Erazm z Rotterdamu życiorys

Życiorys i biografia Erazma z Rotterdamu

Filozof, pedagog, humanista niderlandzki, uznawany za jedną z najważniejszych postaci renesansu w Europie. Występował przeciwko średniowiecznej religijności i prowadził działalność reformatorską.

Działalność religijna i reformatorska

Erazm początkowo prowadził działalność kapłańską. Przyjął święcenia w 1492 roku, jednak szybko porzucił życie zakonne. W 1506 roku uzyskał doktorat z teologii.

Erazm przetłumaczył na język grecki Nowy Testament, który stał się niejako fundamentem dla późniejszej reformacji Marcina Lutra. Erazm nigdy się z Lutrem nie spotkał, ale prowadził z nim korespondencję, w której tematy reformatorskie były poruszane.

Erazm był zwolennikiem wewnętrznych reform w kościele, jednak był bardziej umiarkowany od Lutra, co doprowadziło do konflikty pomiędzy myślicielami. Erazm twierdził, iż istnieje możliwość wyboru człowieka między dobrem, a złem.

Filozofia, polityka, edukacja

Jednym z głównych obszarów, w których poruszał się w dziedzinie filozofii, była wolna wola. Niektóre dzieła oraz myśli Erazma położyły podwaliny pod tolerancję religijną i ekumenizm.
Jednym z jego największych dzieł filozoficznych, jest rozprawa pt. Pochwała głupoty. Jest to swego rodzaju satyra na renesansowe społeczeństwo. W rozprawie tej, głupota jest ukazana, jako źródło ludzkiej szczęśliwości. Jest ona zestawiana z mądrością, która z kolei przyczynia się do cierpienia.

Erazm krytykował monarchię dziedziczną oraz republikanizm, który premiuje szlachectwo pozbawione wszelkiej cnoty. Wojnę z kolei uważał za sprzeczną z filozofią świata. Zdaniem Erazma wojna i wszelkie działania przemocowe są sprzeczne z naturą człowieka i niszczą wartości kulturalne oraz prawa moralne.

Erazm z Rotterdamu był stanowczo przeciwny surowemu traktowani uczniów przez nauczycieli. Wychodził z założenia, że uczęszczanie do szkoły powinno stanowić przyjemność. Nawoływał do nauki w języku łacińskim i greckim oraz ciągłemu czytaniu sentencji w tych językach w domu, co wspomogłoby naukę oraz koncentrację.

Najważniejsze dzieła

O sposobie studiów (1512), Rozmówki dla dzieci  (1518), O sposobie pisania listów (1530), Cyceronianin, czyli najlepszy sposób mówienia (1528), Mowa o konieczności kształcenia chłopców zaraz od urodzenia w cnocie i naukach  (1529), O wytworności obyczajów chłopięcych (1530), Skarga Pokoju (1517), O wolnej woli (1524), Pochwała głupoty (1509).