Św. Florian życiorys

Życiorys i biografia św. Floriana

Św. Florian żył na przełomie III i IV wieku. Przyszedł na świat około 250 r. w Ceti. Zmarł 4 maja 304 r. Jest męczennikiem za wiarę i świętym kościoła katolickiego. 

Patron

Św. Florian jest patronem straży pożarnej, hutników, kominiarzy, piekarzy i garncarzy. Patronuje Austrii i Bolonii, a od 1993 r. miastu Chorzów. Jest również patronem archidiecezji wiedeńskiej.

Fakty z życia 

Był żołnierzem armii cesarza Dioklecjana. Jego wojska stacjonowały na terenie północno-wschodniej Austrii (obecnie). Kiedy na początku IV wieku nasiliły się prześladowania chrześcijan, św. Florian staną w obronie wierzących legionistów. Wraz z 40 innymi żołnierzami został aresztowany. Był zmuszany do oddania czci bożkom, kiedy odmówił, skierowano go do rzymskiego obozu w Lorch. Tam torturowano go i biczowano. Utopiono go  4 maja w Lauriacum w rzece Enns. Został pochowany przez Walerię. 

Zgodnie z legendami, Florian z zaangażowaniem pracował w oddziale gaśniczym, miał nawet ugasić pożar wioski, używając jednego wiadra wody. 

Kult

Nad jego grobem z czasem wybudowano klasztor. Najpierw mieszkali w nim benedyktyni, a później kanonicy laterańscy. W 1184 r. relikwie świętego (znaczną ich część) sprowadzono do Krakowa i złożono na Wawelu. Stało się to na prośbę księcia Kazimierza Sprawiedliwego. W Krakowie wybudowano również kościół pod wezwaniem św. Floriana. Świątynia ta przetrwała wielki pożar Kleparza (dzielnica Krakowa) w 1528 r., jako jedyny z tamtejszych budynków.

W kościele wspominany jest 4 maja. 

Święty przedstawiany jest jako rzymski oficer z wiadrem wody lub chorągwią na tle pożaru. Obok niego widnieją jego atrybuty: kamień młyński przywiązany do szyi, kolczuga, krzyż, miecz, palma męczeńska, płonący dom, orzeł, lub tarcza.