Św. Maria Magdalena życiorys

Życiorys i biografia św. Marii Magdaleny

Św. Maria Magdalena, nazywana również Marią z Magdali (miejscowość położona nad Jeziorem Galicyjskim) żyła w I w n.e. Postać występująca w Biblii. Była bliska Jezusowi, należała do grona jego wyznawców i uczniów; wcześniej opętana przez złe duchy. Maria Magdalena łączona jest również z kobietami, które były świadkami zmartwychwstania. W tradycji łacińskiej, uznawana za nawróconą cudzołożnicę. Nazywana Apostołką Apostołów. 

Patronka

Św. Maria Magdalena jest patronką kobiet nawróconych i pokutujących, a także uczniów i studentów. Jest również patronką wielu zakonów, w tym magdalenek. Modlą się do niej więźniowie, ogrodnicy, sprzedawcy i producenci wina i perfum. Dodatkowo patronuje tkaczom, chorym na oczy oraz dzieciom mającym problemy z chodzeniem. Zgodnie z tradycja wierni modlą się do niej w czasie niepogody. 

Jest opiekunką: Prowansji, Sycylii i Neapolu. 

Postać biblijna

Maria Magdalena pojawia się we wszystkich czterech Ewangeliach. W Ewangelii św. Łukasza jest kobietą, z której Jezus wypędzał siedem demonów. Maria Magdalena po uwolnieniu od złych duchów miała dołączyć do grona uczniów Jezusa. 

W pozostałych pismach jest wspominana w związku ze zmartwychwstaniem Jezusa. Maria Magdalena była pierwszą osobą, która miała odkryć pusty grób. Należała do grona kilku kobiet, które szły razem z olejami. To ona miała zobaczyć zmartwychwstałego Jezusa, choć początkowo myślała, że spotkała ogrodnika. Sytuację tę opisał Jan Ewangelista. 

Św. Maria Magdalen była wielokrotnie utożsamiana z Marią z Betanii. Dodatkowo, w Ewangelii św. Łukasza pojawia się również osoba Marii Magdaleny, grzesznej kobiety, która miała się nawrócić. Wszystkie te kobiety z czasem sprowadzono do jednej postaci - św. Marii Magdaleny. Za sprawą papieża Grzegorza I święta została utożsamiona z postacią z Ewangelii św. Łukasza. Dopiero renesansowi teolodzy walczyli o odróżnienie tych trzech biblijnych kobiet. Za sprawą Soboru Watykańskiego II jej postać zaczęto łączyć z kobietą, która brała udział w paschalnych wydarzeniach Chrystusa. 

Współcześnie uznaje, że imię Maria nosiły trzy kobiety: Maria Magdalena, Maria siostra Łazarza oraz Maria z Ewangelii św. Łukasza. 

W kościele prawosławnym 

Św. Maria Magdalena jest kobietą, która niosła leje, by namaścić nim ciało zmarłego Jezusa. Nie jest utożsamiana z pozostałymi dwiema kobietami (Marią z Betanii oraz Marią grzesznicą). W tradycji kościoła wschodniego uznaje się, że Maria zmarła w Efezie. Jej ciało miało spocząć w bazylice wzniesionej na jej cześć. Relikwie świętej zostały zrabowane przez Turków na przełomie IX i X w. Następnie z Konstantynopolu wywieziono je do Francji.   

W gnostycyzmie

Maria Magdalena w ewangeliach gnostyckich jest traktowana jako uosobienie mądrości, połączenie pierwiastków męskiego i żeńskiego. Jej postać była stawiana na równi z pierwszymi chrześcijańskimi biskupami. Jest wspominana w wielu apokryfach (księgach o tematyce biblijnej, które zostały uznane za nienatchnione). W tekście Tomasza jest wspominana jako ważniejsza od św. Piotra, z kolei Filip uznaje ją za symbol mądrości. 

Istnieje również tekst, którego autorstwo przypisuje się św. Marii Magdalenie. Fakt ten nie znajduje jednak historycznych źródeł. We wspomnianym tekście Maria jest opisana jako partnerka Jezusa. 

Kult

Głównymi ośrodkami jej kultu było Rennes-le-Château w Langwedocji, a także liczne francuskie kościoły, w tym bazylika Sainte Marie-Madeleine.

Zgodnie z wolą papieża Franciszka w 2016 r. dzień jej wspomnienia podniesiono do rangi święta liturgicznego dla całego Kościoła. Przypada ono 22 lipca. 

Jej relikwie znajdują się w Prowansji.

W kulturze

Postać Marii Magdaleny wzbudza wiele kontrowersji. Doczekała się licznych życiorysów i tekstów biograficznych. Jednym z najbardziej znanych jest Żywot Marii Magdaleny napisany przez francuskiego duchownego Rabana Maura.

Jej postać stała się inspiracją dla wielu malarzy. Przedstawiono ją w różnych okolicznościach, również w towarzystwie Jezusa oraz w scenach spod krzyża. Znane są również portrety Marii Magdaleny zarówno w bogatych, jak i pokutnych strojach. Jej atrybuty to dyscyplina, instrumenty muzyczne, krucyfiks, księga, olejki, gałązka palmowa oraz zwierciadło.