Bronisław Komorowski życiorys

Życiorys i biografia Bronisława Komorowskiego

Bronisław Komorowski przyszedł na świat 4 czerwca 1952 r. w Obornikach Śląskich. Były prezydent Polski w latach 2010-2015. Wcześniej wiceminister obrony narodowej (1992-1993), kilka lat później minister w latach 2000-2001. Poseł na Sejm sześciu kadencji. Z wykształcenia historyk.  

Dzieciństwo i wykształcenie

Przyszedł na świat w rodzinie Zygmunta Komorowskiego i Jadwigi Szalkowskiej. Jego ojciec był żołnierzem AK. Po wojnie pracował na Uniwersytecie Warszawskim. Był ekspertem w dziedzinie socjologii i antropologii kulturowej Afryki.

Wywodzi się z inteligenckiej rodziny.

Bronisław Komorowski szkołę podstawową ukończył w Pruszkowie. Tam też zapisał się do harcerstwa. Do liceum uczęszczał już w Warszawie (XXIV LO im. Cypriana Norwida). Jeszcze jako uczeń, brał udział w wydarzeniach marcowych (1968 r.) oraz działalności opozycyjnej, za co zatrzymano go w 1971 r. Był to pierwszy raz, kiedy został aresztowany. 

Po ukończeniu szkoły średniej, kontynuował swoją edukację na Uniwersytecie Warszawskim. Studentem Wydziału Historycznego był zaledwie rok. Studia wznowił w 1973 r.  Po 4 latach obronił tytuł magistra. 

Działalność opozycyjna

Po studiach rozpoczął staż w gazecie "Słowo Powszednie". Cały czas angażował się również w działalność opozycyjną, w tym przygotowanie manifestacji. W związku z tym został skazany na miesięczny areszt w 1979 r. 

W 1976 r. brał czynny udział w pomocy robotnikom Radomia i Ursusa. Współpracował również z KORem i ROPCiO. Był zaangażowany w powstawanie struktur NSZZ „Solidarność” na Mazowszu. 

Internowany w stanie wojennym - grudzień 1981/czerwiec 1982 r.  Brał również udział w budowaniu struktur opozycyjnej gazety "ABC. Adriatyk, Bałtyk, Morze Czarne". Pracował, jako wykładowca historii w seminarium duchownym w Niepokalanowie. 

Początki działalności politycznej

W politykę zaangażował się w 1989 r., kiedy to objął funkcję dyrektora gabinetu ministra ds. współpracy z organizacjami politycznymi i stowarzyszeniami - Aleksandra Halla. Już rok później powierzono mu funkcję wiceministra obrony narodowej. Z przerwami sprawował ją do 1993 r. 

Wziął udział w wyborach w 1991 r. i 1993 r. 

Kiedy do życia powołano Unię Wolności, Bronisław Komorowski dołączył do jej struktur i zajął stanowisko sekretarza generalnego. 3 lata później, w 1997 r. razem z Janem Rokitą stworzyli Koło Konserwatywno-Ludowe, które następnie dołączyło do Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego (był wiceprzewodniczącym) i Akcji Wyborczej Solidarność. 

Z listy AWS startował w wyborach parlamentarnych w 1997 r. Przez rok, w gabinecie Jerzego Buzka, w latach 2000-2001 był ministrem obrony narodowej. 

W kolejnych wyborach w 2001 r. startował już z listy Platformy Obywatelskiej. Ponownie uzyskał reelekcję. Wtedy też związał się z PO i został przewodniczącym Regionu Mazowsze, od 2006 był wiceprzewodniczącym partii. 

Ponownie startował w wyborach do Sejmu w 2005 r. Uzyskał reelekcję i został wicemarszałkiem Sejmu. 

Dwa lata później ponownie uzyskał mandat poselski - startował z list PO. 5 listopada 2007 r. został wybrany marszałkiem sejmu. W wyborach na to stanowisko, jego głównym konkurentem był Krzysztof Putra z PiSu. 

W czasie swojej poselskiej kariery pracował między innymi w komisjach: ds. Polaków poza granicami kraju, obrony narodowej (w latach 1997-2000 przewodniczył jej pracom), spraw zagranicznych.

Prezydent

10 kwietnia 2010 r. w katastrofie lotniczej zginął prezydent RP Lech Kaczyński. Zgodnie z przepisami zawartymi w konstytucji, na marszałku sejmu spoczął obowiązek tymczasowego sprawowania funkcji prezydenta RP. Tym samym Bronisław Komorowski pełnił obowiązki prezydenta przez 3 miesiące, do 8 lipca 2010 r.

Jego pierwszym aktem było wprowadzenie żałoby narodowej, która trwała od 10 do 16 kwietnia.

Brał udział w pogrzebie Lecha i Marii Kaczyńskich, który odbył się 18 kwietnia 2010 r.

Już 20 czerwca zorganizowano przedterminowe wybory prezydenckie. Bronisław Komorowski wystartował w nich z ramienia Platformy Obywatelskiej. Jego hasłem wyborczym były słowa Zgoda buduje. 

Jego głównym kontrkandydatem był Jarosław Kaczyński z PiSu. To z nim spotkał się w drugie turze wyborów. Ostatecznie Bronisław Komorowski wygrał zdobywając 53,01% głosów. 

W związku z wyborem na prezydenta Polski zrezygnował z funkcji marszałka Sejmu oraz dalszego sprawowania mandatu poselskiego. 

Jego kadencja trwała od 6 sierpnia 2010 r. do 6 sierpnia 2015 r. Na stanowisku prezydenta zastąpił go Andrzej Duda, z którym przegrał wybory w 2015 r.

W czasie swojej prezydentury przygotował 26 projektów ustaw. Użył prawa weta cztery razy. 

Życie prywatne 

Swoją żonę Annę Dembowską poznał w harcerstwie. Są małżeństwem od 1977 r. mają pięcioro dzieci. 

Po zakończeniu prezydentury założył fundację Instytut Bronisława Komorowskiego. W 2005 r. udzieliły wywiadu rzeka, który ukazał się w formie książki Prawą Stroną — życie, polityka, anegdota (Maria Wągrowska).