Erwin Schrödinger życiorys

Biografia i życiorys Erwina Schrödingera

Urodzony w Austrii fizyk, obok Wernera Heisenberga jeden z współtwórców mechaniki kwantowej. Laureat nagrody Nobla w 1933 roku.

Lata młodości

Schrödinger przyszedł na świat 12 sierpnia 1887 roku w Erdberg.
Pochodził z religijnego domu, ale deklarował się jako ateista. Uważał, że praca naukowa jest wyrazem bogobojności, ale w innym sensie – intelektualnym.
W roku 1906 rozpoczął studia na Uniwersytecie Wiedeńskim i ukończył jest w 1910, uzyskując tytuł doktora. Przez całe życie interesował się filozofią i pozostawał pod wielkim wpływem myśli Artura Schopenhauera.

Kariera

Rok 1914 to rok habilitacji Schrödingera. W czasie wojny fizyk pracował, jako oficer w austriackiej artylerii fortecznej. We wrześniu 1920 roku uzyskał profesurę w Stuttgarcie, a rok później we Wrocławiu. W 1921 roku przeniósł się na uczelnię
w Zurychu, gdzie pozostał przez następne 6 lat, by w końcu udać się do Berlina.
W 1933 opuścił Niemcy w obliczu dojścia do władzy nazistów wyjechał z kraju i pracował na Uniwersytecie Oksfordzkim, który opuścił rok później na rzecz Uniwersytetu w Princeton. Ostatecznie udał się do Grazu w Austrii. Po włączeniu Austrii do Rzeszy Niemieckiej, Erwin Schrödinger został zwolniony z uczelni za sprzeciwianie się polityce hitlerowskiej. Wkrótce uciekło Włoch, a potem znowu na Uniwersytet w Oksfordzie. W 1942 roku przeniósł się do Irlandii i tam pozostał przez kolejne 17 lat. W 1956 roku powrócił do Wiednia, gdzie pozostał do końca życia. Zmarł 4 stycznia 1961 roku.

Osiągnięcia naukowe

Erwin Schrödinger stworzył wiele artykułów dotyczących różnych aspektów fizyki – mechaniki statystycznej, termodynamiki, elektrodynamiki, czy ogólnej teorii względności. Zdarzało mu się również pisać o biologii i filozofii. Zgłębiał teorię drgań oraz statystykę matematyczną. W 1912 roku opublikował teoretyczne szacunki prawdopodobnych rozkładów wysokości substancji radioaktywnych. Za pracę nad radioaktywnością atmosfery otrzymał nagrodę Austriackiej Akademii Nauk w 1920 roku. Erwin Schrödinger jest autorem eksperymentu myślowego pod nazwą „Kot Schrödingera”. Pierwsze prace dotyczące teorii atomu jego autorstwa pojawiły się w latach dwudziestych.
W 1933 roku Erwin Schrödinger otrzymał nagrodę Nobla za odkrycie nowych, produktywnych aspektów teorii atomów. Po zakończeniu pracy nad mechaniką kwantową, Erwin rozpoczął korespondencję z Albertem Einsteinem.
W 1947 ogłosił „Teorię pola afinicznego”, jednak teorię Einstein skrytykował jako zbyt ogólną.

Rodzina

Erwin Schrödinger wziął ślub Annę Bertel 6 kwietnia 1920 roku. Miał dziecko ze swoją kochanką, Hilde March oraz kolejne dwie córki z różnymi kobietami, które przyszły na świat podczas jego pobytu w Irlandii. Austriacki fizyk chorował na gruźlicę, na którą zmarł w Wiedniu 4 stycznia 1961 roku.