Jan XXIII życiorys

Życiorys i biografia Jana XXIII

Jan XXIII, a właściwie Angelo Giuseppe Roncalli urodził się 25 listopada 1881 r. w Sotto il Monte, niewielkiej miejscowości we Włoszech, w regionie Lombardia (obecnie do nazwy miejscowości dodano człon Giovanni XXIII, aby upamiętnić postać papieża), zmarł 3 czerwca 1968 r. w Watykanie. Został wybrany na papieża 28 października 1958 r., urząd ten sprawował aż do śmierci. Jest świętym kościoła katolickiego.

Dzieciństwo i młodość

Angelo Roncalli urodził się w rolniczej, wierzącej rodzinie. Uczył się w miejscowej szkole podstawowej oraz na plebanii, gdzie poznawał między innymi łacinę. W wieku 12 lat, dzięki finansowej pomocy proboszcza, wstąpił do małego seminarium duchownego. Bardzo przykładał się do nauki, szczególnie ciekawiła go historia. Dzięki dobrym wynikom uzyskał stypendium fundacji księdza Casaroli, co pozwoliło mu to na wyjazd do seminarium papieskiego w Rzymie. 

Święcenia diakonatu otrzymał w 1903 r. (miał krótką przerwę w związku z obowiązkową do odbycia służbą wojskową). Doktorat z teologii obronił w 1904 r., wtedy też otrzymał święcenia prezbiteriatu.

Kapłan

Po obronie doktoratu, postanowił nadal kontynuować naukę. Przez niespełna rok uczył się na wydziale prawa kanonicznego, jednak zmuszony był przerwać naukę, w związku z powierzeniem mu obowiązków sekretarza biskupa Bergamo. Był sekretarzem biskupa Giacomo Radiniego-Tedeschi przez 10 lat. W tym czasie wykładał również w seminarium. Dużo pisał, nadal fascynowała go historia, lubił przesiadywać w archiwach w poszukiwaniu dokumentów i akt. Opublikował kilka religijnych książek. 

Po śmierci biskupa Radiniego-Tedeschi, w 1915 r. został powołany do wojska, tam przez trzy lata był kapelanem. 

Biskup i kardynał

Papież Pius XI mianował go arcybiskupem Areopolis w 1925 r., jego dewizą biskupią były słowa: Obedientia et Pax (Posłuszeństwo i Pokój). Kiedy wybuchła II wojna światowa i rozpoczęły się prześladowania Żydów, Roncalli całym sercem zaangażował się w pomoc prześladowanym. Ocenia się, że między innymi dzięki podrabianiu świadectw chrztu uratował około 24 tys. ludzi. 

Nuncjuszem apostolski Paryża mianowano go w 1944 r., a już w 1953 r. był kardynałem i patriarchą Wenecji. 

Papież

Podczas konklawe 28 października 1958 r. został wybrany 261 papieżem. Wybrał imię Jan XXIII. Jego sekretarzem został abp Loris Capovilla. Swój pontyfikat rozpoczął od dynamicznych zmian: zarządził zrewidowanie kodeksu prawa kanonicznego, zwołał synod i sobór powszechny. Pierwsza jego encyklika Ad Pedri Cathedram ukazała się w 1959 r. Właśnie za jego pontyfikatu odbył się II sobór watykański. Sobór trwał od 11 października 1962 r. do 8 grudnia 1965 r., mimo że początkowo zakładano, że potrwa jedynie kilka miesięcy (zakończył się już w czasie pontyfikatu następcy Jana XXIII, czyli Pawła VI). Jego głównym celem było uwspółcześnienie kościoła. Jan XXIII nie uczestniczył w obradach soborowych. 

Jan XXIII powołał do życia Sekretariat Jedności Chrześcijan, chętnie spotykał się z przedstawicielami innych kościołów. Łącznie napisał osiem encyklik. 

Śmierć i beatyfikacja

Zmarł 3 czerwca 1963 r. z powodu raka żołądka i powikłań po perforacji. Pochowano go w krypcie podziemnej Bazyliki Świętego Piotra. Nieco ponad dwa lata po jego śmierci rozpoczął się proces beatyfikacyjny. Papież Jan Paweł II beatyfikował go 3 września 2000 r. O beatyfikacji przesądził cud dokonany za jego pośrednictwem w Neapolu. Zakonnica cierpiąca na zapalenie błony śluzowej żołądka została uzdrowiona po modlitwach o wstawiennictwo Jana XXIII. 

Po beatyfikacji, jego ciało przeniesiono na ołtarz św. Hieronima. Kanonizowany został już przez papieża Franciszka 30 września 2013 r., razem z Janem Pawłem II. 

W kościele papieża Jana XXIII wspomina się 3 czerwca lub 11 października.