Ingmar Bergman życiorys

Biografia i życiorys Ingmara Bergmana

Ingmar Bergman przyszedł na świat 14 lipca 1918 roku w szwedzkim mieście Uppsala. Był reżyserem filmowym i teatralnym.

Dzieciństwo i młodość

Syn Erika Bergmana, który był luterańskim pastorem oraz kapelanem szwedzkiej rodziny królewskiej. Ojciec bardzo pilnował, aby w domu panowała ścisła dyscyplina. Jej echa można zauważyć w późniejszej twórczości filmowej Bergmana. 

Młody Ingmar Bergman studiował na Uniwersytecie Sztokholmskim literaturę i sztukę. W czasie studiów bardzo dużo pisał. Niestety większość jego prac nie została opublikowana. Na początku swojej drogi zawodowej zajmował się korektą scenariuszy. Pracował również jako asystent reżysera teatralnego.

Praca reżysera

W roli reżysera teatralnego debiutował w 1942 roku sztuką Śmierć Kacpra. Dwa lata później Alf Sjöberg zekranizował film Skandal oparty na podstawie jego scenariusza. W 1946 roku na ekrany kin trafił pierwszy wyreżyserowany przez niego film Kryzys. Opracowany przez niego scenariusz oparty był na podstawie duńskiej powieści. Jego pierwszym, w całości samodzielnym filmem było Więzienie.  Początki jego kariery to jednak przede wszystkim teatr, już w latach 1944-1946 został mianowany dyrektorem Teatru w Helsingbergu, następnie w latach 1946-1949 Teatru w Göteborgu. Później, po krótkiej przerwie w latach 1952-1958, Teatru w Malmö oraz w 1963-1966 Królewskiego Teatru Dramatycznego w Sztokholmie. Dzięki temu poznał wielu aktorów (zwłaszcza w Malmö), z którymi chętnie współpracował na planie filmowym i na deskach teatru, byli to: Harriet Andersson, Bibi Andersson, Liv Ullmann, Erland Josephson, Gunnar Björnstrand, Max von Sydow, Ingrid Thulin i Gunnel Lindblom.

Z powodzeniem łączył pracę reżysera filmowego i teatralnego. Uwielbiał detale, w swojej pracy dużą uwagę poświęcał aktorom. Wyreżyserował ponad 140 spektakli, stworzył kilkanaście scenariuszy teatralnych. Jednak dopiero w latach 60., po sukcesach w Cannes i Berlinie (kolejno film Siódma pieczęć z 1957 roku oraz Tam, gdzie rosną poziomki z 1958 roku) został naprawdę doceniony i mógł pozwolić sobie na większą swobodę artystyczną. 

W swoich filmach często sięgał po wątki autobiograficzne: problemy w dzieciństwie, nieporozumienia w związkach, wojny płci.

Nagrody

W swojej karierze aż 58 razy nominowany był do prestiżowych nagród, z czego aż w 35 razy zdobywał nagrody. Do najważniejszych należą: Złota Palma za reżyserię filmów (Siódma pieczęć (1957 r.), U progu życia (1958 r.), Źródło (1960 r.), Oscar dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego, nagrodzonego również w Cannes Źródła oraz filmu Jak w zwierciadle. Pomimo dużego uznania i aż dziewięciu nominacji Bergmanowi nigdy nie przyznano Oscara dla najlepszego reżysera.

Życie prywatne

Był pięciokrotnie żonaty. Jego pierwsze małżeństwo (od 1943 r. do 1945 r.) z Else Fisher trwało jedynie dwa lata i zakończyło się rozwodem. Z Else miał jedną córkę – Lenę. Drugie małżeństwo (od 1945 r. do 1950 r.) z Ellen Lundström również zakończyło się rozwodem. Z tego małżeństwa urodziło się czworo dzieci. Z trzecią żoną Gun Grut (od 1951 r. do 1959 r., rozwód), mieli jednego syna. Czwarty związek z Käbi Laretei trwał 10 lat ( od 1959 r. do 1969 r.). Podobnie jak wcześniejszy zakończył się rozwodem, z tego związku na świat przyszedł syn Daniel. Piąte i ostatnie małżeństwo zakończyło się śmiercią żony Ingrid von Rosen (1971 r. 1975 r.), mieli córkę Marię von Rosen. Bergman często wdawał się w romanse z aktorkami, z jednego z nich narodziła się jego nieślubna córka Eva Bergman. W sumie miał dziesięcioro dzieci w tym jedno przysposobione.

Śmierć

Zmarł w wieku 89 lat 30 lipca 2007 roku na szwedzkiej wyspie Fårö.

Wybrana filmografia

• Sarabanda (2003) 
• Bildmakarna (2000)
• W obecności klowna (1997)
• Ostatni (1995)
• Backanterna (1993)
• Markisinnan de Sade (1992)
• Dwoje błogosławionych (1986)
• Po próbie (1984)
• Fanny i Aleksander (1982)
• Z życia marionetek (1980)
• Twarzą w twarz (1976)
• Czarodziejski flet (1975)
• Szepty i krzyki (1972)
• Dotyk (1971)
• Namiętność (1969)
• Godzina wilka (1968)
• Stymulacja (1967)
• Milczenie (1963)
• Jak w zwierciadle (1961)
• Diabelskie opowieści (1960)
• Źródło (1960)
• Twarz (1958)
• Siódma pieczęć (1957)
• Tam, gdzie rosną poziomki (1957)
• Uśmiech nocy (1955)
• Lekcja miłości (1954)
• Wieczór kuglarzy (1953)
• Kobiety czekają (1952)
• To się tu nie zdarza (1950)
• Pragnienie (1949)
• Miasto portowe (1948)
• Kryzys (1946)
• Deszcz pada na naszą miłość (1946)
• SERIAL: Sceny z życia małżeńskiego (1973)