Bruno Schulz życiorys

Życiorys i biografia Bruno Schulz

Pisarz, krytyk literacki, malarz. Polak o korzeniach żydowskich. Autor cyklu opowiadań pt. Sklepy cynamonowe. Urodził się 12 lipca 1892 roku.

Młodość i wykształcenie

Bruno Schulz wywodzi się z rodziny zasymilowanych Żydów. Wychowywał się w Drohobyczu. W latach 1902-1910 był uczniem Gimnazjum im. Franciszka Józefa w Drohobyczu. W 1910 roku zdał maturę i udał się na studia do Lwowa. Po roku studiów na Politechnice, musiał przerwać studia na skutek problemów zdrowotnych i wrócił do Drohobycza.

W 1911 roku był świadkiem zamieszek, spowodowanych sfałszowaniem wyborów, które wpłynęły na jego późniejszą twórczość. Na studia powrócił w 1913 roku, jednak wkrótce ponownie je przerwał z powodu wybuchu wojny. Wraz z rodziną uciekł do Wiednia.
Do Drohobycza wrócili w 1915 roku. Niedługo potem zmarł ojciec Brunona, co również znajdzie odbicie w jego twórczości.

Dwudziestolecie międzywojenne

W 1924 roku, Schulz rozpoczął pracę, jako nauczyciel w państwowym gimnazjum im. Króla Władysława Jagiełły. Jako nauczyciel pracował do 1941 roku.

W 1928 roku został oskarżony przez Klub Chrześcijańskiej Demokracji o szerzenie pornografii w swoich wystawie rysunków. W latach trzydziestych coraz częściej wystawiał swoje dzieła, m.in. w lwowskim Salonie Wiosennym i Żydowskim Towarzystwie Krzewienia Sztuk Pięknych w Krakowie.

Twórczość literacka

Bruno Schulz z początku nie chwalił się nikomu swoimi próbami literackimi oraz nigdzie ich nie publikował. Pierwsze utwory pisał w latach dwudziestych.

Oficjalny debiut miał miejsce w 1933 roku. „Wiadomości Literackie” opublikowały opowiadanie Ptaki. Po publikacji nawiązał znajomość z Zofią Nałkowską, która pomogła mu przy wydaniu Sklepów cynamonowych. Dzięki tym dziełom Schulz z pozycji nauczyciela, wszedł w pozycję szanowanego i cenionego pisarza.

W swoich utworach Schulz umieszczał własne słabości i obsesje. Uchodził za człowieka małomównego i często popadał w stany depresyjne. Stąd też świat opisywany w opowiadaniach Schulza opiera się na doświadczeniu osobistym, bohater nosi wyraźne cechy samego pisarza. Jego język jest niebywale bogaty, poetycki i pełen archaizmów.
Schulz zasłynął również z pierwszego tłumaczenia powieści pt. Proces, autorstwa Franza Kafki, którego dokonał wraz z narzeczoną, Józefiną Szelińską.

Twórczość malarska

Wysoko cenionymi przez krytyków oraz artystów są grafiki z cyklu Xięga bałwochwalcza. Cykl ten jest zapisem erotycznych fantazji autora. Istotny jest w nich sposób przedstawiania postaci. Kobiety są ukazane jako postacie proporcjonalne, niemalże idealne, natomiast mężczyźni, jako postacie skarlałe, niemal groteskowe.

W innych obrazach Schulz często kreuje postacie, które są karykaturami samych siebie. Największy zbiór prac Schulza znajduje się w Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza w Warszawie. Jest to ponad trzysta obiektów.

Bruno Schulz został zastrzelony przez nazistów 19 listopada 1942 roku. Został pochowany w zbiorowej mogile.

Wybrane dzieła

Bruno Schulz wydał dwa tomy opowiadań: Sklepy cynamonowe oraz Sanatorium pod klepsydrą. Cykle opowiadań stanowią autobiografię pisarza oraz opis życia małomiasteczkowych, polskich Żydów.

W 1934 roku na łamach prasy literackiej pojawiły się utwory Druga jesień, Noc lipcowa oraz Genialna epoka.
Po jego śmierci, w 1975 roku została wydana Księga listów.