Adam Michnik życiorys

Życiorys i biografia Adama Michnika

Adam Michnik przyszedł na świat 17 października 1946 r. w Warszawie. Polski publicysta i działacz opozycji demokratycznej w PRL. Redaktor naczelny "Gazety Wyborczej". 

Dzieciństwo i młodość

Jego ojcem był Ozjasza Szechter a matką Helena Michnik. Oboje mieli żydowskie korzenie, byli działaczami komunistycznymi, nigdy nie wzięli ślubu. Adam Michnik miał dwóch przyrodnich braci, Stefana i Jerzego. 

Działał w Hufcu Walterowskim prowadzonym przez Jacka Kuronia. Jej członków nazywano walterowcami. Po likwidacji hufca zapisał się do Klubu Krzywego Koła. Wreszcie zdecydował się na założenie Klubu Poszukiwaczy Sprzeczności. Było to miejsce dyskusji dla młodych ludzi niegodzących się z rzeczywistością PRLu. 

Po ukończeniu warszawskiego liceum rozpoczął naukę na Wydziale Historycznym UW (1964 r.). Tam zapisał się do opozycyjnej grupy komandosów. 

Po raz pierwszy został zawieszony rok później. Było to następstwo udostępniania przez niego na uczelni listu Jacka Kuronia i Karola Modzelewskiego. List adresowany był do członków PZPR. Kolejny raz zawieszono go w 1966 r. Tym razem za organizację spotkania z Leszkiem Kołakowskim, który krytykował partię i rząd. W czasach studenckich nałożono też na niego zakaz druku. Dlatego też często publikował pod pseudonimem. 

Pisał między innymi do "Więzi", "Literatury", "Życia Gospodarczego". 

Ostatecznie relegowano go z Uniwersytetu Warszawskiego w marcu 1968 r. Za protest przeciwko cenzurze Dziadów (Teatr Narodowy) został nie tylko wydalony z uczelni, ale też aresztowany. Pośrednio przyczyniło się to do wydarzeń marca 1968 r.

W 1969 r. skazano go na 3 lata więzienia. Jednak w tym samym roku wyszedł dzięki amnestii. Nie pozwolono mu jednak wrócić na uczelnię. Wilczy bilet zdjęto z niego dopiero w latach 70. Ukończył wtedy studia eksternistycznie na poznańskim Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza.  

Działalność opozycyjna 

Po studiach przez dwa lata pracował w Warszawie jako spawacz. 

Dzięki poparciu Kuronia, został sekretarzem Antoniego Słonimskiego, prezesa Związku Literatów Polskich i jednego z sygnatariuszy Listu 59 (protestu przeciwko zmianom Konstytucji PRL). Adam Michnik również podpisał wyżej wspomniany list. 

Pod koniec lat 70. wyjechał do Paryża, kiedy wrócił do Polski w kwietniu 1977 r. włączył się w działania KORu. Jego członkiem był w latach 1977-1980. W tym samym roku rozpoczął stałą współpracę z kilkoma niezależnymi pismami, w tym "Biuletynem Informacyjnym", "Zapisem" i "Krytyką". Działał również w Niezależnej Oficynie Wydawniczej, największym podziemnym wydawnictwie.

Został internowany w związku z wybuchem stanu wojennego (13 grudnia 1981 r.). Postawiono mu zarzut próby obalenia ustroju. Zwolniony w 1984 r. 

Wolnością nie cieszył się długo. Ponownie aresztowano go w 1985 r. i skazano na 3 lata pozbawienia wolności. Spędził kilkanaście miesięcy w izolacji. Ponownie zwolniono go na mocy amnestii. 

Był członkiem Komitetu Obywatelskiego i doradcą Lecha Wałęsy. Brał czynny udział w spotkaniach w Magdalence, gdzie rozmawiali przedstawiciele władz PRL z delegatami Solidarności. 

W 1989 r. brał udział w obradach Okrągłego Stołu. Zasiadał w zespole ds. norm politycznych i podzespole ds. środków masowego przekazu. Na prośbę Lecha Wałęsy rozpoczął prace nad powołaniem do życia ogólnopolskiego dziennika. Gazeta miała być narzędziem, które Komitet Obywatelski wykorzysta w kampanii wyborczej. W ten sposób powstała wydawana do dzisiaj "Gazeta Wyborcza". Adam Michnik został redaktorem naczelnym zespołu, który w większości stanowili dziennikarze "Biuletynu Informacyjnego" i "Tygodnika Mazowsze". 

Z ramienia KO wystartował w wyborach do Sejmu kontraktowego, które odbyły się 4 czerwca 1989 r. Zdobył mandat poselski. 

Dołączył do Ruchu Obywatelskiego Akcja Demokratyczna, a następnie Unii Wolności. Do UW zapisał się, mimo że był przeciwnikiem integracji ROAD z UW. 

W lipcu tego samego roku pojechał do Moskwy, gdzie prowadził rozmowy z Jurijem Graczowem. 

Działalność po 1989 r. 

Wspierał politykę Tadeusza Mazowieckiego oraz jego start w wyborach prezydenckich w 1990 r. Kiedy jednak w drugiej turze Wałęsa zmierzył się z Tymińskim, Michnik poparł byłego współpracownika. 

Nie zdecydował się na start w kolejnych wyborach parlamentarnych w 1991 r. 

"Gazeta Wyborcza"

Jednym z tekstów, które przeszły do historii, a ukazały się w "Gazecie Wyborczej" był artykuł pt. Wasz prezydent, nasz premier. Ukazał się w lipcu 1989 r. 

W 1990 r. Gazecie zabroniono umieszczania w winiecie znaczka Solidarności. Zakaz nałożyła Komisja Krajowa związku. Tego roku doszło też do sporu Adama Michnika z Lechem Wałęsą.

W 2002 r. Gazeta Wyborcza opublikowała materiały dotyczące tak zwanej afery Rywina. To Adam Michnik miał nagrać Lwa Rywina i przez pół roku zwlekać z publikacją materiału. Zwłoka ta stała się podstawą do krytyki działań gazety. 

Obecnie Gazeta Wyborcza należy do jednego z najchętniej czytanych dzienników. Na jej bazie powstał koncern medialny Agora. 

Życie prywatne 

Ojciec trójki dzieci.  

Kawaler Orderu Orła Białego i laureat wielu prestiżowych nagród polskich i międzynarodowych, w tym np. Freedom Awards przyznawaną podczas Global Forum we Wrocławiu, Nagrody Dana Dawida w kategorii "Teraźniejszość", czy medalu przyznawanego przez MKiDN "Zasłużony Kulturze - Gloria Artis". Doktor honoris causa kilkunastu uniwersytetów. 

Jest cenionym historykiem, publicystą i autorem wielu książek, w tym Szanse polskiej demokracji, Z dziejów honoru w Polsce, Polskie pytania, Diabeł naszego czasu, W poszukiwaniu utraconego sensu.