Św. Oliwa z Anagni życiorys

Życiorys i biografia św. Oliwy z Anagni

Św. Oliwa (Oliwia) żyła w V lub VI wieku w Cesarstwie Rzymskim. Była zakonnicą, wiodła życie pustelnika. Święta kościoła katolickiego. 

Fakty z życia 

Do dzisiaj zachowało się niewiele faktów dotyczących życia św. Oliwy z Anagni. Wiadomo jednak, że urodziła się ona i wychowała w wierzącej rodzinie. Jej rodzice należeli do ludzi zamożnych, byli patrycjuszami. Od wczesnej młodości Oliwa była bardzo pobożna i ascetyczna. Wcześnie zdecydowała, że zachowa dziewictwo. Nawet, gdy rodzice znaleźli jej kandydata na męża, ona wolała uciec z domu niż wziąć ślub. Wybrała życie zakonne, wstąpiła do klasztoru benedyktynek lub eremu (klasztor pustelniczy). Źródła nie są zgodne w tym temacie. 

Wiodła bardzo ascetyczne życie, wiele pościła, żyła też w czystości. Najprawdopodobniej w czasie życia zakonnego miała widzenia i mistyczne przeżycia. Część źródeł podaje, że zmarła 3 czerwca 492 r. Jeśli jednak przyjmie się założenie, że należała do zakonu benedyktynek, wtedy ta data jest niepoprawna, gdyż Benedykt z Nursji swój zakon założył w VI w. Została pochowana w Anagni. 

Legendy

Według legend szatan miał wielokrotnie kusić świętą, aby ta mu uległa.  Dlatego też wysłał do jej miasta plotkarzy, którzy mieli zniszczyć jej reputację. Oliwia miała lekceważyć ich plotki i oszczerstwa. 

Kult

Jej kult pojawił się w XII wieku w Anagni dzięki papieżowi Anakletowi II. Święta czczona jest jedynie w kilku włoskich miejscowościach. Znana jest również w Polsce.

Świętą wspomina się 3 czerwca w Anagni. W Trivigliano, gdzie znajdują się relikwie (ramię) jej uroczystość obchodzi się 10 czerwca.

W Polsce rozsławił ją Michał Hacki, który był opatem oliwskiego zakonu. Papież Klemens XI wydał mu pozwolenie na sprowadzenie do Oliwy (dziś dzielnicy Gdańska) relikwii świętej (jednego ramienia). Opat zmarł zanim relikwie sprowadzono do Polski. Zapomniane na kilkadziesiąt lat wylądowały w zakonnym skarbcu. Wyprowadzone zostały dopiero w 1739 r. Zajął się tym przeor Iwo Roweder (pisarz, nauczyciel królewski). Relikwie zaginęły w czasach rozbiorów. 

Dopiero po 182 latach dzięki staraniom arcybiskupa Sławoja Leszka Głódźa nowe relikwie z Anagni sprowadzono do Polski (mała kostka długości ok 1,5 cm).