Isaac Newton życiorys

Życiorys i biografia Isaaca Newtona

Był brytyjskim naukowcem, fizykiem, astronomem i matematykiem. Odkrył i opisał prawa powszechnego ciążenia oraz trzy zasady dynamiki, przez co zrewolucjonizował fizykę i nauki ścisłe.

Pochodzenie

Isaac urodził się 4 stycznia 1643 r. w Woolsthorpe-by-Colsterworth (hrabstwo Lincolnshire). Istnieje jeszcze jedna data urodzin naukowca – 25 grudnia 1642 r., wynika ona jednak z ówczesnej zmiany kalendarza z juliańskiego na gregoriański. Newton nigdy nie poznał swojego ojca, gdyż ten zmarł trzy miesiące przed jego urodzeniem. Jego matka Hannah dwa lata później wyszła za mąż powtórnie, za Barnabasa Smitha. Układając sobie z nim życie, zostawiła młodego Isaaca pod opieką babci. Newton miał im to później za złe do tego stopnia, iż odgrażał się, że spali im dom. Miał dwie siostry i brata.

Edukacja

Swoją edukację rozpoczynał w lokalnej wiejskiej szkole, gdzie już wtedy dawała o sobie znać jego inteligencja i uzdolnienia. Został przeniesiony do Grantham Grammar School, gdzie uczył się łaciny oraz w pewnym stopniu hebrajskiego i greki. W trakcie nauki mieszkał w domu miejscowego aptekarza, gdzie poznał jego córkę. Młodzi zaręczyli się, jednak do ślubu nigdy nie doszło, z powodu wyjazdu Isaaca na studia. Jego ukochana wyszła wówczas za kogoś innego, z kolei Newton nie związał się już poważnie z nikim do końca życia.

W 1661 r. wyjechał do Cambridge, do tamtejszego Trinity College. W XVII wieku program nauczania oparty był na wiedzy pochodzącej od starożytnych. Newton buntował się przeciwko takiej sytuacji i samodzielnie studiował prace współczesnych mu naukowców, takich jak Kepler, Galileusz czy Kopernik. Ukończył Trinity College w 1665 r., nie mógł jednak kontynuować kariery na uczelni ze względu na panującą wówczas epidemię dżumy. Powrócił wtedy na dwa lata do domu, gdzie nie poprzestawał w pracy naukowej. Po powrocie do Cambridge studiował jeszcze do 1668 r., a rok później zaczął wykładać matematykę.

Odkrycie grawitacji i zasad dynamiki

Prace nad prawem powszechnego ciążenia prowadził w trakcie pobytu w domu w latach 1665-1667. Najbardziej znana jest anegdota, że Newton odkrył grawitację, gdy odpoczywając pod drzewem spadło mu na głowę jabłko. Bardziej prawdopodobnym wydaje się jednak fakt obserwacji jabłek i innych spadających przedmiotów.

Do pracy nad zachowaniem ciał niebieskich i prawem powszechnego ciążenia wrócił w 1679 r. posiłkując się odkryciami Keplera. W 1678 r. opublikował Philosophiae naturalis principia mathematica, jedno ze swoich ważniejszych dzieł, w którym podsumował swoje spostrzeżenia dotyczące grawitacji oraz zasad dynamiki. Sformułowane przez niego trzy zasady, dotyczą ruchu ciał w zależności od rodzaju, kierunku i zwrotu sił oddziałujących na nie. Mimo upływu wielu lat, są w dalszym ciągu aktualne (podważył je w pewnym stopniu dopiero Einstein).

Prace matematyczne

Swoje pierwsze odkrycie twierdzenia o dwumianie dokonał w 1665 r., wtedy też rozpoczął pracę nad jej rozwinięciem – całkami i rachunkiem różniczkowym, co obecnie jest podstawą obliczeń matematycznych. Równolegle i niezależnie od Newtona rachunek różniczkowy opracowywał niemiecki naukowiec Leibniz. Co ciekawe, obliczenia jego autorstwa są bardziej popularne w krajach anglosaskich, a prace Isaaca Newtona na terenie Niemiec.

Optyka

Pierwsze sukcesy zawodowe na większa skalę osiągnął dzięki badaniom światła. Wykładał optykę w latach 1670-1672 r. W 1672 r. opublikował swoją pierwszą rozprawę naukową New Theory about Light and Colors, w której zawarł badania i obliczenia dotyczące rozszczepiania światła i udowodnienie za pomocą pryzmatu, że białe światło jest w rzeczywistości mieszaniną różnych barw, które mają różny współczynnik załamania.

Ponadto skonstruował swój teleskop, który zamiast soczewek zawierał zwierciadła, dzięki którym dochodziło do załamania światła. Naukowiec uważał również, że światło ma charakter korpuskularny (dopiero w późniejszym czasie wykazano, że nie jest to pełny obraz wiedzy). W 1671 r. Royal Society poprosiło go o demonstrację swojego teleskopu, dzięki tej konstrukcji rok później został członkiem towarzystwa.

Początkiem XVIII wieku wydał jeszcze jedną publikację dotyczącą światła i jego właściwości – Opticks.

Nie wszyscy jednak zgadzali się z jego odkryciami. Robert Hooke publicznie krytykował niektóre jego pomysły, przez co Newton obraził się na niego i nie rozmawiał z nim aż do śmierci.

Dalsza działalność zawodowa

Jako członek Trinity College był deputowanym do Izby Gmin Parlamentu na przełomie XVII i XVIII wieku. Nie należał jednak do grupy aktywnych posłów. Zachowała się informacja, że zabrał głos tylko raz, aby… poprosić o zamknięcie okna.

Był również szefem mennicy. Zajmując to stanowisko przeprowadził śledztwo dotyczące fałszowania monet. Odniósł sukces, gdyż doprowadził do ukarania 28 osób zaangażowanych w ten proceder.

Odkrycia przyniosły mu sławę i docenienie przez towarzystwa naukowe – od 1703 r. aż do śmierci kierował Royal Society, a w 1699 r. Akademia Nauk w Paryżu mianowała go swoim zagranicznym członkiem.

W 1705 r. jako pierwszy naukowiec w Wielkiej Brytanii otrzymał tytuł szlachecki.

Paranauki i ostatnie lata życia

Newton oprócz nauk ścisłych takich jak fizyka czy matematyka zajmował się również alchemią i podobnie jak większość mu współczesnych próbował wynaleźć kamień filozoficzny. Wierzył również w telepatię i oddziaływanie na odległość. Prawdopodobnie to przekonanie umożliwiło mu prace nad zagadnieniem grawitacji.

Newton był człowiekiem bardzo religijnym i w ostatnich latach życia poświęcił się studiowaniu Biblii. Gdy ktoś w jego obecności wspominał o Bogu, ściągał kapelusz na znak szacunku. Próbował na jej podstawie określić, kiedy nastąpi koniec świata. Należał potajemnie do tzw. Unitarystów – nie wierzył w Trójce Świętą.

Śmierć

Naukowiec zmarł 31 marca 1727 r. w Londynie. Został pochowany w opactwie Westminster Abbey.

Ciekawostki

Był bardzo roztargnionym człowiekiem. Podobno potrafił zapomnieć o zaproszonych wcześniej na obiad gościach i wyszedł na spacer.

W swoim notatniku, z którym się nie rozstawał tworzył wiele różnorakich list, m.in. spisywał swoje wydatki. Jedna z nich była zaszyfrowana, a kod złamano dopiero wiele lat później i okazało się wtedy, że zawierała grzechy młodego Isaaca.