Sophie Scholl życiorys

Życiorys i biografia Sophie Scholl

Sophie Scholl, a właściwie Sophia Magdalena Scholl, była niemiecką działaczką antynazistowskiego ruchu oporu. Urodziła się 9 maja 1921 w Forchtenberg, a zmarła 22 lutego 1943 roku w Monachium.

Dzieciństwo

Wychowała się wraz z czwórką rodzeństwa w Ulm, gdzie burmistrzem był jej ojciec, Robert Scholl. Sophie dorastała w domu pełnym miłości, w poszanowaniu chrześcijańskich i humanitarnych wartości. Jako pierwszy do organizacji nazistowskiej przystąpił starszy brat Sophie, Hans.W 1933 roku Sophie, naśladując swoich braci, przystąpiła do Bund Deutscher Mädel, żeńskiej sekcji Hitlerjugend. Stopniowo jednak coraz bardziej zaczynały przerażać ją metody i idee, za pomocą których Hitler chciał budować Wielką Rzeszę Niemiecką.

Po skończeniu liceum musiała obowiązkowo przez pół roku pracować w paramilitarnych organizacjach – Służbie Pracy i Pomocniczej Służbie Wojennej. Dopiero po tym mogła rozpocząć studia. Jednak jej przeżycia z tego okresu utwierdziły ją w nienawiści wobec reżimu nazistowskiego. Widziała bowiem między innymi okrutne i pełne przemocy praktyki, jakie stosowano wobec Polaków wywiezionych do Niemiec na przymusowe roboty. Dodatkowo rodzina Sophie znała wielu Żydów, więc dziewczyna widziała, jak jej znajomi najpierw próbują się ukrywać, a potem znikają bez wieści. To utwierdziło ją w przekonaniu, że nie chce być częścią takiego systemu i obywatelką kraju wyznającego idee Hitlera.

Hans w tym czasie został wysłany na front wschodni i dopiero służba wojskowa otworzyła mu oczy na bestialstwo nazistów i ich okrucieństwo względem podbitych narodów.

Działania antyhitlerowskie

W 1942 roku Sophie rozpoczęła w Monachium studia z biologii i filozofii. Dzięki znajomościom Hansa udało jej się dołączyć do opozycji antynazistowskiej. Kilkoro studentów rozpoczęło nielegalne rozprowadzanie ulotek i wzywanie społeczeństwa do biernego oporu przeciwko reżimowi i jego zbrodniczym przywódcom. W swoich ulotkach uświadamiali też o masowym mordowaniu Żydów i polskiej inteligencji oraz o nieludzkim traktowaniu więźniów wojennych. Swoją grupę, na czele której stało rodzeństwo Schollów, studenci nazwali „Białą różą”, a ta szybko stała się jednym z najbardziej znanych ruchów antynazistowskich. Członkowie Białej Róży wysyłali swoje apele pocztą, rozkładali ulotki w budkach telefonicznych, parkach i na samochodach oraz przekazywali je studentom z innych miast w celu dalszego kolportażu. Spowodowało to poruszenie wśród ludności i niestety wywołało zainteresowanie Gestapo, które zaczęło szukać autorów hańbiących Führera napisów na ścianach i nielegalnych ulotek.

Śmierć

18 lutego Sophie i Hans Schollowie wraz z jednym ze swoich kolegów zostali przyłapani przez uniwersyteckiego woźnego, Jakoba Schmida, w momencie gdy rozrzucali ulotki na korytarzach uczelni. Grupa młodych Niemców została poddana przesłuchaniu. Kilka dni później Sophie stanęła przed sądem za zdradę stanu, osłabianie sił zbrojnych i zwalczanie narodowego socjalizmu. Wraz z bratem i przyjacielem zostali skazani na śmierć przez zgilotynowanie. Jeszcze tego samego dnia dokonano egzekucji na całej trójce w monachijskim więzieniu Stadelheim, a ich ciała pochowano na cmentarzu przy Perlacher Forst.

Symbol walki

Sophie Scholl stała się symbolem oporu niemieckiej młodzieży wobec zbrodniczego systemu hitlerowskiego. Jej życie, działalność i śmierć stały się inspiracją do wielu filmów. Najbardziej znaną produkcją jest film zatytułowany Sophie Scholl – ostatnie dni w reżyserii Marca Rothemunda z 2005 roku, który otrzymał nominację do Oscara. Od 1980 roku w Bawarii przyznawana jest nagroda literacka Geschwister-Scholl-Preis (Nagroda Rodzeństwa Schollów), a bohaterstwo i odwaga Schollów została uhonorowana wieloma pomnikami i tablicami upamiętniającymi.