Jerzy Urban życiorys

Życiorys i biografia Jerzego Urbana

Jerzy Urban (Jerzy Urbach) przyszedł na świat 3 sierpnia 1933 r. w Łodzi. Publicysta, pisarz i polski polityk. Redaktor naczelny "Tygodnika NIE". Pracował jako rzecznik Rady Ministrów PRL w latach 1981-1989. W 1989 r. był ministrem-członkiem Rady Ministrów. Odpowiadał za prace Komitetu do Spraw Radia i Telewizji „Polskie Radio i Telewizja”. 

Dzieciństwo i młodość 

Przyszedł na świat w inteligenckiej rodzinie Jana Urbacha i Marii Brodacz. Jego ojciec był członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej i jednym z właścicieli "Głosu Porannego". 

Ma żydowskie korzenie. Pierwsze lata życia spędził w Łodzi. W 1939 r. jego rodzice zdecydowali się na wyjazd do Lwowa, gdzie ojciec pracował w Państwowym Instytucie Projektowania Miast. Po wybuchu II wojny światowej ukrywali się na Kresach Wschodnich. Do rodzinnego miasta wrócili dopiero na początku 1945 r. 

W związku z częstymi zmianami miejsca zamieszkania Jerzy Urban uczył się w aż siedemnastu szkołach. Liceum ukończył w Warszawie (XIV LO). Edukację kontynuował na Uniwersytecie Warszawskim. Studiował w latach 1951-1954 na Wydziale Dziennikarstwa. Nie ukończył wybranego kierunku studiów. 

Działalność zawodowa

Od 1951 r. pracował jako dziennikarz. Na początku swojej kariery związany był z gazetą "Nowa Wieś". Po czterech latach dołączył do redakcji tygodnika "Po prostu". Tam zarządzał działem politycznym. Po likwidacji gazety Urban zaczął publikować pod pseudonimem w "Polityce". Powodem tej decyzji było objęcie go zakazem publikowania. 

Urban pod pseudonimem Jan Rem publikował również w "Życiu Gospodarczym". W swoich tekstach często decydował się na krytykę opozycji i Solidarności. 

Działalność polityczna 

Związany z rządem od 1981 do 1989 r., kiedy to pełnił funkcję rzecznika rządu. Z jego inicjatywy organizowano cotygodniowe konferencje dla przedstawicieli mediów. Z czasem były one transmitowane w telewizji. Zaczęto wykorzystywać je jako narzędzie propagandy. 

Od kwietnia 1989 r. pełnił funkcję ministra-członka Rady Ministrów oraz przewodniczącego Radiokomitetu. Od 1990 r. do 1999 r. był członkiem Socjaldemokracji Rzeczpospolitej Polskiej. Następnie przeniósł się do Sojuszu Lewicy Demokratycznej, w którym działał do 2004 r.

Tygodnik NIE

W 1990 r. powołał do życia antyklerykalny "Tygodnik NIE", magazyn o profilu polityczno-skandalizującym. 

Tygodnik zdobył popularność wśród czytelników i stał się opiniotwórczy. 

Kontrowersje

Wielokrotnie krytykowany m.in. za tekst z 1983 r., w którym prezentował sylwetkę Maksymiliana Kolbego jako antysemity oraz za tekst z 1984 r. poświęcony krytyce postawy Jerzego Popiełuszki.

Zeznawał w sprawie afery Rywina - bezpośrednio krytykował postawę Leszka Millera (mimo że należał wtedy jeszcze do SLD). 

Wielokrotnie stawał przed sądem w związku z publikowanymi przez siebie treściami. Przykładowo w 2002 r. został oskarżony o obrazę Jana Pawła II w artykule zatytułowanym Obwoźne sado-maso. Dziennikarz nie przyznał się do winy i bronił się, twierdząc że miał prawo ocenić pielgrzymkę papieża do Polski z perspektywy ateisty. Ostatecznie sąd uznał go za winnego i skazał na 20 tys. zł grzywny. Urban bez powodzenia odwoływał się od tego wyroku w Trybunale w Strasburgu. 

Życie prywatne 

Od 1957 r. żonaty z Wiesławą Grocholą. Z tego związku przyszła na świat jedyna córka Urbana. Ich małżeństwo przetrwało 11 lat. Drugą żoną Urbana była Karyna Andrzejewska (od 1972 r.). Obecnie jest związany z Małgorzatą Daniszewską. 

Autor ponad 20 książek, w tym AlfabetuUrbana (1990). 

Posiada obligacje IKEA i Forda. W 2004 r. znalazł się wśród 100 najbogatszych Polaków, według tygodnika "Wprost". 

Aktywny w mediach internetowych. Urban szczególnie chętnie korzysta w YouTube. 

Jerzy Urban śmierć

Informację o śmierci Jerzego Urbana przekazała 03.10.2022 jego żona, Małgorzata Daniszewska. Miał 89 lat.