Św. Teresa od Dzieciątka Jezus życiorys

Życiorys i biografia św. Teresy od Dzieciątka Jezus

Św. Teresa od Dzieciątka Jezus i Najświętszego Oblicza (Mała Teresa, Mały Kwiatek, Teresa z Lisieux), a właściwie Marie Françoise Thérèse Martin przyszła na świat 2 stycznia 1873 r. w Alencon, zmarła 30 września 1897 r.  Francuska święta, doktor kościoła katolickiego. Zakonnica, należała do karmelitanek bosych. 

Patronka

Razem ze św. Joanną d’Arc jest patronką Francji. Patronuje także zakonom karmelitanek, terezjanek oraz misjom katolickim. Modlą się do niej osoby chore na AIDS. W Polsce jest patronką archidiecezji łódzkiej.

Dzieciństwo i młodość 

Córka Zelii Guerin i Ludwika Martina. Jej rodzice również zaliczani są do grona świętych kościoła katolickiego. Za życia matka była koronkarką, a ojciec zegarmistrzem. W młodości oboje chcieli wstąpić do zakonów, jednak nie zostali przyjęci. Matkę odrzucono w związku z chorobami, na które cierpiała, zaś ojca, ponieważ nie znał łaciny.

Wychowywała się z ośmiorgiem rodzeństwa (miała dwóch braci i sześć sióstr). Była najmłodsza. Spośród rodzeństwa tylko pięć dziewcząt dożyło dorosłości. Wszystkie zostały zakonnicami: Maria, Pauline, Leonie, Céline, Teresa. 

Matka zmarła w 1877 r. na raka piersi. W związku z tym ojciec zmuszony był przenieść się wraz z dziećmi do Lisieux, gdzie rodzina zamieszkała u brata zmarłej kobiety. 

Tam w 1881 r. Teresę skierowano do zakonu benedyktynek, gdzie przez pięć lat uczęszczała do szkoły dla dziewcząt.  W wieku 13 lat podjęła decyzję, że chce rozpocząć życie zakonne. 

Już jako nastolatka miała misję nawracania ludzi na wiarę. Widać to na przykładzie bandyty Pranziniego. Mężczyzna został skazany na śmierć. Teresa modliła się za niego i ofiarowała posty w jego intencji, aby ten odnalazł Boga. Mężczyzna nawrócił się w dniu swojej egzekucji. 

Życie w zakonie

Starsze siostry Teresy (Paulina i Maria) wstąpiły do zakonu karmelitanek w Lisieux. Teresa również o tym marzyła. Ze względu na młody wiek kilkukrotnie odrzucano jej kandydaturę. Kiedy nie pomogło wstawiennictwo miejscowego biskupa, Teresa razem z ojcem udali się do Watykanu. tam spotkali się z papieżem Leonem XIII. On nakazał jej jednak być posłuszną woli przełożonych zakonu i cierpliwie czekać. 

Została przyjęta dopiero 9 kwietnia 1888 r.  Wybrała dla siebie imię: Teresa od Dzieciątka Jezus. A następnie dodała do niego człon: od Najświętszego Oblicza. Śluby zakonne składała 8 września 1890 r. Trzy lata później była już mistrzynią nowicjatu. 

Na prośbę najstarszej siostry, po śmierci ojca (1894 r.), rozpoczęła spisywanie wspomnień z dzieciństwa. W kolejnych latach opisała również swoje życie zakonne, pisywała także listy do Jezusa. Zapiski jej cierpień, przeżyć i kontemplacji wiary, po jej śmierci wydano w książce Dzieje duszy. 

Była pogodną i radosną osobą. Cierpienia i zniewagi znosiła z pokorą. W zakonie pracowała również jako zakrystianka i opiekunka starszych sióstr.  

Planowała wyjechać do Hanoi w Wietnamie, gdzie miał powstać kolejny zakon karmelitanek. Choroba pokrzyżowała jej plany. 

Śmierć

Cierpiała na gruźlicę. Pierwsze objawy choroby pojawiły się w 1896 r. w noc z Wielkiego Czwartku na Wielki Piątek. Zimą 1896/1897 r. bardzo cierpiała, nie skierowano jej jednak do lekarza. Zrobiono to dopiero wtedy, gdy znalazła się w stanie krytycznym. Mimo swojego ciężkiego stanu nadal spełniania zakonne obowiązki. Zmarła 30 września 1897 r. w szpitalu przy klasztorze. Miała 24 lata. Pochowano ją na cmentarzu w Lisieux. 

Kult

Papież Pius XI beatyfikował ją 29 kwietnia 1923 r. Kanonizacji dokonał po dwóch latach (17 maja 1925 r.). W 1944 r. została patronką Francji. Decyzją Jana Pawła II w 1997 r. nadano jej tytuł doktora Kościoła. 

Święta jest przedstawiana w stroju zakonnym z Dzieciątkiem Jezus. Jej atrybutami są: księga, róże i pióro. Zachowały się również zdjęcia św. Teresy, dlatego dokładnie wiemy, jak wyglądała. 

Jej szczątki przeniesiono do Bazyliki w Lisieux. Obecnie jest to miejsce pielgrzymek ludzi wierzących z całego świata.