Św. Jakub Mniejszy Apostoł życiorys

Życiorys i biografia św. Jakuba Mniejszego Apostoła

Św. Jakub Mniejszy Apostoł (nazwany również Młodszym) żył w I w n.e. Nieznana jest data jego urodzenia, wiadomo jednak, że zginął w 62 r. Należał do grona Dwunastu Apostołów Jezusa. Jest wymieniany w Modlitwie Eucharystycznej Kanonu rzymskiego. 

Bywa mylony ze św. Jakubem Większym. 

Patron

Św. Jakub patronuje dekarzom.

Pochodzenie

Święty jest wspominany jedynie w wykazach Apostołów. Wymienia go między innymi Mateusz Ewangelista. Do grona uczniów Jezusa św. Jakub Mniejszy dołączył po św. Jakubie Większym. Był jednym z ostatnich uczniów, których Jezus przyjął do grona dwunastu apostołów. Bywa utożsamiany z postacią Jakuba Sprawiedliwego, czyli krewnego Jezusa. Nie ma jednak pewności, że są to te same osoby. 

Był synem Alfeusza lub Kleofasa i Marii. Jeśli przyjmie się, że jego rodzicami byli Kleofas i Maria wtedy byłby też bratem św. Judy Tadeusza i krewnym Jezusa. 

Możliwe też, że postać Alfeusza i Kleofasa to te same osoby. 

Działalność 

Św. Jakub nauczał w Jerozolimie. Po zmartwychwstaniu Jezusa miał przewodniczyć tamtejszej gminie chrześcijan. 

Postać świętego jest kilka razy wspominana w Dziejach Apostolskich. Między innymi w opisie soboru, w którym miał zabrać głos po św. Piotrze. 

Około roku 57 św. Jakub miał przyjąć w Jerozolimie św. Pawła, z którym rozmawiał o jego sukcesach ewangelizacyjnych i nakłaniał go do zachowania większego bezpieczeństwa i przestrzegania nakazów prawa Mojżeszowego. 

Św. Jakub jest również wspominany w Liście św. Pawła do Koryntian, gdzie opisane jest jego spotkanie ze zmartwychwstałym Jezusem oraz Liście św. Pawła do Galatów, gdzie Jakub nazywany jest filarem Kościoła. 

Św. Jakub jest autorem Listu do Żydów, który powstał w latach 45-49. List został napisany greką. Przestrzega w nim wiernych przed pokusami, zwraca ich uwagę na potrzebę czynienia dobra oraz zaznacza równość biednych i bogatych wobec Boga. 

Przypisuje mu się również autorstwo Ewangelii Jakuba, która zalicza się do tekstów apokryficznych. Wiadomo jednak, że apokryf pochodzi z II wieku, a więc wykluczone jest autorstwo apostoła. 

Śmierć

Śmierć świętego została odnotowana przez Józefa Flawiusza. Z zapisków żydowskiego historyka wynika, że zmarł on śmiercią męczeńską przez ukamienowanie w 62 r. Było to za czasów panowania Nerona. 

Kult

Św. Jakub był otoczony czcią i szacunkiem wiernych jeszcze za życia. Święty jest przedstawiany w tunice i płaszczu, w rękach trzyma księgę lub miecz. Jego atrybutami są: kamienia, korona w rękach, torba, swój.