Izmael życiorys

Rys biograficzny Izmaela

Izmael to postać biblijna pochodząca z Księgi Rodzaju Starego Testamentu. Pierworodny syn Abrama i egipskiej niewolnicy Hagar. Przez muzułmanów traktowany jako praojciec wszystkich Arabów.

Pochodzenie i znaczenie imienia

Jego imię z języka hebrajskiego znaczy Bóg usłyszał. Narodziny Izmaela były związane sytuacją, w jakiej był Abraham i Sara, którzy nie mogli mieć potomstwa. Dlatego też niewolnica Sary, pochodząca z Egiptu Hagar, miała być „surogatką” i urodzić Abrahamowi dziecko. Byłoby ono później uznane za pełnoprawnego dziedzica, a także syna jego pierwszej żony. Gdy Hagar zaszła w ciążę, pojawił się konflikt między nią a jej panią. Saraj była zazdrosna o młodszą i w dodatku płodną kobietę, która mogła być jej rywalką. Jeszcze w trakcie ciąży matka Izmaela uciekła na pustynię, nie chcąc przebywać w domu Abrahama.  Trakcie swojego pobytu na pustyni objawił się jej Bóg, który obiecał, że jej syn będzie ojcem licznych narodów. Rozkazał także nadać mu imię Izmael. Mówił też, że dziecko, gdy dorośnie będzie dzikim i nieokiełznanym człowiekiem.

Dzieciństwo

Ostatecznie Hagar powróciła do domu Abrahama i tam urodził się chłopiec, otrzymał też imię według boskiego rozkazu. Mając kilka lat został obrzezany wedle panującej wówczas tradycji. W momencie narodzin Izmaela jego ojciec miał 86 lat. Dopóki pozostawał jedynym synem, miał prawo do dziedziczenia. Utracił je jednak w wieku 14 lat, kiedy Sara urodziła Izaaka, prawowitego syna i dziedzica. Gdy ten podrósł i zmniejszyło się widmo jego przedwczesnej śmierci, Izmael oficjalnie stracił prawo do dziedziczenia. Nie wiadomo jednoznacznie, czy starszy brat naśmiewał się z młodszego czy wręcz go prześladował, narastała jednak rywalizacja między obydwoma matkami. Z tego też powodu, Abraham zmuszony przez żonę wygnał ze swojego domu Hagar wraz ze swoim synem.

Wypędzenie na pustynię

Ojciec Izmaela bardzo cierpiał z powodu konieczności wyrzucenia pierworodnego syna z domu. Dopiero obietnica Boga, że Izmael również będzie miał liczne potomstwo i jest przez Niego błogosławiony, przekonała go. Przygotował zatem synowi i jego matce zapas chleba i wody na drogę. Wygnańcy przebywali najpierw w okolicach Ber-Szeby na pustyni Negew, następnie osiedli na pustyni Paran.

Gdy skończyła im się żywność i groziła śmierć głodowa, Hagar widząc płacz i cierpienie syna, głośno wołała Boga o pomoc. Ten wysłuchał jej wołania i posłał Anioła, który wskazał wygnańcom źródło ratujące im życie.

Dalsze losy

Gdy Izmael dorósł, matka sprowadziła dla niego żonę z Egiptu. Według tradycji i zgodnie z Bożą obietnicą mieli dwunastu synów. Dali oni początki rodów Izmaelitów, którzy potem byli przodkami Arabów. Syn Abrahama powrócił z wygnania po śmierci ojca, aby go pogrzebać w Hebronie, w Grocie Ojców. Sam również dożył sędziwego wieku 137 lat. O jego relacji z młodszym bratem niewiele wiadomo. Wedle niektórych przekazów uczestniczył w ofierze z Izaaka, jaką Abraham miał złożyć Bogu, ale nie widział Jego objawienia. Inne tradycje i opowiadania mówią, że to Izmael miał być synem złożonym w ofierze.