Artur Partyka życiorys

Życiorys i biografia Artura Partyki

Były lekkoatleta, skoczek wzwyż, dwukrotny medalista Igrzysk Olimpijskich, aktualny rekordzista Polski w tej dyscyplinie. Obecnie biznesman i mówca motywacyjny.

Dzieciństwo, edukacja

Urodził się 25 lipca 1969 r. w Stalowej Woli. Jest synem Teresy Partyki i Algierczyka Mamara Benabesa. Jako kilkuletni chłopiec przeprowadził się do Łodzi, z którą zresztą związany jest przez całe życie. W rodzinie od zawsze istniały sportowe tradycje – ojciec amatorsko biegał, wujek grał m.in. w piłkę ręczną.

W 1988 r. ukończył XXVI Liceum Ogólnokształcące w Łodzi, po tym czasie skupił się na karierze sportowej.

Początki juniorskie

Jako dziecko, Artur podobnie jak jego koledzy z podwórka marzyli o karierze piłkarza. Partyka chciał zostać bramkarzem, poszedł nawet kiedyś na trening do piłkarskiej szkółki ŁKS-u, ale trener nie przyjął go do drużyny ze względu na wysoki wzrost i bardzo szczupłą sylwetkę. To wydarzenie podłamało chłopaka, na szczęście niedługo później okazało się, że ma on predyspozycje do uprawiania lekkoatletyki.

Nauczyciele wychowania fizycznego zauważyli jego dobre osiągnięcia i zakwalifikowali do okręgowych zawodów w Czwórboju Lekkoatletycznym „Sztandaru Młodych”. Partyka był wówczas w czwartej klasie szkoły podstawowej. Zdobył pierwsze miejsce, a jego występ zauważył trener sekcji lekkoatletycznej ŁKS-u, Marek Maciejewski. Następnie został podopiecznym Edwarda Hatali, z którym współpracował później przez długi czas.

Artur zaczął trenować w łódzkim klubie w 1980 r. Już jako junior osiągał sukcesy. W 1984 r. zwyciężył w Małym Memoriale Janusza Kusocińskiego, co było jego pierwszą ogólnopolską wygraną. W 1987 r. zdobył złoty medal na Mistrzostwach Europy juniorów w Birmingham, rok później powtórzył ten sam wyczyn, tym razem na juniorskich Mistrzostwach Świata, rozgrywanych w Greater Sudbury.

Kariera seniorska

Przez praktycznie całą swoja karierę seniorską był związany ze swoim macierzystym klubem, zmieniając go dopiero pod koniec kariery na Skrę Warszawa.

Zdobywał Mistrzostwo Polski w skoku wzwyż w latach 1989-2000. Trzykrotnie stawał również na najwyższym stopniu podium w konkursach halowych w latach 1990-91 oraz 1993 r. Jest także aktualnym rekordzistą kraju w wysokości skoku – jego wynik 2,38 m. uzyskany w szczytowej formie nie został pobity od 1996 r.

Igrzyska Olimpijskie

Dobre występy juniorskie zapewniły Arturowi Partyce wyjazd na pierwsze Igrzyska Olimpijskie do Seulu w 1988 r. Nie osiągnął wówczas sukcesu zajmując 10 miejsce w swojej grupie eliminacyjnej. Uczestnictwo w takiej imprezie było jednak cennym doświadczeniem dla młodego sportowca.

Cztery lata później jechał do Barcelony, będąc w kryzysie mentalnym. Osiągał sukcesy w konkursach halowych, brakowało mu jednak podobnych rezultatów na otwartym stadionie, co sprawiło, że planował zakończyć karierę, gdyby przygotowania nie odniosły spodziewanego sukcesu. Na szczęście zdobył wówczas brązowy medal skacząc na wysokość 2,34 m.

W 1996 r. w Atlancie stanął na drugim miejscu podium i zdobył srebrny medal pokonując wysokość 2,37 m. Tamten występ do tej pory jest oceniany jako bardzo dobry pod względem technicznym, a także czysto widowiskowym.

Mistrzostwa Europy

Artur Partyka jest dwukrotnym halowym mistrzem starego kontynentu. Pierwszy z medali wywalczył niedługo po przejściu do seniorskiej rywalizacji – w 1990 r. w Glasgow, kolejny osiem lat później w Walencji. Skakał wówczas na wysokość 2,33 m. i 2,31 m (odpowiednio Glasgow i Walencja).

Zajmował miejsca na podium również na imprezach na otwartym stadionie. W 1994 r. na mistrzostwach w Helsinkach zdobył srebrny medal skacząc na wys. 2,33 m. Cztery lata później poprawił swój wynik i zdobył mistrzowski tytuł osiągając wysokość 2,34 m.

Mistrzostwa Świata

Sukcesy osiągał również w rywalizacji ogólnoświatowej. W 1991 r. zajął drugie miejsce w trakcie halowych mistrzostw świata w Sewilli. Osiągnął wówczas wysokość 2,37 m. i tym samym ustanowił halowy rekord Polski.

W trakcie imprez na otwartym stadionie dwukrotnie zajął drugie miejsce – w Stuttgarcie w 1993 r. i cztery lata później w Atenach. Uzyskał wówczas odpowiednio 2,37 m. (rekord Polski) i 2,34 m.

Był sportowcem, który stawał na podium wszystkich najważniejszych imprez sportowych w latach 1992-1998.

Zakończenie kariery

Partyka zrezygnował z wyjazdu na czwarte Igrzyska Olimpijskie do Sydney. Mimo dobrej formy w sezonie halowym nie osiągał satysfakcjonujących wyników w lecie, przez co nie zdecydował się na występ na tej imprezie. Oficjalnie zakończył swoją czynną karierę sportową dwa lata później, 27 lipca 2002 r. na zawodach lekkoatletycznych w Gdańsku.

Artur Partyka do tej pory pozostaje jednym z popularniejszych polskich sportowców z lat 90. i początku XXI wieku. Świadczy o tym chociażby fakt, że w trakcie kariery sześciokrotnie zdobywał tytuł najlepszego polskiego lekkoatlety – „Złote kolce”, a w latach 1992-1998 był laureatem Plebiscytu Przeglądu Sportowego.

Działalność pozasportowa

Pożegnanie ze sportem zawodowym nie oznaczało porzucenia lekkoatletyki. Partyka zaangażował się w działania promocyjne tej dziedziny sportu, organizował zawody sportowe, był także współzałożycielem organizacji zrzeszającej lekkoatletów. Od stycznia 2009 r. zasiada również w zarządzie PZLA, jednak jak sam podkreślał w wywiadach nie chciał tam mieć funkcji administracyjnej. Jest również komentatorem zawodów lekkoatletycznych na antenie Polsat sport.

Partyka zaangażował się także w działania biznesowe, m.in. pomaga w rodzinnej firmie związanej ze sprzedażą wina, jest również mówcą motywacyjnym i inwestorem na rynku kapitałowym.

Jak sam mówi w wywiadach, zakończenie kariery nie oznaczało równocześnie braku ruchu. Partyka w dalszym ciągu jest aktywnym człowiekiem: biega, chodzi po górach, jednak unika takich intensywnych treningów na siłowni jak za czasów kariery zawodniczej.

Życie prywatne

Był żonaty z Agnieszką Kostrzewińską, córką łyżwiarki figurowej i piłkarza. W 1997 r. urodziła im się córka Alicja.

Ciekawostki i odznaczenia

Ma 192 cm wzrostu, w trakcie kariery zawodniczej ważył ok. 71 kg.

Jest pasjonatem górskich wędrówek i muzyki.  Lubi także czytać książki, zwłaszcza o tematyce historycznej.

Wystąpił w telewizyjnym show „Tylko nas dwoje”, gdzie śpiewając w duecie z Paulina Ignasiak zajął 5 miejsce.

Za wybitne osiągnięcia sportowe, po zdobyciu srebrnego medalu na Igrzyskach Olimpijskich otrzymał Złoty Krzyż Zasługi.