Św. Elżbieta z Hesji życiorys

Życiorys i biografia św. Elżbiety z Hesji

Św. Elżbieta z Hesji, nazywana jest również Elżbietą z Schönau. Żyła w XII w. Najprawdopodobniej przyszła na świat w 1129 r., zmarła 18 czerwca 1164 lub 1165 r. Jest świętą kościoła katolickiego. Zakonnica i dziewica. 

Patronka

Modlą się do niej osoby chore na depresję, a także ci, którzy nie chcą ulec pokusie. 

Fakty z życia 

Urodziła się najprawdopodobniej w niemieckiej miejscowości Bonn, w szlacheckiej, dobrze sytuowanej rodzinie. Jako nastolatka zamieszkała w benedyktyńskim klasztorze w Schönau nad Renem. Rodzice oddali ją tam na nauki, aby odebrała solidne wykształcenie. Zdecydowała się pozostać w klasztorze i przyjąć śluby zakonne w 1147 r. Z czasem, po upływie 10 lat została mistrzynią nowicjatu i przełożoną klasztoru. 

Była mistyczką, miała liczne objawienia. Szczególnie często zdarzały się one w czasie mszy świętych, w których uczestniczyła. Jej widzenia poświęcone były kilku tematom: męce i śmierci Jezusa, wniebowzięciu Matki Boskiej oraz świętej Urszuli. Objawiał się jej nie tylko Jezus, ale i Matka Boska oraz święci. Miała też dar proroctwa. 

Św. Elżbieta cieszyła się dużym szacunkiem, z czasem zaczęła nawoływać wiernych do pokuty i żalu za grzechy oraz pisać listy do biskupów, których przekonywała, że kościół wymaga reformy.

Jej listy zredagował i opublikował jej brat Ekbert, opat klasztoru. Księgi z listami i opisem wizji zatytułował: Liber viarum Dei i Visiones.

Zachorowała już 5 lat po wstąpieniu do klasztoru. Bez narzekania znosiła jednak cierpienie. Żyła bardzo surowo, często się umartwiała, być może dlatego cierpiała na poważne choroby, również depresję. 

Zmarła 18 czerwca 1164 lub 1165 r. 

Kult

Szczególnie znana za życia w Niemczech, Francji i Anglii. 

Jej kult rozszerzył się, gdy w XVI w papież Grzegorz XIII zdecydował o wpisaniu jej do Martyrologium Rzymskiego. 

Jest wspominana 18 czerwca. 

Relikwie świętej zniszczono w czasie wojny trzydziestoletniej, kiedy to Szwedzi najechali na klasztor, w którym była pochowana. Do dzisiaj przetrwała jedynie czaszka świętej, która jest przechowywana w kościele św. Floriana. 

Święta przedstawiana jest w stroju benedyktynek, często w czasie doświadczanej wizji. Obok niej widnieją między innymi księga i krzyż.