Zuzanna życiorys

Biografia i życiorys Zuzanny

Według katolickiego kanonu – cnotliwa i piękna żona bogatego rządcy Joakima, córka Chilikiasza. Występuje w 13 Księdze Daniela.

Przekaz biblijny

Piękna Zuzanna została fałszywie oskarżona przez lubieżnych podglądaczy o cudzołóstwo. Podczas gdy kobieta kąpała się w ogrodzie, dwóch służących przyglądało się jej. Obaj zdają sobie sprawę, że pożądają Zuzanny. Kiedy wraca do domu, zaczepiają ją, żądając, by uprawiała z nimi seks. Kiedy odmawia, aresztują ją. Grozi jej kara śmierci za rzekome cudzołóstwo. W pewnym momencie, podczas procesu młody prorok Daniel przerywa postępowanie, krzycząc, że należy przesłuchać starszych, aby zapobiec śmierci niewinnej osoby. Po rozdzieleniu obaj mężczyźni są przesłuchiwani w sprawie szczegółów. Nie zgadzają się jednak, co do drzewa, pod którym Zuzanna rzekomo obcowała ze swoim kochankiem. Różnica w zeznaniach sprawia, że ​​wszyscy obserwatorzy nie mają wątpliwości, co do niewinności Zuzanny. Fałszywi oskarżyciele zostają skazani na śmierć, a cnota triumfuje.

Historia Zuzanny i starców interpretowana jest przez niektórych egzegetów jako przypowieść, w kategoriach politycznych, narodowościowych. Starcy symbolizują pogan i żydowskich apostatów, którzy wyparli się wiary. Przed podobnym dylematem stali chrześcijanie pierwszych wieków. Słabsi, lękliwi przymuszani „wypierali się” Chrystusa, kłaniając się bożkom rzymskim. Konsekwencją było potępianie ich przez wiernych, którzy ponosili prześladowania, byli izolowani z  życia publicznego i społecznego, pozbawiani praw i mordowani.
Historia Zuzanny pokazuje nam Boga, jako tego, który jest zawsze wierny. Obecny w ludzkim życiu, nawet wtedy, kiedy nie jesteśmy tego świadomi. Odpowiada na nasze wołania i krzyki bólu i rozpaczy. Nawet w sytuacjach najbardziej beznadziejnych możemy wierzyć, iż zostaniemy wysłuchani.

Odniesienia w sztuce

Niektóre zabiegi, zwłaszcza w epoce baroku, podkreślają dramaturgię, inne koncentrują się na akcie kobiecym; w XIX-wiecznej wersji Francesco Hayeza w ogóle nie widać dwóch postaci. Na tym motywie biblijnym oparto wiele dzieł sztuki i dzieł literackich, m.in.: obrazy Jean-Baptiste Santerre'a, Jacopo Tintoretta, Artemisii Gentileschi, Petera Paula Rubensa, czy Rembrandta, a także poemat humanistyczny Jana Kochanowskiego. pt. Zuzanna
Szekspir odnosi się do tego biblijnego epizodu w jednym ze swoich dramatów. Na jedną z postaci pada określenie „Drugiego Daniela” z powodu jej sprawiedliwych osądów. Przypuszcza się nawet, że Szekspir nazwał swoją najstarszą córkę po postaci biblijnej. Na kanwie przypowieści powstał biblizm o Zuzannie, jako osobie cnotliwej, przyzwoitej.