Rachab życiorys

Życiorys i biografia Rachab

Postać biblijna występująca w Księdze Jozuego w Starym Testamencie. Prostytutka, która swoim zachowaniem pomogła Izraelitom w zdobyciu Jerycha.

Pochodzenie

Postać Rachab pojawia się na kartach Księgi Jozuego w Starym Testamencie. Z pochodzenia była Kananejką, wraz ze swoją rodziną mieszkała w Jerychu, a jej dom przylegał do murów miasta. Była prostytutką (chociaż w niektórych źródłach rabinicznych można znaleźć informację, że zarządzała gospodą) i z tego powodu należała do marginesu społeczeństwa. Była żoną Szalmona, miała syna Booza, późniejszego przodka króla Dawida.

Ukrycie Izraelitów

Gdy Izraelici po wieloletniej wędrówce przez pustynię wkroczyli do Kanaanu, stopniowo zaczęli zdobywać tereny obiecane im przez Jahwe, ale zamieszkiwane przez inne plemiona. Aby móc lepiej przygotować się do walki z Kananejczykami, Jozue wysłał do Jerycha dwóch zwiadowców w celu podpatrzenia możliwości ataku i zbadania terytorium wroga.

Dwaj Izraelici przybyli do miasta, jednak zauważeni przez mieszkańców musieli szukać kryjówki. Przyszli zatem do domu Rachab, która ukryła ich na dachu przykrywając łodygami lnu. Kiedy do jej drzwi zapukali strażnicy wysłani przez króla Jerycha kobieta przytaknęła, że widziała obcych. Skłamała jednak mówiąc, iż zdążyli oni uciec przed wieczornym zamknięciem bram. Oddział królewski uwierzył jej słowom i wyszedł za terytorium Jerycha w poszukiwaniu szpiegów, a Rachab powróciła do szpiegów. Zawarła z nimi umowę: Izraelici po zdobyciu miasta ocalą ją wraz z całą rodziną jako odpłatę za udzielenie schronienia szpiegom.

Niewątpliwą zdradę swojego narodu, jakiej się dopuściła, motywowała swoim przekonaniem, że Izraelici z pewnością zwyciężą nad mieszkańcami Jerycha. Rachab słyszała już wcześniej o dokonaniach Narodu Wybranego i wyjawiła swoją wiarę w ich Boga, który niewątpliwie pomagał swojemu ludowi.

Zdobycie Jerycha i dalsze losy

Po rozmowie z izraelskimi zwiadowcami, pomogła im uciec z miasta, przerzucając przez okno znajdujące się przy murach miasta gruby purpurowy powróz, po którym mężczyźni zeszli na dół. Wywieszony przez okno sznur był gwarantem bezpieczeństwa dla Rachab i jej krewnych, a Izraelici po zdobyciu Jerycha oszczędzili całą rodzinę w trakcie wybijania wszystkich mieszkańców miasta.

Po zwycięskim oblężeniu Rachab wraz z najbliższymi zamieszkała wśród zdobywców i przyjęła ich zwyczaje. Mimo, że nie pochodziła z Narodu Wybranego jej syn, Booz został pradziadkiem Dawida, najsłynniejszego króla izraelskiego. 

Znaczenie postaci

W Nowym Testamencie postać Rachab pojawia się dwukrotnie i stawiana jest jako wzór wiary, a jej odwaga i zaufanie nieznanemu Bogu przekreśla jej dotychczasowe złe czyny – prostytucję. Według teologii chrześcijańskiej jest również przykładem, że Bóg nie przekreśla wiary człowieka ze względu na jego życie czy uczynki.