Iwan Majski życiorys

Życiorys i biografia Iwana Majskiego

Iwan Majski właściwie Jan Lachowiecki przyszedł na świat w 1884 r. w Kiriłłowie (w pobliżu Wołogdy), zmarł 3 września 1975 r. w Moskwie. Był ambasadorem Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w Finlandii i Wielkiej Brytanii. Historyk i dyplomata.

Dzieciństwo i młodość

Iwan Majski był z pochodzenia Żydem. Syn lekarza, który pracował w wojsku. Już w wieku 19 lat wstąpił do rosyjskiej partii socjaldemokratycznej (SdPRR, frakcja mieńszewików). Był jej członkiem przez około 15 lat, aż do 1918 r., kiedy został z partii usunięty. 

W młodości został zesłany do guberni tobolskiej w 1906 r. Już dwa lata później zdecydował się opuścić ojczyznę i za granicą kontynuować swoją edukację. Studia ukończył w Niemczech, wcześniej przebywał jeszcze w Szwajcarii. Po ukończeniu Uniwersytetu w Monachium zdecydował się na przeprowadzkę do Wielkiej Brytanii. 

Działalność polityczna

Z emigracji powrócił dopiero, kiedy w Rosji obalono już carat. Włączył się w działalność Rządu Tymczasowego, gdzie był delegatem do Piotrogrodzkiej Rady Delegatów Robotniczych i Żołnierskich. Rok później został ministrem pracy. W tym samym roku (1918 r.), w związku z przystąpieniem do rządu wybranego przez Komucz w Samarze, usunięto go z partii mienszewików. Do w 1921 r. nie należał do żadnej partii. Dopiero w lutym tego roku przystąpił do bolszewików. 

Na początku lat 20. pracował w Ludowym Komisariacie Spraw Zagranicznych. 

Zaangażował się w działalność literacką leningradzkiego pisma „Zwiezda”. Kolejnym etapem jego zaangażowania politycznego była praca radcy prasowego ambasady ZSRR w Wielkiej Brytanii (lata 1925-1927). Następnie został radcą ambasady w Japonii w latach 1927-1929, a w latach 1929-1932 był ambasadorem w Finlandii. 

Do Wielkiej Brytanii powrócił w 1932 r. w roli ambasadora ZSRR. Funkcję tę pełnił do 1943 r. Iwan Majski wraz z Władysławem Sikorskim podpisał układ dyplomatyczny, dotyczący wznowienia stosunków pomiędzy Polską, a ZSRR, które przerwała agresja sowiecka na Polskę we wrześniu 1939 r. Układ ten podpisano 30 lipca 1941 r., zakładał on sojusz w walce z III Rzeszą.

Po powrocie do ZSRR w latach 1943-1946 pełnił funkcję zastępcy komisarza ludowego spraw zagranicznych. Był również przedstawicielem rosyjskim na konferencji w Jałcie i Poczdamie.

Aresztowano go w 1953 r. Był podejrzany o szpiegostwo. W więzieniu spędził ostatecznie 3 lata, zrehabilitowano go jednak dopiero w 1960 r. Zmarł 3 września 1975 r. w Moskwie.