Adolf Eichmann życiorys

Życiorys i biografia Adolfa Eichmanna

Dygnitarz hitlerowski, nazista, zbrodniarz wojenny. Odpowiadał za wykonanie planu ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej. Członek Gestapo. Pochodzi z Austrii. Urodzony 19 marca 1906 roku.

Pochodzenie i początki działalności politycznej

Eichmann urodził się w Austrii i większą część młodości spędził w Linzu. Wywodził się z rodziny klasy średniej. Panowała w niej religijna atmosfera, często czytano biblię.
W politykę na poważnie zaangażował się w 1927 roku, kiedy to wstąpił do Związku Bojowników Frontowych Niemieckiej Austrii – nacjonalistycznej organizacji o charakterze antysemickim.

W międzyczasie podjął studia z elektrotechniki i budowy maszyn, jednak studiów nie ukończył. Pracował jako przedstawiciel handlowy. Jego światopogląd zostały również ukształtowane przez jego ojca, który wyznawał poglądy nacjonalistyczne oraz skrajnie prawicowe. Eichmann swoją energię polityczną skierował ku narodowym socjalistom.

Działalność w NSDAP

Adolf Eichmann zapisał się do austriackiej partii nazistowskiej w kwietniu 1932 roku i został przydzielony do frakcji SS. Po dojściu do władzy NSDAP w Niemczech Eichmann przeniósł się z Austrii do Niemiec i zapisał się do niemieckiej SS. W sierpniu 1933 roku Eichmann wstąpił do „Legionu Austriackiego”, stowarzyszenia zorganizowanego dla członków partii nazistowskiej z Austrii. Tam odbył kilkumiesięczne szkolenie wojskowe oraz indoktrynację ideologiczną.
Eichmann, wraz ze współpracownikami z frakcji SD (organ wywiadu, odłam SS), opracowywał plan rozwiązania kwestii żydowskiej, który miał polegać na wywiezieniu Żydów do Izraela lub Palestyny. W międzyczasie Eichmann rozwijał plan wywiezienia Żydów europejskich na Madagaskar. Co istotne, koncepcja ta narodziła się w Niemczech w drugiej połowie XIX wieku.

12 marca 1938 roku, po zajęciu Austrii, Eichmann zajmował się planem usunięcia ludności żydowskiej z kraju. Założył Żydowskie Centralne Biuro Emigracyjne, które zajmowało się zmuszaniem do emigracji Żydów oraz pozbawianiem ich dobytku.

II wojna światowa

Po najeździe Niemiec na Polskę, Eichmann był odpowiedzialny za wysiedlenie Żydów z regionów, które należały do Niemiec przed I wojną. Odpowiadał za operację „Nisko”, która miała polegać na założeniu kolonii żydowskiej na terenie Lubelszczyzny.
Od października 1939 roku Eichmann kierował referatem ds. żydowskich w Gestapo.

W połowie 1941 roku rozpoczął najważniejszą część swojego zadania. Wtedy rozpoczął kierowanie deportacją milionów Żydów z terenów okupowanych przez III Rzeszę do obozów śmierci. Szacuje się, że Eichmann odpowiada za deportację i śmierć około sześciu milionów ludzi.

Schwytanie, podróż do Argentyny, proces i skazanie

Po porażce Niemiec w 1945 roku, Eichmanna schwytali żołnierze USA. Nazista zdołał uciec na teren Niemiec, osiedlić się w Dolnej Saksonii, skąd w 1950 rozpoczął ucieczkę do Argentyny. Cały czas był tropiony przez Mosad, czyli izraelską agencję wywiadowczą.

W połowie lat pięćdziesiątych syn Eichmanna spotykał się z dziewczyną, której ojciec był Żydem. Syn Eichmanna przyznał jej się, że jego ojcem jest niemiecki oficer, dzięki czemu ojciec dziewczyny wydedukował z kim ma do czynienia. Powiadomił służby specjalne
w Izraelu, jednak Eichmanna nie udało się schwytać. Sprawa powróciła dwa lata później, gdy jeden z agentów, Szymon Wiesenthal, wpadł na trop żony Eichmanna. Po kontakcie z nią i wyciągnięciu informacji, Eichmanna udało się namierzyć. Został schwytany i 22 maja 1960 roku przewieziony do Izraela.

W procesie sądowym, prowadzonym w Izraelu, został oskarżony o zbrodnie przeciwko ludzkości i narodowi żydowskiemu. W wyniku prawie dwuletniego procesu został skazany na śmierć przez powieszenie. Karę wykonano 1 czerwca 1962 roku.