codziennie nowe aktualizacje
Andrzej Tarkowski życiorys
Spis treści
Życiorys i biografia Andrzeja Tarkowskiego
Aktor i reżyser filmowy rosyjskiego pochodzenia. Uważa się go za jednego z największych twórców sztuki filmowej. Wielokrotnie nagradzany i ceniony przez przedstawicieli branży m.in. Ingmara Bergmana czy Krzysztofa Kieślowskiego.
Dzieciństwo i młodość
Artysta urodził się 4 kwietnia 1932 roku w Zawrażjach. Zmysł twórczy z pewnością odziedziczył po ojcu, który był poetą i tłumaczem. Porzucił jednak swoją rodzinę w 1936 roku, więc Andrzej, jego siostra i matka wspólnie zamieszkali u babki. Kiedy wybuchła II wojna światowa Andrzej mieszkał i uczył się we wsi Juriewo. W 1944 roku cała rodzina przeniosła się do Moskwy. Tam Tarkowski uczęszczał do liceum oraz szkoły muzycznej i malarskiej. W 1946 roku artysta zachorował na gruźlicę.
Kształcenie i początki działalności
W 1951 roku Tarkowski zaczął studia na wydziale arabistyki, jednak przerwał je w kolejnym roku. W 1956 przystąpił do wstępnych egzaminów na Wydział Reżyserii – uczęszczał tam do klasy Michaiła Romma. W 1958 roku zrealizował etiudę pt. Zabójcy na podstawie tekstu Hemingwaya. Później wyreżyserował jeszcze jedną – Koncentrat. W 1960 roku stworzył swój film dyplomowy pt. Walec i skrzypce w Polsce znany jako Mały marzyciel.
Okres Związku Radzieckiego
Po raz pierwszy Andrzej Tarkowski ożenił się w roku 1960 z Irmą Rausz. Związek ten przetrwał 3 lata i w tym czasie artysta wyreżyserował swój pierwszy pełnometrażowy film Dzieciństwo Iwana. Produkcja została obficie nagrodzona (m.in. Złoty Lew na 23. MFF w Wenecji czy nagroda za reżyserię na MFF w San Francisco). W tamtym czasie był również zaangażowany w scenariusz do Pierwszego nauczyciela (1965) oraz Mam 20 lat (wystąpił na planie). W latach 1961-1965 pracował nad filmem Andriej Rublow, jednak produkcja została mocno ocenzurowana, a w efekcie jej dystrybucja wstrzymana. Publicznie po raz pierwszy zaprezentowano go 17 maja 1969.
Następnym ważnym filmem w karierze Tarkowskiego był Solaris, zrealizowany w 1972 roku na podstawie powieści Stanisława Lema. Produkcja podzieliła środowisko krytyków, jednak otrzymała Grand Prix Jury i Nagrodę FIPRESCI na 25. MFF w Cannes.
W 1975 roku wyprodukował Zwierciadło z wątkami autobiograficznymi. Niedługo potem powstał Stalker.
Okres emigracji
W 1982 roku reżyser wyjechał ze Związku Radzieckiego do Włoch. Nie zaprzestawał jednak pracy – powstały tam bowiem dwa filmy – Nostalgia oraz Czas podróży. Scenariusze dotyczyły życia emigranta oraz życia samego artysty na obczyźnie. Ostatnim filmem Andrzeja Tarkowskiego było Ofiarowanie z 1986 roku, który reżyser zrealizował w Szwecji. Tarkowski już nigdy nie wrócił do ZSRR. Zmarł na nowotwór płuc w Paryżu w 1986 roku.
Filmografia
Reżyser
- 1958 Zabójcy wraz z Aleksandrem Gordonem i Mariką Beiku
- 1959 Dzisiaj przepustki nie będzie wraz z Aleksandrem Gordonem
- 1960 Walec i skrzypce (w polskiej dystrybucji pod zdeformowanym tytułem: Mały marzyciel)
- 1962 Dzieciństwo Iwana
- 1969 Andriej Rublow
- 1972 Solaris – film barwny, adaptacja powieści Stanisława Lema
- 1975 Zwierciadło
- 1979 Stalker
- 1983 Czas podróży
- 1983 Nostalgia
- 1986 Ofiarowanie
Scenarzysta
- 1958 Koncentrat
- 1958 Zabójcy
- 1959 Dzisiaj przepustki nie będzie
- 1960 Walec i skrzypce
- 1962 Dzieciństwo Iwana
- 1969 Andriej Rublow
- 1972 Solaris
- 1975 Zwierciadło
- 1979 Stalker
- 1983 Czas podróży
- 1983 Nostalgia
- 1986 Ofiarowanie
Komentarze