codziennie nowe aktualizacje
Ignacy Łukasiewicz życiorys
Spis treści
Życiorys i biografia Ignacego Łukasiewicza
Ignacy Łukasiewicz to konstruktor pierwszej na świecie lampy naftowej. Polski naukowiec, aptekarz, społecznik. Urodził się 23 marca 1822 r. w Zadusznikach (obecny powiat mielecki).
Młodość i edukacja
Pochodził ze zubożałej rodziny szlacheckiej, miał czwórkę rodzeństwa. Jego ojciec uczestniczył w powstaniu kościuszkowskim. Gdy Ignacy miał kilka lat, rodzina przeniosła się do Rzeszowa, gdzie zaczął naukę w popijarskim gimnazjum. Z powodu śmierci ojca i ze względu na złe warunki finansowe w domu, opuścił szkołę po czterech latach. W 1836 r. Łukasiewicz zaczął pracować jako pomocnik aptekarski najpierw w Łańcucie, a pięć lat później w Rzeszowie. W tym czasie, dzięki pracy w aptece, poszerzał swoją wiedzę z zakresu chemii i farmacji. Po powrocie do rodzinnego miasta zaangażował się też w działalność konspiracyjną i niepodległościową. Został aresztowany i w latach 1946/47 był więziony przez władze austriackie we Lwowie. Przez kilka następnych lat dozór nad nim sprawowała też cesarska policja, uniemożliwiając wyjazd z miasta po zwolnieniu z więzienia. Ignacy rozpoczął pracę w aptece Piotra Mikolascha, dzięki jego protekcji mógł wyjechać na studia do Krakowa. Dyplom otrzymał jednak w Wiedniu w 1852 roku.
Pierwsza lampa naftowa
W tym samym roku Łukasiewicz wraz ze swoim współpracownikiem, na polecenie Mikolascha rozpoczęli prace nad wykorzystaniem ropy naftowej. Badania pod kątem wykorzystania produktów w farmacji nie powiodły się, ale za pomocą destylacji frakcjonowanej mężczyźni otrzymali naftę, wykorzystaną potem jako źródło światła w lampie skonstruowanej przez Ignacego. Pierwsza jej wersja rozświetliła okno lwowskiej apteki w 1853 r. 31 lipca tego samego roku wykorzystanie lamp naftowych umożliwiło wykonanie pilnej nocnej operacji w szpitalu na Łyczakowie. W tym samym czasie Łukasiewicz badał tereny roponośne na Podkarpaciu (ówczesnej Galicji), które umożliwiłyby rozpowszechnienie wynalazku na szerszą skalę.
Kopalnie ropy naftowej
Na początku 1854 r. Łukasiewicz przeniósł się do Gorlic, gdzie jeszcze w tym samym roku zapłonęła pierwsza na świecie uliczna lampa naftowa. Na tamtych terenach sama ropa wykorzystywana była do różnych celów już od dawna. Pozyskiwano ją wykopując płytkie doły i oddzielając od wód gruntowych. Razem ze wspólnikami, Ignacy założył pierwszą kopalnię ropy naftowej w Bóbrce k. Krosna, gdzie zaczęto wydobywać ją do celów przemysłowych. Kopalnia działa do dziś, na jej terenie znajduje się również muzeum. Kolejno powstawały też destylarnie ropy w Ulaszowicach, Klęczanach czy Chorkówce – majątku Łukasiewicza. Mimo pożarów jakie niszczyły zakłady, przedsiębiorca nie zrażał się i otwierał kolejne destylarnie. Produkowana w nich była nie tylko nafta, ale też inne pochodne ropy takie jak smary, oleje czy asfalt.
Działalność społeczna Łukasiewicza
Ignacy oprócz działań biznesowych był też aktywnym społecznikiem. W jego przedsiębiorstwach istniały struktury wspomagające pracowników finansowo i zdrowotnie. Wspierał także powstanie styczniowe. Łożył również na rozbudowę infrastruktury, szpitali, szkół czy kościołów. Zasiadał w Galicyjskim Sejmie Krajowym, dbając o rozwój regionu, w którym mieszkał. Zależało mu nie tylko na rozpowszechnieniu wiedzy o wydobyciu ropy, ale też ochrony lokalnych i krajowych interesów przed obcymi wpływami.
Życie prywatne i śmierć
O życiu osobistym Łukasiewicza nie ma zbyt wielu wzmianek. Wiadomo jedynie, że w 1857 r. ożenił się z Honoratą ze Stacherskich, z którą był spokrewniony, a dwa lata później stracił jedyną córkę, Mariannę. Przypuszczalnie nie pozostało to bez wpływu na jego zdrowie.
Zmarł 7 stycznia 1882 r. na zapalenie płuc w rodzinnej Chorkówce, został pochowany na cmentarzu parafialnym w Zręcinie.
Podobne biografie i życiorysy
Źródła
Zdjęcie pochodzi z portalu: https://commons.wikimedia.org, wykorzystane na podstawie licencji domena publiczna. Autor: Andrzej Grabowski
Komentarze