1854 życiorysów w bazie
codziennie nowe aktualizacje

Andrzej Tarkowski życiorys

   Twoim zdaniem...

Kto był według Ciebie lepszym reżyserem?

Życiorys i biografia Andrzeja Tarkowskiego

Aktor i reżyser filmowy rosyjskiego pochodzenia. Uważa się go za jednego z największych twórców sztuki filmowej. Wielokrotnie nagradzany i ceniony przez przedstawicieli branży m.in. Ingmara Bergmana czy Krzysztofa Kieślowskiego.

Dzieciństwo i młodość

Artysta urodził się 4 kwietnia 1932 roku w Zawrażjach. Zmysł twórczy z pewnością odziedziczył po ojcu, który był poetą i tłumaczem. Porzucił jednak swoją rodzinę w 1936 roku, więc Andrzej, jego siostra i matka wspólnie zamieszkali u babki. Kiedy wybuchła II wojna światowa Andrzej mieszkał i uczył się we wsi Juriewo. W 1944 roku cała rodzina przeniosła się do Moskwy. Tam Tarkowski uczęszczał do liceum oraz szkoły muzycznej i malarskiej. W 1946 roku artysta zachorował na gruźlicę.

Kształcenie i początki działalności

W 1951 roku Tarkowski zaczął studia na wydziale arabistyki, jednak przerwał je w kolejnym roku. W 1956 przystąpił do wstępnych egzaminów na Wydział Reżyserii – uczęszczał tam do klasy Michaiła Romma. W 1958 roku zrealizował etiudę pt. Zabójcy na podstawie tekstu Hemingwaya. Później wyreżyserował jeszcze jedną – Koncentrat. W 1960 roku stworzył swój film dyplomowy pt. Walec i skrzypce w Polsce znany jako Mały marzyciel.

Okres Związku Radzieckiego

Po raz pierwszy Andrzej Tarkowski ożenił się w roku 1960 z Irmą Rausz. Związek ten przetrwał 3 lata i w tym czasie artysta wyreżyserował swój pierwszy pełnometrażowy film Dzieciństwo Iwana. Produkcja została obficie nagrodzona (m.in. Złoty Lew na 23. MFF w Wenecji czy nagroda za reżyserię na MFF w San Francisco). W tamtym czasie był również zaangażowany w scenariusz do Pierwszego nauczyciela (1965) oraz Mam 20 lat (wystąpił na planie). W latach 1961-1965 pracował nad filmem Andriej Rublow, jednak produkcja została mocno ocenzurowana, a w efekcie jej dystrybucja wstrzymana. Publicznie po raz pierwszy zaprezentowano go 17 maja 1969.

Następnym ważnym filmem w karierze Tarkowskiego był Solaris, zrealizowany w 1972 roku na podstawie powieści Stanisława Lema. Produkcja podzieliła środowisko krytyków, jednak otrzymała Grand Prix Jury i Nagrodę FIPRESCI na 25. MFF w Cannes.

W 1975 roku wyprodukował Zwierciadło z wątkami autobiograficznymi. Niedługo potem powstał Stalker.

Okres emigracji

W 1982 roku reżyser wyjechał ze Związku Radzieckiego do Włoch. Nie zaprzestawał jednak pracy – powstały tam bowiem dwa filmy – Nostalgia oraz Czas podróży. Scenariusze dotyczyły życia emigranta oraz życia samego artysty na obczyźnie. Ostatnim filmem Andrzeja Tarkowskiego było Ofiarowanie z 1986 roku, który reżyser zrealizował w Szwecji. Tarkowski już nigdy nie wrócił do ZSRR. Zmarł na nowotwór płuc w Paryżu w 1986 roku.

Filmografia

Reżyser

  • 1958 Zabójcy wraz z Aleksandrem Gordonem i Mariką Beiku
  • 1959 Dzisiaj przepustki nie będzie wraz z Aleksandrem Gordonem
  • 1960 Walec i skrzypce (w polskiej dystrybucji pod zdeformowanym tytułem: Mały marzyciel)
  • 1962 Dzieciństwo Iwana
  • 1969 Andriej Rublow
  • 1972 Solaris – film barwny, adaptacja powieści Stanisława Lema
  • 1975 Zwierciadło
  • 1979 Stalker
  • 1983 Czas podróży
  • 1983 Nostalgia
  • 1986 Ofiarowanie

Scenarzysta

  • 1958 Koncentrat
  • 1958 Zabójcy
  • 1959 Dzisiaj przepustki nie będzie
  • 1960 Walec i skrzypce
  • 1962 Dzieciństwo Iwana
  • 1969 Andriej Rublow
  • 1972 Solaris
  • 1975 Zwierciadło
  • 1979 Stalker
  • 1983 Czas podróży
  • 1983 Nostalgia
  • 1986 Ofiarowanie

Skomentuj / dodaj informacje o osobie

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.

+ 37 = 41

Komentarze

Podobne biografie i życiorysy

Źródła