1854 życiorysów w bazie
codziennie nowe aktualizacje

Monika Pyrek życiorys

   Twoim zdaniem...

Kto jest według Ciebie lepszym sportowcem?

Życiorys i biografia Moniki Pyrek

Monika Pyrek to polska lekkoatletka specjalizująca się w skoku o tyczce. Wielokrotna rekordzistka i mistrzyni kraju, a także medalistka Mistrzostw Świata i Europy.

Dzieciństwo, edukacja

Monika urodziła się 11 sierpnia 1980 r. w Gdyni, w rodzinie Zbigniewa i Bożeny Kuźlik.

Ukończyła IX Liceum Ogólnokształcące w Gdyni. Studiowała na Akademii Wychowania Fizycznego i Sportu w Gdańsku oraz zaocznie na wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego. Pod koniec edukacji przerwała studia na rok, aby przygotować się jak najlepiej do olimpiady w Atenach. Jak sama przyznała w wywiadzie, obrona pracy magisterskiej pomogła jej w poradzeniu sobie z uczuciem porażki po braku medalu.

Kariera juniorska

Swoją przygodę ze sportem zaczęła już w szkole podstawowej. Grała tam przede wszystkim w sporty drużynowe (koszykówka), z lekkoatletyką zetknęła się gdy miała 14 lat. Trafiła wówczas do Bałtyku Gdynia, gdzie trenowała wielobój i skok wzwyż. Przygodę z tyczką zaczęła rok później dzięki trenerowi Edwardowi Szymczakowi. Przeszła również do Klubu Lekkoatletycznego Gdynia.

Pierwsze sukcesy przyszły bardzo szybko: jako 16-latka skoczyła 3,60 m (wówczas 85 wynik na świecie), rok później była członkinią reprezentacji Polski na mistrzostwach Europy juniorów. Zajęła tam 10 miejsce i wysokością 3,80 m. poprawiła rekord Polski. Również rok 1998 r. był dla Moniki bogaty w sukcesy. Wygrała zawody Pucharu Świata w Malmö, w Annecy została wicemistrzynią świata juniorek. Swoimi skokami poprawiała kilkukrotnie własny rekord Polski.

Pyrek jest również juniorską mistrzynią Europy z 2001 r. z wysokością 4,40 m.

Seniorskie początki i mistrzostwa Polski

Przełom XX i XXI wieku to czas, kiedy Monika stawiała pierwsze kroki na imprezach seniorskich. Zaczęła wówczas wygrywać krajowe mistrzostwa, w 2001 r. osiągnęła wysokość 4,61 m. co oprócz złotego medalu dało jej również pobicie europejskiego rekordu. W tym samym roku na swoich pierwszych seniorskich mistrzostwach świata zdobyła brązowy medal.

Monika Pyrek w latach 1999-2010 corocznie zdobywała złoty medal na Mistrzostwach Polski. Łącznie na pierwszym miejscu podium stawała 11 razy, 3-krotnie zdobywała srebro. Również w halowych mistrzostwach kraju zdobywała złoto 11-krotnie (lata 1998-2009), w 2010 r. zajęła drugie, a rok później trzecie miejsce. Takie osiągnięcia czynią ją najbardziej utytułowaną tyczkarką w Polsce. Nie bez znaczenia jest również fakt, że ma na swoim koncie aż 69 rekordów Polski.

Imprezy międzynarodowe

Pyrek osiągała sukcesy nie tylko w kraju, ale również na arenie międzynarodowej. Przez długi czas była jedyną zawodniczką z Polski odnoszącą międzynarodowe sukcesy, później dołączyła do niej Anna Rogowska, która równocześnie była jej największą konkurentką w kraju.

W mistrzostwach świata na otwartym stadionie dwukrotnie zdobywała drugie miejsce: w 2005 r. w Helsinkach i cztery lata później w Berlinie. W halowych mistrzostwach świata również zajmowała miejsca na podium: w Birmingham (2003 r.) i w Walencji (2008 r.) dwukrotnie zdobyła brązowy medal.

Pyrek jest także wicemistrzynią Europy z 2006 r. oraz dwukrotną brązową medalistką na halowych zawodach tej rangi (Wiedeń 2002 r. i Madryt 2005 r.).

Osiągała również sukcesy wygrywając m.in. w I ligę Pucharu Europy, przez większość swojej kariery zawodniczej zajmowała czołowe miejsca w światowym rankingu lekkoatletycznym.

Igrzyska Olimpijskie

Na swoje pierwsze igrzyska Monika pojechała do Sydney jako młoda, 20-letnia zawodniczka. Zajęła tam 7 miejsce z wynikiem 4,40 m. Na kolejnej Olimpiadzie w Atenach, mimo dobrego przygotowania nie miała szczęścia. W finale strąciła tyczkę trzykrotnie na próbie pokonania 4,65 m i ostatecznie zajęła miejsce tuż za podium (na tych samych zawodach Rogowska zdobyła brązowy medal). Igrzyska Olimpijskie w Pekinie w 2008 r. to 5 miejsce w z wynikiem 4,70 m., a ostatnie na jakie pojechała jako zawodniczka (Londyn 2012 r. ) to 15 lokata w eliminacjach. Niestety nie udało jej się dotrzeć do finału zawodów.

Sportowa emerytura

W 2010 r. Monika Pyrek wygrała 12 edycję telewizyjnego show „Taniec z Gwiazdami”. Jej partnerem na parkiecie był Robert Rowiński.

Trzy lata później, początkiem roku ogłosiła zakończenie kariery sportowej. Powody jakie wymieniała w wywiadach to m.in. tęsknota za normalnym domem i stabilizacją, której brakowało jej przez większość roku życia na walizkach.

Po odejściu z zawodowego sportu pracowała przez 4 lata w Radiu Szczecin, gdzie prowadziła swój autorski program „Potyczki Moniki Pyrek”, następnie została oficerem prasowym w  Arena Szczecin Operator. Założyła też fundację swojego imienia. Jej celem jest propagowanie sportu wśród dzieci i młodzieży, a także prowadzenie funduszu stypendialnego dla młodych sportowców.

Jeszcze jako zawodniczka angażowała się w działania organizacji sportowych: w latach 2009 – 2013 była członkiem zarządu PKOL i przewodniczącą komisji zawodniczej PKOL, później została członkiem Komisji Zawodniczej PKOL i Społecznej Rady Sportu przy Ministrze Sportu i Turystyki. Zasiadała również w komisji zawodniczej EAA i IAAF. Na Igrzyskach Olimpijskich w Rio de Janeiro w 2016 była kandydatką do  Komisji Zawodniczej MKOL.

Lata zawodowego treningu nie ugasiły miłości do sportu. Obecnie Monika Pyrek biega amatorsko.

Życie prywatne

Od stycznia 2013 r. Pyrek jest żoną Norberta Rokity. Poznali się wiele lat wcześniej, w 2001 r. w trakcie mistrzostw świata w Kanadzie, gdzie Rokita poleciał jako przedstawiciel sponsora. Nie od razu zostali parą, gdyż każde z nich było wówczas w innym związku (Monika była wówczas związana z lekkoatletą Jackiem Bocianem, Norbert miał żonę i dwójkę dzieci). Ostatecznie zakończyli swoje dotychczasowe związki i zamieszkali razem w Szczecinie. Mają dwóch synów: Grzegorza (ur. w 2013 r.) i Juliana (2017 r.).

Odznaczenia

Pyrek pięciokrotnie była odznaczana „złotymi kolcami” – nagrodą dla najlepszej polskiej lekkoatletki (lata 2001, 2003, 2005, 2006 i 2008). W latach Dwukrotnie otrzymała również odznaczenia państwowe – Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2009 r.) i Srebrną Odznakę „Za zasługi dla sportu” (2019 r.). Doceniły ją również władze Szczecina, w którym trenowała i obecnie mieszka – od 2006 r. jest honorowym ambasadorem miasta, a trzy lata później otrzymała odznaczenie Zasłużony dla Szczecina.

Skomentuj / dodaj informacje o osobie

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.

+ 34 = 40

Komentarze

Podobne biografie i życiorysy

Źródła

Zdjęcie pochodzi z portalu https://pl.wikipedia.org/ wykorzystane na podstawie licencji CC BY-SA 2.0; autor zdjęcia: André Zehetbauer