Piotr Żyła życiorys

Życiorys i biografia Piotra Żyły

Piotr Żyła to polski skoczek narciarski, drużynowy mistrz świata (2017 r.) , brązowy medalista indywidualny Mistrzostw Świata (2017 r.), drużynowo (2013 r., 2015 r.) oraz brązowy medalista Mistrzostw Świata w lotach narciarskich drużynowo (2018 r.). Uczestnik Igrzysk Olimpijskich w Soczi (2014 r.). Znany ze specyficznego poczucia humoru.

Pochodzenie i początki kariery

Piotr Żyła urodził się 16 stycznia 1987 r. w Cieszynie. Obecnie mieszka w Wiśle, jest zawodnikiem klubu WSS Wisła. Jak wielu zawodników, rozpoczął przygodę ze skakaniem jako dziecko – w wieku 8 lat. W dzieciństwie pytany o swojego idola, bez wahania wskazywał Adama Małysza.

Na przełomie XX i XXI wieku, startował w Mistrzostwach Polski, jednak bez większych sukcesów. W 2003 roku ukończył naukę w Zespole Szkół Mistrzostwa Sportowego w Szczyrku, a w 2006 ukończył SMS Zakopane.

Starty w zawodach międzynarodowych rozpoczął w 2004 roku, startując w Pucharze Kontynentalnym w St. Moritz. Pierwsze punkty zdobył jednak w Sapporo w 2005 roku, zajmując 19 pozycję. W tym samym roku zdobył srebrny medal Mistrzostw Świata juniorów w drużynie, między innymi wraz z Kamilem Stochem.

Początki w Pucharze Świata

Debiut Piotra w Pucharze Świata miał miejsce w 2006 roku w Sapporo. Co ciekawe, podobnie jak rok wcześniej w Pucharze Kontynentalnym, zajął tam 19 pozycję, zdobywając pierwsze punkty w swoim debiucie. W sezonie 2006/2007, również kilkukrotnie punktował w Pucharze Świata, jednak później przyszło załamanie formy. Słabsze występy w kolejnych sezonach, zarówno w zawodach najwyższej rangi, jak i Pucharu Kontynentalnego, sprawiły, że w 2010 roku został odsunięty od kadry A reprezentacji Polski.

Dopiero treningi w klubie pod okiem znakomitego fachowca jakim jest Jan Szturc, zaowocowały zwyżką formy i kadrowi trenerzy postanowili dać szansę Żyle w Pucharze Kontynentalnym. Dobre wyniki wprowadziły go ponownie do kadry A i Pucharu Świata w 2011 roku, w których startował już regularnie.

W 2012 roku zajmował miejsca głównie w drugiej dziesiątce Pucharu Świata, miewając kilkukrotne przebłyski – między innymi 7 miejsce w trakcie konkursu lotów narciarskich w Vikersund, gdzie pobił rekord Polski w długości skoku, osiągając 232,5 m.

W 2013 roku w Oslo, po raz pierwszy w karierze stanął na podium Pucharu Świata i to od razu na jego najwyższym stopniu ex aequo z Gregorem Schlierenzauerem. Było to jego jedyne podium indywidualne aż do 2016 roku.

W latach 2014-2015 indywidualnie plasował się w dalszej części tabeli Pucharu Świata, początkowo w drugiej dziesiątce, ze sporadycznymi wyskokami do pierwszej. W drużynowych konkursach wraz z kolegami kilkukrotnie stawał na podium. Sezon 2015/2016 był jednym z jego najsłabszych w karierze, gdzie wielokrotnie nie zdobywał punktów Pucharu Świata.

Najlepsze lata kariery

W sezonie 2016/2017 wróciła regularność w punktowaniu, która pozwoliła wrócić Piotrowi na podium Pucharu Świata, a także dała 2 miejsce w Turnieju Czterech Skoczni. Od tamtej pory, regularnie zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce konkursów, kilkukrotnie poprawiając rekord Polski w długości skoku.

W następnych latach, zadomowił się w czołówce zawodów najwyższej rangi, a jego forma pozwalała na wielokrotne zajmowanie miejsc na podium w Pucharze Świata. Sezon 2018/2019 zakończył na najwyższym w karierze, 4 miejscu klasyfikacji generalnej. W ostatnich dwóch sezonach, zajmował 3 miejsce w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata w Lotach Narciarskich. Na drugie, już tym razem samodzielne zwycięstwo czekał do 15 lutego 2020 na skoczni mamuciej w Bad Mittendorf.

Mistrzostwa Świata i Igrzyska Olimpijskie

Sześciokrotnie startował na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym – zadebiutował na nich w 2007 roku w Sapporo, gdzie indywidualnie zajął odległe 35 na dużej i 41 miejsce na normalnej skoczni. Kolejne Mistrzostwa Świata w 2011 Oslo i 2013 w Val di Fiemme, kończył w drugiej, trzeciej dziesiątce. W 2015 roku w Falun zajął 33 miejsce na normalnej skoczni, natomiast na dużej wskoczył do pierwszej dziesiątki zajmując 9 miejsce.

Największy sukces indywidualny na Mistrzostwach Świata osiągnął jednak w 2017 roku w Lahti, zdobywając brązowy medal na dużej skoczni. W 2019 roku w Seefeld plasował się w okolicach trzeciej dziesiątki.

Zdecydowanie większe sukcesy osiągał w drużynie, gdzie wraz z kolegami zdobył dwa brązowe medale w 2013 i 2015 roku, a w Lahti w 2017 zdobył tytuł drużynowego Mistrza Świata, wraz z Kamilem Stochem, Maciejem Kotem i Dawidem Kubackim.

Trzykrotnie startował w Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich, debiut miał miejsce w 2008 roku, w Oberstdorfie, gdzie nie przebrnął kwalifikacji. W 2012 roku w Vikersund zajął 33 miejsce, natomiast w 2018 w Oberstdorfie 17 miejsce. Drużynowo natomiast w 2008 zajął 10 miejsce, 7 miejsce w 2012, z kolei w 2018 wywalczył brązowy medal.

Na Igrzyskach Olimpijskich startował tylko raz w 2014 roku w Soczi – na skoczni dużej zajął 34 miejsce, nie startował na skoczni małej. Drużynowo zdobył 4 miejsce tuż za podium. Był w kadrze olimpijskiej w 2018 roku w PyeongChang, jednak nie wystartował w żadnym z konkursów.

Letnie Grand Prix

Debiut w Letnim Grand Prix miał miejsce w 2007 roku. W tamtym okresie zajął 8 miejsce podczas konkursu w Hakubie. Ten i pozostałe starty pozwoliły mu ukończyć Letnią Grand Prix na 35 pozycji.

Na kolejne starty w cyklu czekał do 2011 roku, które ukończył na 5 pozycji, dzięki wspaniałej postawie w Hakubie (dwa razy 2 miejsce) oraz 4 miejscu w Klingenthal.

Następne letnie okresy, obfitowały w mniejsze sukcesy. Dopiero w 2014 roku zajmował miejsca na podium w Wiśle i Einsideln (2 miejsce). W kolejnym roku powtórzył sukces w Wiśle, a także był w zwycięskiej drużynie tamtego konkursu drużynowego. W 2017 roku dołożył kolejne miejsca na podium w Hinterzarten i Hinzenbach. Rok później rozpoczął cykl letni od drugiego miejsca w Wiśle, by odnieść zwycięstwo w zawodach w Einsideln. Dokładając podium w Rasnovie, zajął ostatecznie 3 miejsce w klasyfikacji generalnej tego cyklu.

Mistrzostwa Polski

Od początku XXI roku, starował w konkursach Mistrzostw Polski. Pierwsze sukcesy przyszły jednak dopiero w 2007 roku, gdzie wraz z kolegami z klubu zdobył tytuł drużynowego mistrza Polski, a także indywidualnie zajął 3 miejsce. Indywidualnie, po raz pierwszy Mistrzem Polski został w 2014 roku w Wiśle. Sukces powtórzył jeszcze w 2016 roku w Zakopanem oraz w 2019 roku w Szczyrku. Dwukrotnie w zawodach tej rangi zdobywał srebrny medal (2011, 2017) oraz czterokrotnie brązowy (poza wspomnianym 2007 także 2009, 2013, 2015). Drużynowo natomiast, złoty medal zdobył także w 2009 roku, czterokrotnie srebrny (2008, 2011, 2013, 2015) oraz dwukrotnie stał z kolegami z drużyny na najniższym stopniu podium.

Ciekawostki

Ma 176 cm wzrostu i waży 59 kg.

Jego rekord życiowy w długości skoku to 248 metrów (Planica 2019).

W wolnym czasie sporo czasu spędza na grze Pokemon Go oraz grze na gitarze.

W latach 2006-2018 był żonaty z Justyną Żyłą, siostrzenicą Adama Małysza. Para ma dwoje dzieci – Jakuba i Karolinę.

Siostra Piotra Żyły również trenowała skoki narciarskie, a także snowboard.

Znany ze swojego poczucia humoru, wielokrotnie rozbawiał dziennikarzy i widzów niewybrednymi żartami m.in. o postawieniu flaszki Martinowi Kochowi za zepsuty skok w Zakopanem, Thomasowi Morgensternowi za interwencje u sędziów czy o połknięciu przez własną córkę kostki toaletowej.