Bahá’u’lláh życiorys

Życiorys i biografia Bahá'u'lláh

Bahá'u'lláh, a właściwie Mírzá Ḥusayn-'Alí Nuri przyszedł na świat 12 listopada 1817 r.  w Persji, zmarł 29 maja 1892 r. Sam siebie nazywał Objawicielem Bożym, twórca Wiary Baha’i. 

Fakty z życia

Syn Khadíjih Khánum i Mírzá 'Abbás Núrí|Mírzá Buzurg. Jego ojciec był wezyrem (ważnym urzędnikiem na dworze kalifów), później pełnił też funkcję gubernatora Borujerd i Lorestan. Rodzina Bahá'u'lláh’a miała wywodzić się od Abrahama. 

Syn miał prawo, po śmierci ojca, przejąć jego urzędowe stanowisko. Jednak Baha’u’illah nie zdecydował się pójść w ślady ojca. 

Mając zaledwie 18 lat wziął ślub z Ásíyih Khánum, która pochodziła z zamożnej, szlacheckiej rodziny. Dziewczyna w dniu ślubu miała 15 lat. Kolejny ślub zawarł w 1849 r. (miał wtedy 32 lata). Jego drugą żoną była jego kuzynka, której zmarł mąż. Ostatnią żoną była Gawhar Khánum. 

Ojciec czternaściorga dzieci. 

Religia – założenia

Był zwolennikiem równego traktowania wszystkich ras ludzkich oraz stworzenia jednej wspólnoty. 

Kluczową rolę w rozwoju wizji religijnej Bahá'u'lláh’a odegrał Siyyid Mírzá 'Alí-Muhammad (Báb). Był to prorok, który uważał się za mesjasza islamu. Jednocześnie głosił, że może on nie być ostatecznym Mahdim. Niespełna trzydziestoletni mężczyzna za głoszone tezy został zabity w 1850 r. Bahá'u’lláh należał do grona wyznawców Báby i jego objawień. 

Kiedy pomiędzy rządem, a babitami wybuchły zamieszki, Bahá'u’lláh za pomoc uwięzionym, trafił do więzienia. Aby pomścić śmierć swojego proroka, część babitów uknuła spisek i próbowała doprowadzić do zabójstwa Szacha w 1852 r. Spiskowcy zostali schwytani, kara spotkała jednak nie tylko ich, ale całą społeczność babitów. Bahá'u’lláh przeżył pogrom, ale trafił do więzienia Síyáh-Chál. Tam miał doznać objawień, Bóg namaścił go na swojego posłańca. 

W więzieniu spędził cztery miesiące. Dodatkową karą był zakaz przebywania w rodzinnej Persji. Dlatego też prorok zdecydował się przenieść do Bagdadu (1853 r.).  W Bagdadzie nadal zaangażowany był w ruch babitów. Z czasem został uznany nieformalnym przywódcą grupy. Mírzá Yahyá (ówczesny przywódca) zazdrościł mu uznania i coraz większego szacunku wśród wiernych. Mírzá Yahyá zmusił Baha’u’llaha do ucieczki z miasta w 1854 r. 

W Bgdadzie pozostała jego rodzina, on udał się w góry Kurdystanu. Tam spędził dwa lata w ukryciu. Wiódł samotne życie, jednak często przyjmował gości, którzy chcieli skorzystać z jego mądrości, prosili go o radę i wysłuchanie. Z czasem część babitów rozpoczęła poszukiwania swojego proroka. Byli oni niezadowoleni z dotychczasowych rządów Mirza Yahya. 

Kiedy po okolicy rozniosły się wieści o człowieku, który ukrywa się w górach, rodzina Baha’u’llaha zrozumiała, że to na pewno on. Udali się do niego z prośbą o powrót do miasta. Po powrocie do Bagdadu, proroka zdziwiło rozproszenie i podziała babitów. Początkowo próbował na nowo rozbudzić wiarę współbraci. Dlatego z czasem babici zaczęli traktować go jako nowego przywódcę. Wspólnota zaczęła się odradzać. Nie spodobało się to rządowi perskiemu, który zażądał od Imperium Osmańskiego ekstradycji proroka do Persji. Nie otrzymali jednak zgody, prorok musiał ponownie wyjechać z Bagdadu i udać się do Konstantynopola. 

21 kwietnia 1863 r. przed wyjazdem do Konstantynopola w Ogrodzie Ridván Bahá'llu'lláh wyznał swoim współtowarzyszom, że miał objawienie i to on jest prorokiem zapowiadanym przez Bábę. W ogrodzie spędził 12 dni, które uznaje się za początek wiary bahaickiej. 

Do Konstantynopola udał się ze swoją rodziną i sporą grupą wyznawców. Tam spędził niespełna cztery miesiące. Otrzymał rozkaz wyjazdu do Adrianopola. Udał się tam w dniach 1-12 grudnia 1863 r. Przymusowe opuszczenia Konstantynopola uznano za wygnanie. 

W Adrianopolu spędził prawie pięć lat. Założył tam gminę babitów, której był liderem. W tym czasie nastąpił oficjalny rozłam wśród babitów (grupa Baháʼu'lláh, grupa Mirza Yahya). Rywal miał spiskować przeciwko nowemu prorokowi. Próbował kilkukrotnie go zabić, między innymi wykorzystując do tego miejscowego fryzjera oraz truciznę (spowodowała ona dożywotnie drżenie dłoni proroka). Społeczność sprzyjająca Mirza Yahya zaczęła oskarżać Baháʼu'lláha o wygłaszanie fałszywych objawień. Zastraszali ludzi, że powodowany przez niego rozłam doprowadzi do zamieszek. 

Ostatecznie, publiczne do swoich objawień przyznał się w 1866 r. 

W 1868 r. Baháʼu'lláha został oficjalnie potępiony przez władze Imperium Osmańskiego. Skazano go na dożywotnie wygnanie i więzienie w odległych placówkach imperium. 

W związku z tym 12 sierpnia 1868 r. Baháʼu'lláh wraz z rodziną wyjechali do Akki. Tam zamknięto ich w klasztorze miejskiej cytadeli. 

Twórca pism świętych bahaitów. Łącznie stworzył ponad 100 tomów. W tym: The Kitab-i-Aqdas (Najświętsza Księga), Słowa ukryte, Księga Pewności, Cztery Doliny, Pokłosie Pism. 

Śmierć

W ostatnich latach życia dużo pisał. Spędził je w rezydencji Bahji. Był więźniem Imperium Osmańskiego. Zmarł 29 maja 1892 r.  Pochowano go w miejscowej świątyni.