Św. Faustyna życiorys

Życiorys i biografia św. Faustyny

Św. Faustyna, a w zasadzie Helena Kowalska przyszła na świat 25 sierpnia 1905 r. w Głogowcu, zmarła 5 października 1938 r. w Krakowie. Święta kościoła katolickiego. Zakonnica, propagatorka Miłosierdzia Bożego. Dzięki jej staraniom powstał obraz Jezu, ufam Tobie. Swoje wizje spisywała w Dzienniczku. 

Dzieciństwo i młodość

Przyszła na świat w wielodzietnej, katolickiej rodzinie Stanisława Kowalskiego i Marianny Babel. Miała dziewięcioro rodzeństwa. Jej rodzice byli rolnikami. 

Uczyła się w miejscowej szkole podstawowej w Świnicach Warckich. Ukończyła jedynie trzy klasy, z dalszej edukacji musiała zrezygnować. 

Pracowała od 16 roku życia, początkowo zatrudniła się jako opiekunka i pomoc w domu Państwa Bryszewskich. Pracowała u nich rok. Wtedy też podjęła decyzję o wstąpieniu do zakonu. Początkowo odmówiono jej wsparcia. Wtedy wyjechała do Łodzi, aby pracować jako służąca.

Swoje pierwsze widzenie miała w wieku 19 lat. Zobaczyła Jezusa, który polecił jej wstąpić do zakonu. Młoda dziewczyna zdecydowała, że pomimo sprzeciwu bliskich posłucha powołania. Nie udało jej się od razu dostać do zakonu. Jeszcze kilkakrotnie odmówiono jej przyjęcia. Ostatecznie zgodzono się przyjąć ją do Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia. Musiała jednak wcześniej zapracować na swój posag, który będzie wkładem w dobra zakonne. Dopiero w 1925 r. w sierpniu udało jej się uzbierać kwotę, która pozwoliła jej na wstąpienie do warszawskiego zakonu. W zgromadzeniu spędziła 13 lat, w tym czasie mieszkała w wielu miastach, w tym w Płocku i Wilnie. Cały czas pracowała fizycznie. 

Życie zakonne

Początkowo zajmowała się głównie kuchnią i ogrodem zakonnym. Jeszcze w tym samym roku zamieszkała w klasztorze w Skolimowie, następnie w zimie 1926 r. skierowano ją do Józefowa, czyli obecnych Łagiewnik w Krakowie. 

Przyjęła imię Faustyna 30 kwietnia 1926 r. Tym samym zaczęła swój dwuletni nowicjat. Dokładnie dwa lata później złożyła śluby zakonne. Ostateczne śluby wieczyste złożyła 1 maja 1933 r. w Krakowie. 

Przez kilka lat przebywała w Wilnie. Do Krakowa wróciła dopiero w maju 1936 r. Tam przez jakiś czas pełnił funkcję furtianki. 

Objawienia

Św. Faustyna ze swoich wizji i objawień zwierzała się spowiednikowi ks. Michałowi Sopoćko. To on polecił jej spisywanie dziennika. Spisywała w nim nie tylko swoje objawienia, opisywał towarzyszące im przeżycia, przeciwności z którymi się spotkała. To w swoim Dzienniczku zapisała szczegóły obrazu Jezu, ufam Tobie, opisała też Koronkę do Miłosierdzia Bożego. Przekazywała w nim wskazówki Jezusa, co do ustanowienia między innymi Godziny Miłosierdzia, czy założenia zgromadzenia zakonnego szerzącego kult miłosierdzia (z czasem powstało Zgromadzenie Sióstr Jezusa Miłosiernego). Swój Dzienniczek spisywała w Wilnie i Krakowie. Powstawał w latach 1934-1938. W 1959 r. Stolica Apostolska zakazała czytać i drukować Dzienniczek. Zakaz ten obowiązywał do 1978 r., odwołał go Karol Wojtyła. Obecnie zeszyty świętej uznano za literaturę mistyczną.

Siostra chętnie pisała również listy, do swoich spowiedników, przyjaciół i rodziny. 

Św. Faustyna często bywa nazywana sekretarką Jezusa. W czasie licznych objawień przekazał jej wiele postulatów i nakazał zwrócić uwagę świata na wagę i kult Miłosierdzia Bożego. 

Święta miała dar bilokacji, miała też na ciele stygmaty. 

Podczas jednego z pierwszych objawień 22 lutego 1931 r. w Płocku, Jezus przekazał jej wskazówki dotyczące obrazu Jezusa Miłosiernego. Po kilku latach starań, obraz namalował Eugeniusz Kazimirowski, któremu Faustyna udzieliła szczegółowych instrukcji. Była to pierwsza próba, obecnie znany obraz Jezu, ufam Tobie stworzył Adolf Hyła (już po śmierci siostry Faustyny). 

Jedno z objawień świętej dotyczyło powołania do życia zgromadzenia głoszącego kult Bożego Miłosierdzia (maj 1935 r.), kilka miesięcy później Jezus miał podyktować świętej tekst Koronki do Bożego Miłosierdzia oraz zagwarantować, że odmawiający ją ludzie dostąpią łaski nawrócenia.

Śmierć

Święta Faustyna chorowała na gruźlicę, kiedy ją zdiagnozowano, próbowała leczyć się między innymi w Rabce-Zdrój. Zmarła 5 października 1938 r. w krakowskim klasztorze. Miała 33 lata, Pochowano ją na cmentarzu klasztornym. Dopiero w 1966 r. jej ciało przeniesiono do kaplicy.

Kult

Beatyfikowana 18 kwietnia 1993 r. przez Jana Pawła II, kanonizowana 30 kwietnia 2000 r. również przez Jana Pawła II. W koście jest wspominana 5 października.

Święta nazywana jest Apostołką Bożego Miłosierdzia lub Prorokiem naszych czasów. Obecnie, jej relikwie umieszczono w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Łagiewnikach, gdzie szerzy się jej kult.