Kazimierz Marcinkiewicz życiorys

Życiorys i biografia Kazimierza Marcinkiewicza

Kazimierz Marcinkiewicz urodził się 20 grudnia 1959 r. w Gorzowie Wielkopolskim. Polski polityk, prezes Rady Ministrów w latach 2005-2006, wieloletni poseł. 

Dzieciństwo i młodość

Rodzice Kazimierza to Marian i Teresa, ojciec w Gorzowie Wielkopolskim zarządzał siecią kin, był członkiem PZPR. Kazimierz ma dwóch braci, obaj zaangażowani są w politykę. Studiował na Uniwersytecie Wrocławskim, gdzie w 1984 r. ukończył studia z fizyki, następnie zapisał się na Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu na podyplomowe studia z administracji. Na tym nie skończyła się jego edukacja, kształcił się również w Centrum Ośrodka Doskonalenia Nauczycieli. Rozpoczął także studia doktoranckie na Uniwersytecie Szczecińskim.

Kariera zawodowa

Od 1982 r. pracował jako nauczyciel matematyki i fizyki w swoim rodzinnym mieście w szkole podstawowej. Szybko jednak zmienił pracę i już w 1989 r. był wicedyrektorem zespołu szkół ogólnokształcących (również w Gorzowie). Szybko awansował i trafił do kuratorium oświaty w województwie gorzowskim, tam spędził dwa lata (od 1990 do 1992). Z kuratorium trafił na stanowisko wicedyrektora Wojewódzkiego Ośrodka Metodycznego w Gorzowie Wielkopolskim, stanowisko to sprawował rok, następnie został dyrektorem Zespołu Kolegiów Nauczycielskich. Pracował tam do 1997 r.

Angażował się w wydawnictwa niezależne, sam pisywał do kilku czasopism, w tym również katolickich. Był członkiem NSZZ „Solidarność. 

W 1994 r. był współzałożycielem i aktywnym działaczem Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Gorzowie Wielkopolskim. 

Działalność polityczna

W politykę zaangażował się w 1989 r., współuczestniczył w powstawaniu narodowo-chrześcijańskiej partii Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego (istniała do 2010 r.). Kazimierz Marcinkiewicz przewodniczył części partii działającej w regionie jego rodzinnego miasta, a od 1994 do 1998 należał do zarządu krajowego.

W latach 90. mocno związał się ze środowiskami katolickimi, działał w diecezjalnej radzie duszpasterskiej i kilku stowarzyszeniach katolickich. W późniejszych latach krytykował społeczności homoseksualne, sprzeciwiał się wprowadzeniu edukacji seksualnej w szkołach. 

Po raz pierwszy w wyborach parlamentarnych wystartował w 1997 r., zdobył wtedy mandat posła. Podobnie był w dwóch kolejnych wyborach. 

Przez rok (1999-2000) sprawował funkcję szefa Gabinetu Politycznego premiera Jerzego Buzka. 

Kiedy w 2001 r. ZdCh startowało w wyborach u boku Akcji Wyborczej Solidarność i nie odniosło oczekiwanych rezultatów, Kazimierz Marcinkiewicz razem z kilkoma innymi członkami partii, w tym Markiem Jurkiem i Marianem Piłką współorganizował Przymierze Prawicy. Niedługo później, bo już w 2002 r. nowa partia przyłączyła się do Prawa i Sprawiedliwości, tym samym Marcinkiewicz został członkiem PiS.

Podobnie jak kiedyś przewodniczył regionalnemu oddziałowi partii, tym razem powierzono mu zarządzanie lubuskim oddziałem PiS. 

W roli premiera

Od 2005 r. sprawował funkcję prezesa Rady Ministrów (został wskazany przez Jarosława Kaczyńskiego, kiedy PiS wygrało wybory parlamentarne). Wotum zaufania Sejmu stworzony przez niego gabinet otrzymał 10 listopada. W czasie kadencji premiera, czasowo pełnił również obowiązki ministra skarbu państwa (po dymisji Andrzeja Mikosza). Jego rząd miał bardzo krótką kadencję, już 7 lipca 2006 r. Kazimierz Marcinkiewicz zdecydował o podaniu się do dymisji. Obowiązki premiera pełnił jeszcze tydzień, następnie na stanowisku zastąpił go Jarosław Kaczyński. 

Aktywność polityczna po dymisji

Kiedy tylko ustały jego obowiązki, jako premiera, natychmiast powierzono mu nowe stanowisko. Początkowo pełnił funkcję Prezydenta Warszawy, a już 20 lipca zastąpił na tym stanowisku Mirosława Kochalskiego, któremu jeszcze kilka miesięcy wcześniej powierzał te obowiązki. 

W tym samym roku z ramienia PiS wystartował w wyborach samorządowych, ubiegał się o utrzymanie fotela prezydenta stolicy. Przegrał w drugiej turze wyborów z Hanną Gronkiewicz-Waltz, kandydatką PO. 

Po przegranych wyborach w 2007 r. zrezygnował z członkostwa w partii Prawo i Sprawiedliwość. Od tego czasu w kolejnych wyborach wspierał największego konkurenta PiS, czyli partię Platforma Obywatelska. W 2007 r. od marca do maja pracował w Europejskim Banki Odbudowy i Rozwoju, reprezentował tam Polskę w Radzie Dyrektorów. W 2008 r. rozpoczął pracę w jednym z największych banków inwestycyjnych świata – Goldman Sachs Group Incorporated. 

Życie prywatne

Był dwukrotnie żonaty. Z pierwszego małżeństwa ma czworo dzieci. Jego drugą żoną była Izabela Olchowicz, małżeństwem byli od 2009 do 2018 roku.