Gottfried Wilhelm Leibniz życiorys

Życiorys i biografia Leibniza

Niemiecki filozof, matematyk oraz historyk. W kręgu jego zainteresowań była również fizyka. Większość życia spędził na dworze Księstwa Hanoweru. Założyciel Elektorskiego Brandenburskiego Towarzystwa Naukowego. Urodzony 1 lipca 1646 roku.

Wykształcenie

Leibniz rozpoczął studia wyższe w wieku 14 lat. 7 lutego 1664 roku został magistrem filozofii. Kontynuował edukację studiując prawo. Doktorat z tej dziedziny otrzymał w 1666 roku na Uniwersytecie w Altdorfie. Po studiach pełnił funkcję asesora Sądu Apelacyjnego oraz pracował na Uniwersytecie w Lipsku. Później przez wiele lat, aż do śmierci, pełnił funkcję osobistego asystenta Jerzego Ludwika, księcia Hanoweru. Nauczał dzieci księcia oraz zajmował się dyplomacją.

W trakcie służby u Jerzego Ludwika odbył wiele podróży, dzięki którym poznał wielu najważniejszych naukowców oraz filozofów, m.in. Woltera oraz Newtona.
Pomimo pracy na dworze książęcym, licznym znajomościom i pracy na uniwersytetach i akademiach, Leibniz zmarł w samotności w 1716 roku.

Filozofia

Do głównego nurtu zainteresowań niemieckiego filozofa należała logika i teoria poznania, filozofia matematyki, umysłu oraz religii.
Zapisał się w historii filozofii jako jeden z głównych przedstawicieli racjonalizmu. Swoje pomysły opierał na koncepcjach Kartezjusza oraz Spinozy. Swoim systemem filozoficznym stworzył podwaliny pod XIX-wieczną logikę matematyczną oraz filozofię analityczną.
Skupiał się na rozwiązaniu teologicznej koncepcji problemu zła.

Leibniz w swoich dziełach rozwijał koncepcję bytu, jako formy teorii substancji. Według tej teorii świat zbudowany jest ogromnej, acz nieustalonej, liczby odseparowanych od siebie bytów, z których każdy jest światem sam dla siebie. Byty te nazwał monadami. Według Leibniza, monady nie tworzą przypadkowej mozaiki, ale wynikają z praporządku wszechświata. Uważał, iż skoro monady są ze sobą tak dobrze skoordynowane, stanowi to dowód na istnienie Boga.

Miał on być monadą osobną, która stworzyła pozostałe. Leibniz twierdził, że prawdy filozoficzne i religijne nie mogą sobie zaprzeczać, ponieważ rozum i wiara, są darami Bożymi, także ich wzajemne wykluczanie byłoby oznaką, ze Bóg walczy sam przeciwko sobie.
Z powyższej koncepcji, według Leibniza, wynika, iż nasz świat, w którym żyjemy, jest jedynym i najlepszym z możliwych.

Oprócz tego jest uznawany obok Arystotelesa za jednego z największych filozofów zajmujących się logiką. Sformułował dwie myśli, na które sprowadzają zasady logiki.

Wszystkie nasze idee składają się z mniejszych idei, które tworzą alfabet myśli ludzkiej.
Z prostych pomysłów wychodzą złożone idee, poprzez symetryczną kombinację podobną do mnożenia arytmetycznego.

Dokonania matematyczne
i fizyczne

Leibniz poza dokonaniami z dziedziny filozofii, jest pionierem rachunku różniczkowo-całkowego. W dziedzinie fizyki zajmował się głównie mechaniką klasyczną. Jest twórcą pierwszych kalkulatorów mechanicznych oraz koncepcją zautomatyzowania obliczeń arytmetycznych oraz zapisu informacji poprzez kodowanie, co dzisiaj jest podstawą informatyki.