Heinrich Himmler życiorys

Życiorys i biografia Heinrich Himmler

Dygnitarz hitlerowski, jeden z najbliższych współpracowników Adolfa Hitlera, zbrodniarz wojenny. Pełnił funkcję ministra spraw wewnętrznych III Rzeszy. Człowiek odpowiedzialny za eksterminację Żydów w Europie.

Młodość i I wojna światowa

Himmler pochodzi z rodziny mieszczańskiej o mocno konserwatywnych poglądach. W szkole był dobrym uczniem, uczęszczał do szkoły katedralnej w Monachium.
Gdy wybuchła I wojna światowa brał udział w szkoleniu wojskowym, jednak nie uczestniczył w walkach. Zafascynowany wojskiem, zdecydował, że to z nim zwiąże swoją przyszłość.

Po początkowych niepowodzeniach, 1 stycznia 1918 roku, za wstawiennictwem ojca dostał się do 11. Pułku Piechoty i ukończył szkołę podchorążych. W wojsku pozostawał z przyczyn ideologicznych. Wierzył w „sprawiedliwą walkę narodu niemieckiego”. Himmler ostatecznie nie walczył na froncie. Okres powojenny i działalność w NSDAP

Okres powojenny i działalność w NSDAP

Himmler po wojnie zamieszkał w Berlinie. 4 lipca 1920 roku został oskarżony o morderstwo prostytutki, z którą mieszkał. Wobec braku dowodów został zwolniony z aresztu. Po tym wydarzeniu wyjechał na farmę i zajął się pracą rolniczą. Dyplom w tej dziedzinie uzyskał
w 1922 roku.

Karierę polityczną zaczął w grudniu 1919 roku, kiedy to zapisał się do Bawarskiej Partii Ludowej. Zasilił także szeregi freikorpsu, w której dawał wyraz swojej niechęci do Żydów.
Do NSDAP wstąpił w 1922 roku i bardzo szybko stał się jednym z najaktywniejszych działaczy partyjnych. Po dojściu do władzy Hitlera, w 1933 roku, Himmler został dowódcą bawarskiej policji oraz zastępcą Goringa na stanowisku dowódcy Gestapo.
Himmler w 1933 roku zapoczątkował jedną z najczarniejszych kart historii, tworząc obóz koncentracyjny w Dachau. Później będzie także autorem kompleksu Auschwitz-Birkenau oraz całego planu „ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej”.

10 lutego 1936 roku został szefem policji politycznej i sprawował tę funkcję na terenie wszystkich krajów niemieckich. 7 października 1939 roku został z kolei komisarzem do spraw Umocnienia Niemczyzny.

II wojna światowa

Podczas II wojny światowej doprowadził do nasilenia polityki eksterminacji Żydów, ale także ludzi uznanych za gorszych rasowo. Za sprawą Himmlera doszło budowy komór gazowych w obozach koncentracyjnych.

W końcowym etapie II wojny, wobec porażek III Rzeszy na froncie, Himmler został mianowany dowódcą oddziałów zapasowych armii. 10 grudnia 1944 roku został dowódcą Armii „Ren”, a w styczniu 1945 roku armii „Wisła”.
Wobec świadomości, że po wojnie zostanie osądzony za dokonane zbrodnie, Himmler zaczął przygotowania do ucieczki. Prowadził rozmowy z Czerwonym Krzyżem, jednak bezskutecznie. 29 kwietnia 1945 roku Himmler został pozbawiony przez Hitlera członkowstwa w NSDAP. Po zakończeniu wojny próbował uciec przez Szwecję. Został zatrzymany w brytyjskim punkcie kontrolnym w Meinstedt.

23 maja Himmler podczas badania go przez alianckiego lekarza, popełnił samobójstwo, przegryzając ampułkę z cyjankiem.