Wampir z Bytomia życiorys

Biografia i życiorys Wampira z Bytomia

Wampir z Bytomia lub Frankenstein, a właściwie Joachim Knychała, to polski seryjny morderca, działający w latach 1974–1982 na Śląsku. Naśladowca Wampira z Zagłębia, biorący udział w jego procesach. Urodził się 8 września 1952 roku w Bytomiu.

Lata młodości

Ojciec jego był Polakiem, a matka Niemką. Chłopca głównie wychowywała matka z babką, które źle go traktowały. Babka od strony matki nie mogła zaakceptować Joachima przez polskie korzenie. Z powodu pochodzenia nie miał łatwego dzieciństwa. W polskiej szkole był wyśmiewany i nazywany „Szwabem”. Aż do aresztowania był członkiem Związku Młodzieży Socjalistycznej.

Wykształcenie

Po szkole podstawowej rozpoczął naukę w zasadniczej szkole zawodowej. Uzyskał w niej zawód górnika-cieśli. Następnie została zatrudniony w kopalni „Andaluzja” w Piekarach Śląskich.

Początek działalności przestępczej

Pierwszy raz został skazany na 3 lata więzienia w wieku 18 lat. Został wtedy oskarżony o udział w zbiorowym gwałcie na młodej dziewczynie. Joachim Knychała nie przyznał się do winy, twierdząc, że został wrobiony.

Życie prywatne

Joachim Knychała był w związku małżeńskim. Para miała dzieci. Z zeznań żony i świadków wynika, że był dobrym mężem i ojcem.

Sposób działania

Pierwszej samodzielnej napaści seksualnej dokonał na początku listopada 1974 roku. Napadł na dziewczynę na klatce schodowej, uderzając ją w tył głowy. Kobiecie udało się przeżyć, ponieważ miała na głowie grubą czapkę, która osłabiła cios. Rok później Wampir z Bytomia zaatakował kolejny raz, tym razem jego ofiara nie przeżyła.

Zafascynowany i zainspirowany Wampirem z Zagłębia, czyli Zdzisławem Marchwickim, Joachim Knychała kolejne morderstwo dokonał z myślą o nim. Zamordował 38-letnią Mirosławę Sarnowską, która była głównym świadkiem w sprawie zabójstwa ostatniej ofiary Marchwickiego. Ofiara została pozbawiona życia w taki sam sposób, co ofiary Wampira z Zagłębia – cios tępym narzędziem, a narządy płciowe odkryte. Przez kolejne miesiące Frankenstein pozostawał nieuchwytny. Na terenie Śląska były popełniane kolejne zbrodnie. W 1979 roku morderca zaatakował dwie małe dziewczynki. Zadał im kilkanaście ciosów siekierą. Jednej dziewczynce udało się przeżyć, co wydawało się niemożliwe.

Śledztwo

Milicja zaobserwowała, że przestępstwa dokonywane są w pobliżu linii tramwajowej nr 6. W związku z tym powołano zespół dochodzeniowy nazwany „Szóstka”. Przesłuchano kobiety, którym udało się przeżyć. Dzięki nim sporządzono dokładny portret pamięciowy, który rozesłano do jednostek milicji. W okolicy linii tramwajowej nr 6 oraz w tramwajach wzmocniono bezpieczeństwo. Milicjanci patrolowali te obszary.

W 1979 roku Joachim Knychała został zatrzymany i przesłuchany po raz pierwszy. Jedna z ofiar nawet wskazała go jako sprawcę. Nie postawiono mu jednak żadnych zarzutów, ponieważ miał alibi. Po tym wydarzeniu morderca na 2 lata zrezygnował z napaści. W 1984 roku powrócił. Ofiarą była jego szwagierka. Po zbrodni sam powiadomił pogotowie o „zemdleniu kobiety”. Dopiero po oględzinach ciała ofiary stwierdzono, że śmierć nastąpiła wskutek uderzenia tępym narzędziem. Znaleziono również na jej bieliźnie ślady spermy.

Aresztowanie i wyrok

Po zabójstwie szwagierki Joachim Knychała został ponownie aresztowany. W czasie przesłuchań nie przyznawał się do winy. Dopiero po pewnym czasie, przyciśnięty przez śledczych, opowiedział o wszystkich zbrodniach. Został skazany za 5 zabójstw na karę śmierci. Wyrok wykonano 1985 roku w więzieniu przy ul. Montelupich w Krakowie.