsze losy

Abraham i tym razem posłuchał swojej żony – wygnał niewolnicę wraz z chłopcem na pustynię. Gdy kończyły im się zapasy wody i chleba, ponownie groziła im śmierć głodowa. Zrozpaczona Hagar widząc płacz swojego syna ponownie modliła się do Boga. Ten słysząc jej modlitwę posłał anioła, który pokazał wygnańcom źródło, a tym samym ocalił życie.

W późniejszym czasie matka znalazła Izmaelowi żonę, a jego potomstwo dało początek 12 nowym narodom. O dalszych losach jej samej brak jest informacji w Starym Testamencie.

Obecność w tradycjach

W tradycji żydowskiej Hagar była nazywana podarunkiem od faraona, a nawet według niektórych jego córką. Z kolei Islam traktuje ją z wielkim szacunkiem, gdyż Izmael jest nazywany ojcem wszystkich Arabów.